Sa kanya parin babalik

20

" Don't mess someone feelings just because you're unsure of yours."

Calea's POV:

I'm now sitting at the bench here inside of the hospital, sa labas ng room ni Caleb. I'm still waiting for the doctors. I need to talk to them , convince them. Para sa kidney transplant ng anak ko na Gagawin na bukas but still there is no kidney donors. Makikiusap ako for the fifth times na kung pwede ako na lang ang maging donor ng anak ko. I know naman na bawal ako mag donate ehh because of my situation, Pero di ko hahayaan na wala akong ginawa to save my son's life. Anong klaseng ina ako nun ?

To donate a kidney , you must be in a good physical and mental health condition according to the doctors. I have an uncontrolled high blood pressure. Pero buhay ng anak ko ang naka taya dito. Ayaw akong tulungan ni Zeck for our son's life.

I am the mother kaya I need to do something , kahit buhay ko man ang maging kapalit nito.

Ibilin ko na din naman si Caleb kina Trisha , kung sakali man may mangyari sa akin. DNA test result na proof na si zeckell ang ama ni Caleb. Lahat lahat ng evidence para Pag nawala man ako I know naman na nasa mabuting kamay si Caleb.

I shook away all the thoughts and wipe off my tears from my face. Nakita ko na kasi ang mga doctors . I stood up to follow them.

Nasa Isang room na kami at doon ng meeting.
Naka tayo ako sa harap ng sampung doctors para mag makaawa sa mga ito.

" Please doc, parang awa Nyo na.. I know ang karamihan sa Inyo magulang na din. Ina na din tulad ko. Lahat nag sisikap para sa anak, lahat ginagawa para mapa Buti sila . Sa limang Pag kakataon doc, makikiusap po ulit ako sa Inyo na ako na lang po ang maging kidney donor ng anak ko. Parang awa Nyo na po.. " umiiyak na pakiusap ko sa kanila.

" Ang bata bata pa po ni Caleb, ang bata bata pa po ng anak ko para Mg suffer ng ganito .. bilang ina nya nahihirapan po ako na makikita ang anak ko na nasasaktan." Isa Isa Kong tinitigan ang mga ito. Pinag aaralan kung ano ang magiging reaction.

"Pero mommy calea , alam Nyo po kung ano ang mangyayari sa iyo kapag dino Nate Nyo po ang kidney Nyo.. maaari Nyo itong ikamatay." Sabi ng Isang female doctor. Na nag lalaro sa 45 ang edad nito.

Ngumiti ako .

"I know already doc, Pero lahat ng Yun Gagawin ko po for my son kahit buhay ko pa po ang kapalit.. " I replied.

Nag tinginan sa isat Isa ang mga doctors. Nag tatanong kung papabor ba ang mga ito sa akin.

"Well, ano pa bang magagawa namin, that's your decision. Pirmahan mo nalang itong waver," Sabi ng head doctor.

Nakangiti ako na umiiyak. I know it just a tears of joy ng Isang inang tulad ko.

"Salamat po doc..." I said.  Kinuha ko ang ballpen ang paper ng waver. At pumirma ako dun. Ito ay nag sasaad na kung ano man ang mangyari sa akin sa kidney transplant labas na ang mga doctors dun.

Nag silabasan na kami, yung mga doctors kanya kanyang duty na , while ako dumiretso na ako sa room ni Caleb.

Nadatnan ko ang anak ko na kumakain ng apple , kasama sina Trish and Tuesday.

Nilapitan ko kaagad ito at niyakap.

"Where are you from mom?" Caleb asked on me.

Pinipigil Kong wag maiyak sa harap ng anak ko. Pinipilit Kong mag pakatatag sa harap nito. I will miss my son so much.

"Wala nak, dyan lang ako sa tabi tabi .. " sagot ko dito.

"I love you mom.." he said sweetly as he can.

Hindi ko mapigilang di lumuha. "I love you too my baby.. basta lagi mong tatandaan no matter what happen I will love you ." I replied.

"Sana po,may donor na ako mom para maka pasyal na ulit tayo nuh.."

"Don't worry baby, bukas tuloy na operasyon mo huh.. basta pala Tatag ka huh."

"Tlaga mom ? Yeheyy.."

Tumango tango ako. "Yes anak, "

"Kaya matulog ka ng maaga now ,para tomorrow ready ka na ."

"Sige po mommy, sleep na po ako "  at tumagilid na ito ready to sleep.

Hindi ko mapigilang umiyak sa harap muna Trish and Tuesday.

*******

After ng pakikipag usap ko Kay  caleb.,  nasa canteen kami nila Trish and Tuesday para mag meryenda.

"Basta Trish , Tuesday. If ever man na di na ako magising sa operation na Yun please take care of my son. Kayo na bahala may Caleb huh.. paki Sabi mahal na mahal sya ng mommy nya. Paki save lagi syang good boy, paki Sabi na before sya mag sleep mag brush mo na sya ng teeth.. wag nya kalimutan mag take ng vitamins. Matulog kamu sya ng maaga." Bilin ko sa mga ito.

" Ano ka ba calea umayos ka nga hindi ka mamamatay , lumaban ka para Kay Caleb. " Sabi ni Trish na di na rin mapigilang tumulo ang luha.

"Sana nga Trish, para naman makasama ko pa anak ko ng matagal . Kaso Sabi ng doctors maliit lang ang chance ehh." Malungkot Kong Sabi.

"Don't lose hope calea.. " Sabi naman ni Tuesday.

"Basta huh, wag nyong pababayaan so Caleb huh.. kayo ng bahala sa kanya. May saving naman na ako siguro kasya na Yun until he graduated in college. "

"Umayos ka nga.. kahit kami pa mag paaral sa anak mo ok lang yun, kahit mahirapan kmi ok lang yun. Kasi mahal na mahal din namin yung anako, kaso hahanapin ka ng anak mo kaya ikaw mag pakatatag ka, wag ka ngang praning dyan." Dagdag ni Tuesday.

"Ang dami ko pang pangarap para sa anak ko, ang dami ko pang gustong gawin na kasama sya, gusto ko pa nga dalhin sa Disney Land ehh.. " nangingiti Kong Sabi. Pilit na nilalabanan ang lungkot sa sandaling iwanan ko na si Caleb.

"Gusto ko pa naming I tour ang lahat ng pasyalan sa Pilipinas. Gusto ko pang Maka Sama ng matagal ang anak ko.. Pero hindi na pwede .." umiyak na ako ng tuluyan.

Niyakap ako ng mga kaibigan ko.

"Wag ka nga mag salita ng ganyan.."