I Want To Get Back To The Dream

[Seni Çizdim]

***
Kapıdan içeriye girdiğim zaman anladım, meğer ne kadar çok özlemişim burayı. Çok zaman geçmemiş olsa da, evde hatırı sayılır bir toz kokusu var. Hatırlıyorum da, ben küçükken bu ev yoğun ve hoş aromalı tütsülerin kokusu altındaydı, hatta tenlerimize bile işlerdi o koku... Ne ara bu hale gelmişti? Minik adımlarım ile ucu mutfağa ve ikinci katın merdivenine ulaşan koridora doğru ilerledim. bu sırada peri, kafası karışmış şekilde beni takip etti.

Koridor boyunca, duvarlarında benim çizdiğim resimler yer alıyordu. Büyükanne ve büyükbaba onları çok severdi. Sıra sıra çizimlere yaklaştım, tek tek incelemek istedim. Hepsi sahil ve islele çizimleriydi. "aagh, gerçekten çok kötüler..." ne diye bu çizimleri asmışlardılar ki, bana bir çeşit eziyet etmek için miydi?? Şimdi kat kat daha iyisini çizerdim. Onların bunu göremeyecek olması ne yazık, yavaşça bir diğer tabloya doğdu ilerledim. Yine aynı şekilde berbat olduğunu düşünüyordum. Fakat gelişmem reddedilemez bir gerçekti. Hâlâ bunları çizdiğim günler dün gibi aklımda. Ne zaman bu kasabaya gelsem, geldiğim gibi malzemelerimi toplar, sahile koşardım.
"ah! Ne tesadüf" "Peri. gel ve şuna bak." "Görüyor musun? iki resimde de iskelenin ucunda oturan bir çocuk var"

hızlıca diğer üç resme de göz attım, hahaha bu çok komikti! Tüm resimler de iskelenin ucunda oturan bir çocuk vardı, şaka gibi. Kasabaya uğradığım yazlar, çizdiğim bu resimlerde hep aynı kişiye mi denk gelmiştim? Hahaha sanki kasıtlı olarak yapmışım gibi, "Peri, baksana. Resmen çocuk gelişim kitabı gibi!" "neredeyse her çizim de, biraz daha büyümüş, olgunlaşmış ve gelişmiş Puahahah-" aniden keyfim yerine gelmişti. Tüm bu çizimler kasvetli havamı anında dağıtmıştı. Sanırım bunun için onlara teşekkürler etmeliydim...
Teşekkürler, büyükbaba.
Teşekkürler, büyükanne.

***
Bavulumu sıkıca kavradıktan sonra merdivenlerden üst kata doğru çıkartmaya başladım. En doğrusu üst katta, kendi odamda uyumaktı. Daha fazla dram kasmaya ve kendimi üzmeme gerek yoktu. Buraya özel eşyaları toplamak için gelmiştim, birkaç hafta içinde bu işimi halledecek ve dönecektim. Hem artık yalnız da sayılmazdım, Peri vardı. Fakat yarın kasabanın merkezine inip ona bir mama kabı ve mama almam gerekebilirdi. Şimdilik evden iki kase ve sokak hayvanlarını beslemek için kullandığımız mama'yı kullanacaktım. Peri'nin mamasını ve suyunu koymamın ardından, üstümü değiştirip' kendimi yatağa bıraktım.

***

Sabah, peri'nin üzerime atlayışı ile uyandım. "hava, aşırı güzel gözüküyor değil mi?" "gel bakalım peri, bahçeye çıkalım huh?" ellerimi birbirine pat, pat vurarak bir ses çıkarttım. peri anlamış görünüyordu, heyecanla beni takip etti.

Kendime çay hazırlayıp, peri'nin mamasını da alarak bahçeye çıktım.
"acıktın mı bakalım, bu da ne? yoksa beni mi bekliyorsun yemek için" "yoksa beğenemedin mi? Endişelenme, endişelenme. Yakında çıkıp alacağım, söz. tamam mı? Ama şimdi bunu yiyiyoruz."

Peri beni anlamışcasına ve isteksizce mama kabına ilerledi. Tamam, beğenmemiş olabilirdi. ama aç kalmasına izin veremezdim... Elimde ki çayı fark etmemin ardından bahçedeki banka yavaşça oturdum, ve bir süre sessizliğin huzurun tadını çıkarttım.

Fakat çok uzun sürmedi, peri birden hareketlenmeye başladı. Ve bahçe kapısına doğru ilerledi "peri, a! nereye gidiyorsun??"
Yavaşça onu takip edecektim ki, bununla birlikte bahçe kapısına üç kez vuruldu tak, tak ve tak. Bu da kimdi ki şimdi??

Ayağa kalkıp üzerimi sirkelememin ardından seri adımlar ile bahçe kapısına ilerdim. Kapıyı açtığımda ise karşılaştığım yüz pek yabancı değildi.

"a! s-sen şu iskeledeki çocuksun değil mi??"

Peri birden yerinde zıplamaya ve çocuğun üzerine atlamaya başladı.

"peri, böyle davranma ama... Çok ayıp,
hadi gel babaya bakalım."

"aaghh- hâlâ bu duruma tam olarak alışamadı."

Gözlerimi peri'den ayrımamın ardından, karşımda ki kafası karışmış gözüken genç ile baş başa kalmıştım.