នៅក្នុងថ្នាក់រៀនម៉ោងពិសេសមួយ មានតែជេននីដែលជាគ្រូ និង លីសាដែលជាសិស្សតែប៉ុណ្ណោះ។
«អ្នកគ្រូថ្ងៃនេះស្អាតណាស់» លីសានិយាយសរសើរទៅជេននីដែលកំពុងតែសរសេរអក្សរលើក្តារខៀននៅពេលដែលលីសាសរសើរខ្លួនបែបនេះ។
«អរគុណហើយ» ជេននីនិយាយដោតសម្លដងអឹមអៀន ស្រាបើតែមួយសន្ទុះក្រោយមកចង្កេះរបស់ជេននីត្រូវបានដៃមួយគូបានអោបជុំជិត។
«លីសា ធ្វើអ្វីហ្នឹង» ជេននីសួរទៅលីសា នៅពេលដែលឃើញសិស្សរបស់ខ្លួនធ្វើបែបនេះ។
«ខ្លួនរបស់អ្នកគ្រូក្រអូបណាស់» លីសាយកមាត់របស់ខកលួនទីឈ្មុលលើ ក. របស់ជេន ព្រមទាំងបឺតជញ្ជាក់អោយមានស្នាមទៀតផង។
«អឹម....» ជេននីពេលនេះគេកំពុងតែឆ្លក់វង្វេងនិងការថើបរបស់លីសានៅពេលនេះហើយ ជេនក៏យកដៃទាំងគូរ របស់ខ្លួនទៅដាក់លើករបស់លីសា។
ចំណែកឯលីសាឃើញដូច្នេះគេក៏យកមាត់របស់គេទៅប្រថាប់ទៅនិងបបូរមាត់របស់ជេនព្រមទាំងយកអណ្តាតរបស់គេទៅក្នុងក្រអូមមាត់របស់ជេនដើម្បីទទួលយកភាពផ្អែមល្ហែមទាំងអស់នោះ។
«អ្នកគ្រូមាត់របស់អ្នកគ្រូពិតជាផ្អែមណាស់» លីសានិយាយហើយក៏ប្រញាប់ប្រលេះអាវចេញពីដងខ្លួនរបស់ជេននីអស់នៅសល់តែអាវទ្រនាប់ដែលកំពុងតែបង្ហាញ់សុដន់មូលថ្លំមួយគូរ។ លីសាក៏ប្រញាប់សម្រាតសំពត់ចេញពីខ្លួនរបស់ជេននី រួចក៏ចាត់ការខោអាវដែលមាននៅលើខ្លួនឯងម្តង។
«អ្ហឹះៗ...លីសា...អ្ហា» ជេនីថ្ងួចថ្ងូរចេញមកនៅពេលដែទាំងគូររបស់លីសាចាប់ច្របាច់សុដន់ទាំងគូររបស់ជេនឥតថ្នមដៃ។
«អូនថ្ងូរពិរោះណាស់..» លីសារប្តូរពីពាក្យថាអ្នកគ្រូទៅជាអូនវិញ ព្រោះពេលនេះចំណង់តណ្ហារបស់គេឡើងឥតឈប់។
«អូយ..» ជេននីស្រែកចេញមកនៅពេលដែលអាវទ្រនាប់របស់ខ្លួនត្រូវលីសាដោះចេញបោះទៅលើឥដ្ឋ។ ចំណែកឯខ្លួនរបស់ជេននីត្រូវបានលីសាដាក់អោយដេកនៅលើឥដ្ឋ រួចក៏ហោះទ្របពីលើរាងកាយននលគករបស់ជេន។
«អ្ហឹះៗ» ជេនថ្ងួចថ្ងូរចេញមកនៅពេលដែលក្បាលដោះរបស់ខ្លួនត្រូវលេបត្របាក់ដោយមាត់របស់លីសា ជេននីយកដៃទៅខ្ញាំខ្នងរបស់រាងក្រាស់ នៅពេលដែលលីសាបឺតជញ្ជាក់ក្បាលដោះរបស់ខ្លួនយ៉ាងខ្លាំង។
លីសាចាប់ផ្តើមថើបបង្អូសពីលើខ្លួនរបស់ជេន មកដល់ពោះព្រមទាំងយកអណ្តាតលិតពេញពោះដែលរាបស្មើរនោះ រហូតមកដល់ល្អាងភ្នំដែតឹងណែនោះ។
លីសាក៏យកអណ្តាតរបស់គេទៅថើបព្រមទាំងលិតនៅលើល្អាងភ្នំមួយនោះដោយជក់ជិតដែលធ្វើអោយជេននីរសើបស្ទើរតែទ្រាំមិនបាន។
«អ្ហឹះៗ អ្ហា៎ » ជេននីពេញចិត្តណាស់នៅពេលដែលលីសា បានធ្វើការយ៉ាងល្អជាមួយនិងល្អាងភ្នំរបស់នាង។
បន្ទាប់ពីលីសាធ្វើការនៅលើល្អាងភ្នំអស់ចិត្តហើយគេក៏យកម្រាមដៃដែលស្រឡូននោះ លូកចូលទៅក្នុងល្អាងភ្នំដែលណែននោះ ធ្វើអោយជេននីថ្ងួចថ្ងូរចេញមកធ្វើអោយលីសាពេញចិត្តជាខ្លាំង។
«លីសា! អូនឈឺ»
«ទ្រាំបន្តិចទៅ តិចទៀតបាត់ហើយអូនសម្លាញ់»លីសានិយាយហើយក៏ទៅថើបថ្ងាសរបស់ជេននីដើម្បីលួងលោម។
«អ្ហឹះៗ អ្ហាៗ....» ជេននីថ្ងួរថ្ងូរចេញមកនៅពេលដែលដៃកណ្តាលរបស់លីសាកំពុងតែធ្វើការនៅក្នុងល្អាងភ្នំរបស់នាង។
————-ចប់—————-
