Cafuné < binsung > (bitti)

4

Eski evlerinin önündeydi jisung, biliyordu ki sevgilisi de kapının arkasındaydı. Minhı'yu sevmiyordu jisung kalbi tamamen changbine aitti. Kapıyı çaldı açan olmayınca daha uzun bir şekilde zile bastı. Kapının arkasından duyduğu küfürlerle gülümsedi. Kapı açıldığında ise gülümsemesi büyüdü ama changbin onunla duygusuzca konuştuğunda ağlayacakmış gibi hissetti.

"niye geldin? Beni biraz daha eziklemek için mi?"

"ne eziklemesinden bahsediyorsun changbin? Ben sana birşey yapmadım."

"hiçbirşey yapmadın ha, tamam öyle olsun. Sen zaten birşey yapmazsın ki. Çünki Han jisung sürekli haklı. Beni terk edip giden sendin, üstüne üstlük benden ayrılmadan yeni sevgiline giden sendin. Birde sürekli aşalayıcı mesajlar atıp sevgilinle seviştiğin bir fotoğrafı bana atan sendin. "

" changbin eğer içeri girmeme izin verirsen sana herşeyi gerçeğiyle ve lağılıyla anlatacağım. Lütfen izin ver. "

" peki gel içeri."

Jisung içeri girdiğinde duygulanmıştı, çünki herşey eskisi gibiydi hiçbirşey değişmemişti. Bu evin her tarafında changbin le olan anılarını hatırlıyordu.

" artık konuşacak mısın? "

" afedersin. O zaman herşeyi en başından anlatıyorum. Ben gittim çünki bazı şeyler benim için gerçekten ağırdı, bu yaptığımın yanlış olduğunu biliyorumdum ama zorunda hissettim."

Jisung elini yanına getirdiği poşetin içine soktu ve changbinin kazağını çıkardı, kazağı son kez kokladı ve öptü. Sonra changbine uzattı.

" bu benim dayanma sebebim di. Kaçtıktan sonra gelmek istedim ama senin bana çok sinirli olduğunu söylediler. Minho hyung da bana seni kıskandırırsak belki beni afedeceğini söyledi. Bu yüzden böyle birşey yaptık."

"peki ya bana attığın nefret dolu mesajlar?"

"senin bana hakaret ettiğin günden beri telefonumu elime almadım ki minho hyungdaydı."

"bak bu söylediğin herşey gerçek değil mi?"

"emin ol hyung sana söylediğim herşey %1000 gerçek."

Jisung ayağa kalktı ve changbine sarıldı. Changbin ağlamaya başladığında gözyaşlarını teker teker silip öptü. Changbini kendine daha çok çekti ve kafasını kendi boynuna koydu. Saçlarını her okşadığında changbin bir hıçkırık bırakıyordu. Jisung yok olmak istedi, o geldiğinde böyleyse o yoktuğunda nasıldı? Diye düşündü

"geçti, bak ben buradayım. Bu sefer bizi kimse ayıramaz ve ciddiyim senden ayrılmayı veya kaçmayı düşünmeyeceğim"

O gün changbin içli içli ağladı ve sevdiği çocuğun özlemini giderdi eh jisungun da ondan farkı yoktu.

________________

Umarım beğenirsiniz.

ⓎⓄⓇⓊⓂ ⓋⒺ ⓋⓄⓉⒺ ⓋⒺⓇⓂⒺⓎⒾ ⓁⓊⓉⒻⒺⓃ ⓊⓃⓊⓉⓂⒶⓎⒾⓃ