We're both young and innocent when we first met. Being with his side makes me feel that I am the luckiest person in this world. We always used to hangout like we're just cherishing every moments of our life. But then one day those sweet moments turns into painful memories.
"Ara! bangon na jan malelate ka sa school." sabi ni Aling Carmen habang abala sa pagluluto sa kusina.
"Ma! (Yes, I use to called Aling Carmen "Ma" kase since bata pa ako, hanggang ngayon na college na ako siya na naging yaya ko. And all those pain na naranasan ko through this years, siya yung nagsilbing comforter ko).
"Napanaginipan ko na naman siya ulet." sabi ko habang pasimpleng tumatayo sa higaan.
"Those nightmares still hunts you?" tanong nya na halatang nag-aalala siya sakin.
"Ma ilang beses ko bang sasabihin na hindi yun nightmare" sabi ko na pilit pinapaintindi sa kanya, di ko naman siya masisi kase siya yung nandiyan sa mga oras na di ko na maintindihan sarili ko.
"Ehhh ano ba dapat?" tanong nya ulet na nagtataka.
"Lesson Ma" yun lang nasabi ko kase dali-dali kung kinuha yung towel na nakasabit sa hanger at agad na pumunta sa cr ayoko ipakita sa kanya na mahina parin ako, ayoko ipamukha sa kanya na hindi ko pa din ma-let go yung past ko.
Nasa byahe na ako papuntang school, and yes it's my first day of school as a freshman here in University of Santo Tomas (UST), I'm currently enrolled in Mass Communication. My parents wants me to be a lawyer just like them, pero hindi ako yung anak na kapag anong gusto ng parents nya ay yun ay masusunod , syempre ito yung kinuha kung course kase gusto ko din, paano ko pag seseyosohin pag-aaral ko kung hindi ko naman gusto diba? At first what you really desire is the one that will makes you happy. Life is too short just go with the flow and be happy.
Kasalukuyan ako na nasa bulletin board ng school kase meron daw kase attendance dito para sa mga freshman and magtatanong nadin ako kung saan yung building ng Mass Communication.
"What's your name miss?" sabi ng isang estudyante na senior ko ata to.
"Ara! Ara Velasquez po." sabi ko na nauutal, lutang na naman po ako.
"Ok Miss Ara, you're room is in building 3 blah! blah! blah!." sabi nung senior ko na wala naman akong naintindihan, tamang tingin nakang ata ako neto sa mga sign.
It's been 7:30 AM palibot-libot dito sa school nato, di ko padin nakikita yung building namin. Ba't kase hindi ako nakinig kanina ayan tuloy di ko na mahanap room namin.
"Miss harang ka sa daan." sabi ng isang lalaking mas matangkad sakin, may perfect na shape ng mukha, as in perfect talaga bat ang unfair Ng mundo, yung ilong nya din is sobrang tangos na pag nabangga mo parang masusugatan ka, yung kilay nya as in napaka perfect yung parang sa mga artista lang, tapos may mapupungay na mata, at yung skin tone nya na kulay brown pilipinong-pilipino. Agad akong napausog ng sinimulan na nyang maglakad. Aba! aba! sino bayun? at bakit ganun siya makaasta!pero infairness dzae ang gwapo nya, napagtanto ko na parang pamilyar talaga siya sakin, nung nakita ko siya bigla nalang akong nanigas na parang may nagsasabi na wag ako gumalaw, ayan tuloy napagalitan HAHAHAH.
"Besssss! Kanina pa kita hinahanap, putekk totoo pala na dito ka mag-aaral! wahhh I'm so happy makakasama nadin kita ulet." sabi netong si Ana habang magkayakap saakin na halatang gigil na gigil saakin kase di na talaga ako makahinga.
Ana is my childhood bestfriend nandun din siya sa mga panahong kailangan ko ng karamay, saksi siya kung gaano ako napariawara noon, and I'm so blessed na siya yung naging bestfriend ko, pero minsan napapasabi talaga ako ng sumpa bato? Kase dzae ang ingay nya talaga pag nasa public kami, pero solid siya kasama ang saya kaya nga nagpapa-salamat talaga ako na naging kaibigan koto, di lang kaibigan turingan namin kundi magkapatid na.
"Hoiii Ana! di ako makahinga!" sabi ko sabay sapak sa kanya, bigla nalang siyang natawa. Umayyy mongoloid ata tong babaeng to.
"Uyyy di ka paden nagbago, dali mong maasar at nanakit paden." sabi nya sabay kurot sa braso ko.
"Arayyy ko!"ang saket ng kurot nya putekk.
"Bes malapit na pala mag 8AM, hindi ko paden alam kung saan yung building 3." sabi ko na nag-aalala habang himas ng himas sa braso ko kase ang saket padin nung kurot ni Ana.
"Hoiiii building 3 ka?" sigaw nya kahit kahit na may maraming tao dito sa hallway. Naku namn eto na namn nagsisimula na naman si Ana.
"Ahhh oo" sabi ko ng nahihiya, sinong di mahihiya daming nakatingin samin.
"Ako is building 6, kyahhh malapit lang pala! tara hanapin natin." sigaw nya paden sabay hila saakin.
Wala akong nagawa kundi sumunod sa kanya, no choice ehhh. Agad naming hinanap sabay tingin² sa mga building number kase malelate na kami. Minutes later nahanap na namin yung building 3 and 6 kaya nagpaalam na kami sa isa't-isa. Nabuhayan ako ng loob ng nasa tapat na ako ng building namin kaso pagtingin ko sa relo ko, umayyyy 8:05 na. Agad ako pumasok sa room tapos yung mga kaklase ko lahat nakatingin sakin, huhu bat bato nangyayari saakin. Agad na nag bow ako sa mga kaklase ko at sa prof namin.
"Miss why are you late?" sabi ng prof namin sabay taas sa kanyang di pantay na kilay.
"I'm sorry po hindi napo mauulet." sabi ko na hingal na hingal, sino ba naman di hihingalin ehh ang layo ng tinakbo namin.
Agad naman ako pinaupo nung prof sa isang gilid dito sa dulo katabi ng isang pamilyar na lalaki.
"Miss late before ko makalimutan, please introduce yourself." umayyyy bat parang naging mabaet siya agad HAHAHA, dahil mabaet akong bata sinunod ko namn utos nya.
"I'm Ara Velasquez" sabi ko sabay bow sa mga kaklase ko.
"Okay Miss Velasquez you can sit now."
[Stay tuned for Chapter 2]
YOU ARE READING
Chasing You
Non-Fiction"I would rather chase you, than losing someone like you Ara."
