Sondan Sonra |TomxTord

-Sonun başlangıcı-

"hepimiz bir şeyler uğruna yaşarız.
kimimiz para için yaşar kimimiz dini için kimimiz hayatını bir kişiye adar kimimiz bir hedefe..
daha çocukken farketmiştim içimde güç için yanan bu ateşi, güç.. her şeydi. güçlü olan kazanır, güçsüz olan kaybederdi her şey bu kadar basitti. hayatım boyunca en iyi olabilmek için elimden gelenin en iyisini yaptım. en iyi notları ben aldım girdiğim tüm yarışları kazandım.
kazanabilmek için ne gerekiyorsa yaptım.
ben.. ben güçlüyüm.."
başını yavaşça kaldırıp aynada artık tanıyamadığı adama baktı Tord.
yüzündeki derin kesikler, uykusuzluktan çökmüş gözleri, yanmış teni ve zaman onu tanınmayacak hale getirmişti burukça gülümsemeye başladığı esnada kısık bir inilti döküldü dudaklarından.. acıyordu her hareketi ona acı veriyordu yaşanan savaştan sonra hala yaraları iyileşebilmiş değildi. oturduğu soğuk zeminden destek alarak ayağa kalktı kolundaki bandajı değiştirirken kendi kendine mırıldanıyordu "kaybetmedim.. hayır kaybetmedim.. bu iş henüz bitmedi. o eve tekrar gidecek ve bu sefer hepsini tek tek kendi ellerim ile geberteceğim" gülümsemesi yavaş yavaş genişlerken histerik bir kahkaha attı "evet.. evet~.. oraya geri gider ve eşyalarımı, lanet olası tacımı ve intikamımı alırım, oyun henüz bitmiş değil henüz kaybetmiş değilim"
sesindeki coşku her kelimesinde yavaş yavaş sönüyordu içinde yanan ateşle birlikte, Tord sessizleşti o kaybetmişti uğruna savaştığı, hayatını adadığı o gücün bir anlamı yoktu artık.. başını elleri arasına aldı gözyaşları yanaklarından akarken kabullenemiyordu olup biteni yediremiyordu gururna tüm bu yaşananları
kaybetmişti. gücünü, hedefini, yaşamak için ihtiyacı olduğu o içinde yanan ateşi ve.. dostlarını..

hayatından herkesi silip hiç tanımadığı bir şehire hayallerini gerçekleştirmek için gittiğinde arkasında
ailesini bırakmıştı
Edd ve Matti, dostlarını bırakmıştı
ve onu.. onu bırakmıştı
çekmecesini açıp içerideki fotoğrafa uzanmıştı
lise zamanları Tom ile çektikleri bir fotoğraftı bu
ta lise zamanlarından beri ona karşı bir şeyler hissettiğinin farkındaydı ancak bunu kendisine yedirememişti Tord.. Birini sevmeyi kabullenememişti helede Tom gibi birini sürekli birbirlerini aşağılar ve kavga ederlerdi eskiden şimdi ise o günleri bile özlüyordu..
Tomu özlüyordu, eski zamanları.. onunla kavga etmeyi bile özlüyordu.
işin tuhaf tarafı onu hala istiyordu ona bunu yapan o olsa bile.. yaralarını okşadı Tom robotu havaya uçurduğunda içinde onun olduğunu biliyordu, onu öldürmek istemişti
gerçi buna bir şey diyemezdi koca bir makine ile onlara saldıranda kendisiydi ama ona bunu yapan kişinin hiç değilse Tom değilde başkası olmasını isterdi
onu görmek istiyordu.. ona herkesten çok ihtiyacı vardı.. lisede Tord ne zaman kontrolü kaybetse Tom ona sıkıca sarılır ve onu desteklerdi onun sıcaklağını özlemişti.. hayatının motivasyonunu kaybederken, içindeki boşluk onu yiyip bitirirken ona ihtiyacı vardı
onun sıcaklığını hissetmeye, onun sesini duymaya.. Tomun onu hayata yeniden bağlamasına ihtiyacı vardı..
askılıktan ceketini alıp tek odalı apartman dairesini tekretti "onu görmem gerek" diye mırıldandı ceketini giyerken "konuşmasakta olur.. benden nefret etsede olur.." hızlı adımlarla Tomun her zaman gittiği bara doğru yürümeye başladı "sadece onu görmek istiyorum.." mırıldanmaya devam ederek bara ulaştı, içeri girerken kapşonunu başına geçirdi ve gözlerden uzak bir yere geçip onu aramaya başladı gözleriyle.
gözleri mavinin o tanıdık tonunu yakaladığında içinde bir şeylerin ısındığını hissetti oradaydı, başını öne eğmiş bardağıyla oynuyordu
onu görmek bile Tordun içerisindeki boşluğu bastırmaya yetmişti
ama yetmemişti.
bunun iyi bir fikir olmadığının farkındaydı ama yinede ayağa kalktı kararlı adımlarla Toma doğru yürüdü yeterince yaklaştığında kulağına eğildi ve fısıldadı
"Merhaba eski dostum~.."

___________________________________
Vee ilk bölümlük bu kadar
açıkcası devamı gelir mii gelirse ne zaman gelir hiç bilemiyorum sağım solum pek belli olmaz