Yok olmuş her ruh için bir papatya bırakmayı unutmayın..
08.08.1998;
Rutubet kokusunun yayıldığı odada derin bir nefes alan Feray karnındaki acı sancı ile dudağındaki iniltiyi geceye bıraktı. Çok darbelere ev sahipliği yaptığı bedeninde küçük bir nefesi korumak için direniyordu. Vucüdunda nereden sıcaklık yayılıyordu bilmiyordu.
Siyah kuzguni saçları terden sırılsıklam olmuş anlına yapışmıştı. Derin bir nefes alıp acı ile gülümsedi. Elleri şiş karnını buldu. Gözlerindeki doluluk,dudağının kenarında oluşan yaraya rağmen gülümsemesini arttırdı.
''Bebeğim..'' sesi hırıltı bir şekilde çıkıyordu ama bunu umursamadı. Onla olan son anılarından biri olduğunu biliyordu. Çünkü bu gece onu karnında büyüttüğü dünyasından ayırmaya gelmişlerdi.
''Kızım'' ağzından hıçkırık sesi kaçmasıyla bir elini ağzını kapattı hemen. Saklandığı odadanın bir köşesinde nefesini bile almaması gerekiyordu.
Kızıyla biraz daha konuşması gerekiyordu.
''Çok güçlü olacağını biliyorum. Onca şeye rağmen benden gitmediğinde anladım bu gerçeği anneciğim.'' buruk bir gülümseme yüzünde peydah olurken sesi ağlamasından dolayı boğuktu.
''Çok sevil kızım, incitmesin seni rüzgarın yeli, kırmasın hiç kimse dallarını, soldurmasın gülüşünü ayazın soğuğu, çürütmesin ruhunu Santanın havası'' adım seslerinin yaklaşması ile gögsü derince inip kalkıyordu.
Başını iki yana salladı göz yaşları yüzüne izleri bırakırken.
'' Annene sakın benzeme Fahran''.
Bu kızına verebileceği son öğüttü.
O gece küçük klübeye benzeyen evde kadının çığlıkları Santaya ev sahipliği yaptı.
Hiç toprağa atılmaması gereken tohum o gece toprağa karıştı.
Herkesin felaketi olacak,herkesi yakıp kül edecekti.
08.03.2023
Vurduğunda dirseklerinle aynı hizada olacak sıkı yumruklar yap.
Parmaklarını, uçları avucunun ortasına gelecek biçimde kıvır.
Yumruğunun ön kısmını mümkün olduğunca düz yapmaya çalış ki yumruk attığında canın yanmasın.
Ya da yansın,umursama.
Başparmağını yumruğunun alt kısmına sar ve basınç uygulayarak yumruğunu daha da sertleştir.
Ve burun ile üst dudak arasına direk vuruş.
Nefes al ve tekrar.
Bu sefer sol elmacık kemiğine sol kroşe.
Tekrar nefes al ve üzerine adımla.
Rakibinin geriye düşmesini fırsat bil ve hafif dönerek sağ dön ve karnına hedef al.
Tekmeni savur.
İşte bitti.
Kolayca.
Düdük sesi ile birlikte ringin dışına doğru yürümeye başladım.
Kimseyle göz teması kurma.
Üstüme yapışan sporcu şorttan ve yarım atletten kurtulmak için soyunma odasına adımladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİMSESİZLER MEZARLIĞI
General FictionPuslu,karanlık gecenin üstünü örten aydınlığa doğru yüremeye çalışıyordum. Bir adım atıp ilerleyebiliyor muydum, yoksa hâlâ imkansız mıydı bana aydınlık bilmiyordum.. Bildiğim tek şey ruhumun bu şehire gömülüp kaldığıydı.. Güneşin batıdan doğup, do...
