CURCUNA

Karışık Kafa

Lise son sınıfın ilk günü için hazırlık yapmaya başladım çantamı alıp hızla evden çıktım. Okula ilk günden geç kalmak gibi derdim yoktu. Zaten okul 20 dakikalık yürüme mesafesi uzaklığındaydı. Bu yüzden okula yürüyerek gidiyordum.

 Sanki bu güne özel öğrenciler için havaya karabulutlar çökmüştü. Havanın kapalı olduğunu yeni anladığımda ise zaten yağmur başlamıştı bile. Hızlı adımlarla yürümeye başladım. İlkokul çocuğu gibi okul için telaş yapıyordum bu aceleciliğim yüzünden evden çıkarken şemsiye almamıştım.  Ben yürümeye başladığımda arkadan ayak sesleri duydum fakat arkamı dönmeden hızlı adımlarla yürümeye devam ettim ama sanki ben hızlandıkça arkadaki ayak sesleri de hızlanıyordu. Ben hızımı arttırdıkça üstüm daha çok ıslanıyordu. Artık soğuktan ellerim uyuştu ve titriyordum. Yağmurun dinmesini beklemek için yolun sol tarafındaki ağacın altına sığındım. Ve bu sırada ayak seslerinin sahibinin Anıl’a ait olduklarını fark ettim. Galiba o da okula gidiyordu. Zaten dayım Öykü hanımın bizim okulda öğretmenlik yapacağını söylemişti. Belki oda bizim okulda okuyordur. Hem dün için ondan özür dilemem gerekiyordu. Resmen onu katil yerine koyup bıçaklıyordum. Üstelik şemsiyesi de vardı. Tam önümden geçeceği sırada

‘HEY BAKARMISIN’ dedim ama beni tınlamadı bile. Yürümeye devam ettiği sırada

‘ÖZÜR DİLERİM’ dedim dikkatini çekmiş olacak ki biran da durdu. Fakat yüzüme bakmıyordu. Tekrar yürümeye başladı. ‘Hadi ama bir iyilik yapsan ne olur sanki okula gidiyorum ve sırılsıklam oldum.’ Dedim. Yine yürüyecek zannetmeme rağmen kafasını çevirmeden geri geri yürümeye başladı ve yanıma gelince durdu. Onun bana baktığını görünce biranda şaştım ve ne diyeceğimi bilemeden saçmalamamak için derin bir nefes aldım.

‘Dün gece için özür dilerim. Çığlık sesi duyunca afalladım ve ne yapacağımı bilemedim kusura bakma. Buralarda bazen böyle şeyler oluyor ve insan başka birini acı çekerken görmek istemiyor. Ben seni katil zannettim ve bu baya kötü oldu gerçekten ‘ dedim ve cevabını beklerken yüzüne baktım ama yüzü ifadesizdi.

‘Nerdeyse beni bıçaklıyordun ‘ dedi soğuk bir sesle.

Sanki ben onu gerçekten öldürmek istemişim gibi konuştu ben sadece onu korkutmak için öyle biranda bıçak çekmiştim zaten olayın şokunu hala atlatamadım. Normalde ben kimseye bıçak falan çekmem hatta bir karıncayı bile incitmeyen biri olan ben birini mi bıçaklayacaktım. HAHAHAH çok komik.

‘Sana isteyerek oldu demedim zaten. Biranda çığlık duyunca birine zarar geliyor zannettim. Hem sende annenin kolunu öyle bir sıkıyordun ki ne bilim yani ona zarar vereceğini düşündüm .’

‘Okula geç kalıyorum .’ dedi. Bu konuşmadan sıkılır gibi. Kafası eğik bir şekilde yanıma yaklaştı ve ’Gel‘ dedi. Kolumu çekerek şemsiyesine aldı.‘ Gerçekten berbat görünüyorsun.’

Yüzüme akan damlaları burnumu çeke çeke siliyordum. Aynı zamanda söyleniyordum. Şemsiyeyi elime tutuşturdu ve tutmamı istedi. Şemsiyeyi aldım. Ve o sırada birbirimize bakıyorduk. Boynundaki lacivert renkli atkıyı kafamla birlikte boynuma doladı. Seslenemedim o anda çünkü buna ihtiyacım vardı gerçekten. ‘Böyle daha iyi oldu’ dedi. Bende kafamı salladım ve şemsiyeyi ona verdim. Sessizce yürümeye başladık.  Merak ettiğim bir soruyu sormak istedim. ‘Bu covorlardokü okolamu gödüyorsun’

‘Ne‘dedi. Durdu ve ağzıma giren atkıyı çekerek gülmeye başladı. Ben ise soruyu baştan sordum .’Bu civardaki okula mı gidiyorsun? Dedim.

 ‘Evet’ dedi ve ben ona ikinci bir soru sorarak onu bıktırdım.

 ‘ Şemsiyeyi biraz bana doğru tutar mısın ıslanıyorum’. Dedim rahatsız olurken. O ise bana inat şemsiyeyi kendine biraz daha çekti. Söylenmemek için kendimi tutarken okula varmıştık. Bu sıkıcı yolculuğun sonuna geldiğimizde yeniden teşekkür etsem de beni kaile almayan Anıl, Öykü hanımın yanına doğru gitti. Ben de başımla Öykü hanıma selam verdikten sonra. Arînin yanına doğru yol aldım. Arîn her şeyden habersiz bana bakarken.