Si EX

Chapter four

A/n: this is not fellow kakilala, it's the user herself, wnothe. Naagpasyahan kong magsulat dahil bored ako. Yun lang. BASA NA!
------------------------------------------------

Jay-rr's POV

Sabi ni Mommy, 'if you love someone set it free' I don't believe in that saying. Para ka lang Stupido kung maniniwala ka diyan. Bakit mo siya papakawalan? Mahal mo nga siya, at kahit ano man ang dahilan, ipaglalaban mo ito...

But not until it ihappened...

Nagkaroon ako ng brain tumor sa aking ulo back when I was 16. I'm 20 now and still breathing.

Kahit na labag sa loob ko na iwanan sya, nagawa ko parin yun. I don't want her to be worried at sabihin sa kanya yung sakit ko, lalo nang ang rami niyang problema sa panahong iyon... so I shut her down, hindi ko siya pinansin, hindi ko pinaparamdam na mahal ko siya, pinaglaruan ko siya, I made her hate me to the point that she broke up with me. People always say na mahirap ang LDR but with us, parang hindi. Because we have TRUST. Pero dahil sa ginawa ko sa kanya, yung trust na pinagkatiwala niya sa akin ay sinayang ko lang.

Every night noong kami pa, I would always go out with other girls, take a selfie with them at i-tatag kay Kristel. For her to see what's going on habang magkalayo kami.

--------------------------------------------------------

Nag ring yung phone ko. Maybe nakita niya na.

Agad ko itong sinagot

[What the f*** are you doing Jay-rr! Pinagmumukha mo akong tanga dito!]

"Think all you want Kristel, nakita mo naman diba. Tingin ko na gets mo na" sinasaktan ko nanaman siya, di ko ba alam na sa kadami damu na ng mga pictures na napost ko sa loob ng isang buwan, hindu niya parin ako hinihiwalan.

[Don't you love me anymore?] Natigilan ako sa tinanong niya sa akin. I don't want to answer that question.

[Sabi mo noon sa akin that I'm your life, na hindi mo maiimagine na hindi mo ako makakasama pag matanda na tayo] yes, I can't but now? Hindi ko alam kung mabubuhay pa ako...

[ you promised me that you won't hurt me nor left me. You said you will always go back again and again. What happened to that promise Jay-Rr?] She asked me. Na kung hindi lang kami sa telepono magkausap malamang bibigay na ako dahil sa nararamadaman kong umiiyak siya..

Huminga ako ng malalim at "Sorry, Kristel but... people change. Promises we're meant to be broken" 

[Eh gago ka pala eh! Pinaasa mo lang ako! Hindi mo ba alam that Im trying my best na hindi man lang magkacrush at pumansin sa ibang lalaki dahil sa pinanghahawakan kong promise mo!] Kung pwede ko nga lang itupad yun...

[Sige! Wala naman itong pakikitunguhan. Dahil siguro sa selosa ako at sobrang clingy sayo kaya ka nagkakaganyan! Maghiwalay nalang tayo! Kalimutan na natin lahat ng pinagsamahan natin! Lahat ng nga memories na binuo at mga problemang dinaraanan natin... Let's break up] nagulat ako doon. Hindi ko aakaaling mkikipaghiwalay siya sa akin... no!!! No..  ang sakit..

"If that's want you want.... then let's break up" sabi ko sa kanya tungo sa cp ko.

Hindi siya sumagot o kahit ano man lang. I just heard nothing but silence.

Hindi ko yun binaba, instead, hinintay ko na siya ang bumaba nito.

[Salamat sa lahat ng pagmamahal.... goodbye] ang huling  salitang binitawan niya ang pinakamasakit na salita na aking narinig mula sa kanya.

Binaba niya na ito... hindi ko mapigilan kundi umiyak nalang ng umiyak... kahit na nakakabaklang gawin ito...

Unti-unting sumakit yung ulo ko na para bang may gumagapos sa ulo ko....

"Ack! Ahhh.... ack!!!!" Nahulog ako sa sahig...

Hinawakan ko yung ulo ko ng napakahigpit dahil sa hindi ko kaya ang sakit na pinaparamdam nito...

"AHHH!!! MOMMY!! ARAY!! MY!!" napasigaw ko ng napalakas dahil hindi ko mainda yung sakit na nararamdaman ko ngayon. Para bang sasabog na ang ulo ko ilang minuto nalang..

Bumukas yung pinto at nakita ki si mommy papalapit sa akin kasama ang mga katulong. 

"Anak!! Lucy! Tumawag ka ng ambulansa!" Sigaw ni mommy ng makita niyaako nakahandusay sa sahig.

Pawis na pawis ako ngayon... hindi ko na alam kung ano ang magyayari..  unti unti nalang dumilim ang pananaw ko at tuluyan na akong nahimatay

--------------------------------------------------

At dahil ngayon ay nabubuhay pa ako, hindi ako mag-aaksaya ng panahon. I only got two years to live. May tali na ang buhay ko, so I won't waste my time kakaregret dahil sa pinaglaruan ko siya at pinakawalan.

I will make her fall inlove with me, all over and over again. To the point na hindi na siya iibig ng iba kung di ako lang.

You may found me na selfish ako at hindi binibigyan na maging maligaya si Kristel kapag nawala ako. Ganyan kasi ako magselos.

I want me to be her first and always her last.

------------------------------------------------------

A/N: MAMAYA OR BUKAS YUNG UD. WHAHAHA... MWUAHAHAHA... HEHEHE.YAHOO

VOTES?

COMMENTS?

SHARES?

-wnothe