Hissettiğim Gerçeklik

Tanıtım

Tanıtım videosu multimedyada mevcuttur :)

Boşluğa adım atıyorum. Ayaklarıma çarpacak bir zemin yok; ciğerlerime dolacak bir hava yok; yolumu aydınlatacak bir ışık yok: Ben yokum.

Artık yokum.

Çığlık... Acıyı azaltmak için verilen bir tepkidir bazen, haksızlıklar için çıkan son bir yalvarıştır.

Göz yaşı... Sizi güçlü kılar belki, belki de daha da dibe çeker sizi...

Hayal kırıklığı...

Hayatınızı hiçe saydığınız birisi yüzünden başınıza gelenler ve karşınızdakinin ebedi sessizliği...

Hüzün...

Özlem...

Hırs...

İnsani duygular, yok. Artık, yok.

Kendi boşluğumun içinde bir adım daha atıyorum. Buna alışamam. Kimsenin beni duymamasına, kimseye sesimi duyuramamaya alışamam. Cezama katlanacak gücüm yok, cezamı kabullenmeye bile mecalim yok.

Eskisi gibi değilim artık; yıprandım. Dünya değişiyor; iyiler, kötüler, gözü açık olanlar, saflar hepsi değişiyor. Değişmeyen hiçbir şey yok. Ben de değişiyorum. Artık onlara seslenmeyi bırakıyorum. Yalvarmayı bırakıyorum. Güçlü olmaya uğraşmayı bırakıyorum.

Pes ediyorum.

Ben, Ophelia... Ben artık yokum.