Bucky Barnes ♡

1

*Endgame, Steve'in taşları bırakacağı zaman*

Steve yanıma gelip "her şey iyi olacak" demişti, peki bundan emin miydi? Her şeyin iyi olacağından... benim ya da Sam'in iyi olacağından emin miydi? Sadece ona orada sarılıp küçük bir tebessüm edebildim. Ona orada dur diyebilirdim ama demedim çünkü onun da hayatını yaşama hakkı vardı.

Bir kaç dakika sonra Steve, yaşlı, hayatını yaşamış mutlu bir şekilde gelmişti. Sam'e oraya gitmesini söyledim.

Sam, Steve ile konuşmaya başlamıştı. Steve hayatını yaşamış, sevdiği kadınla evlenmiş, hatta belki çocukları bile olmuştu. Buna mutluydum tabi. Dostumun mutlu olması beni de mutlu eder ama... Ya benim hayatım?

Kendi zamanımın ötesindeyim. Yanlızım. Rehberim yok, tüm dünya bana karşı. Tanıdığım kimse yok. Sadece buna kızgınım işte.

BENİ BIRAKTI! BENİ BİLMEDİĞİM BİR ZAMANDA YALNIZ BAŞIMA BIRAKTI VE BEN NE HALT YİYECEĞİMİ BİLMİYORUM! Neler yapacağımı bilmiyorum.

"Yolun sonuna kadar yanındayım, dostum."

Hangi yolun? Yol falan kalmadı. Kendi yaşamanın sonuna kadar mı? Beni yanlız bırakmak içine sindi mi?

Tanrım neler diyorum?! Elbet hayatını yaşamalı...
Bir cani gibi kendi hayatımı düşünüyorum... saçmalık. Onunda hayatı var.

Ama ben ne yapacağım? Yanlız başıma nasıl hayatta kalacağım?

Çok geçmeden oradan uzaklaştım.

Neden mi?

Gözlerim yaşlı ve kızarmış bir şekilde görmesinler diye. Canımın yandığını öğrenmesinler diye. Cani gibi görmemeleri için uzaklaştım.

Belki de yalnıız kalmaya ihtiyacım vardır. Düşüncelerimle savaşmaya ihtiyacım vardır.

Stark'ın evinden çıktım ve kendimi yola attım. İçime temiz havayı çektim.

Tanrı aşkına!

Az önce böyle cani bir düşünce nasıl aklıma gelebilir ki? Dostum, kardeşim ve ben böyle düşünüyorum. SAÇMA SALAK DÜŞÜNDÜM!

Gözlerimi ne zaman kapadım?

Gözlerimi açtığımda bir ağacın altında buldum kendimi. Daraldığımı hissediyorum. Sırtımı ağaca iyice yasladım. Kafamı geriye doğru attım ve ağaca yasladım. Gözümden yanağıma doğru akan yaşı hissedebiliyordum. Bu olmamalıydı.

Beni yanlız bırakmamalıydın Steve.

Niye beni yanlız bıraktın?

Niye acı çekmemi istiyorsun Steve?

Niye beni düşünmedin... Yaşayacaklarımı düşünmedin mi? O kadar olaylar, yaşananlar... acılar... bunları unutmadı... unutmamıştır... bir bildiği vardır.

Vardır değil mi?

Beni bu zamanda yanlız başıma bırakmasının bir sebebi vardır.

Beni boşuna yanlız bırakmamıştır. B-bir bildiği vardır... onun hep bir bildiği var... var. O hep bilir. Beni yanlız bırakmasının bir sebebi var... V-var değil mi?

Ağlaya ağlaya yazdığım bir bölüm oldu, umarım beğenirsiniz 💙💙
Bu arada bana bölüm için çok yardımı dokunan Wandcpeter 'a çok teşekkür ediyorum... seni seviyorum canım ❤