-
"Daha önce yaşamadığım hisler yaşıyorum sayende. Dün ilk defa biri ile uyudum, huzur verici sıcaklığını hissettim. Kalbim sıcacık oldu ancak çokta hızlı attı, seni her gördüğümde olduğu gibi. Normalde dokunamıyorum kimseye ama seni gördüğümde iste...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar💜💜💜
Jeongguk'un ağzından;
İkinci gün.
Yatak odamda oturmuş düşünüyordum. Evime gelmesinin üstünden iki gün olmuştu. Benimle geleceksin demişti ama onunla gitmek istemiyordum. Taehyung'u seviyordum ama kalbini kırmıştım. Zaten kırık ve üzgündü her zaman bir de benim sözlerim eklenmişti üstüne. İki gündür evde göz göze bile gelmemiştik. Onu çok özlemiştim kokusunu solumak, sarılmak istiyordum ama korkuyordum. O pislikle nasıl baş eddceğimi bilmiyordum.
Taehyung'u bırakmak istemiyordum. Hayatımdaki diğer yarımı bulmuştum, eğer bırakıp gidersem o pislikle ölüceğimi ama bırakmazsamda Taehyung'a yapabilecekleri aklıma geliyordu. Aradaydım. İki kapı da Taehyung'a çıkıyordu ve ben çaresizdim.
Telefonuma mesaj geldiğinde alıp baktım.
Kimden: Bilinmeyen Numara
Bir saat içinde elinde valizinle bu konumda ol, küçüğüm. Seni seviyorum.
Bu arada sana bir sürprizim var. Çok sevineceksin.
Konum*
Elimi saçlarıma geçirdim sinirle. Ne sürprizinden bahsediyordu ki bu psikopat.
Bir dakika yoksa? Taehyung!
Hızla telefonumu elime aldım ve Taehyung'u aradım. Açmıyordu, açmıyordu!
Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor. Lütfen daha sonra tekrar deneyiniz.
Hattan gelen ses daha da sinirlenmemi sağlarken hızla araba anahtarlarımı ve ceketimi alıp çıktım. Arabaya binip çalıştırırken attığı konuma sürmeye başladım.
İki saat önce
Taehyung'un ağzından;
Sıkıntıyla oturuyordum. Çocukları yollayalı yarım saat geçmişti, eve gitmem gerekti ancak gitmek istemiyordum çünkü Jeongguk evdeydi. Onu görmek beni üzüyordu, zaten o da beni görmek istemiyordu yani ikimiz içinde bu en iyisiydi.
"Taehyung binayı kapatacağız çıkmıyor musun?" diyen Bayan Kim'e dönüp başımı salladım ve ayağa kalktım. Artık gitme vaktiydi.
Kabanımı ve çantamı alıp çıktım, arabama binecekken Bay Choi'nin sesini duydum.
"Ya kahretsin! Şimdi bozulacak zamanı mı buldun!" ona baktığımda yorgun ve sinirli gözüküyordu, arabasına bakıyordu. Yanına gidip selam verdim.
"Merhaba Bay Choi, bir sorun mu var?"
Ben seslenince bana dönüp gülümsedi. "Ah merhaba Bay Jeon, arabam bozuldu ve eve nasıl giderim diye düşünüyordum."
