BINABASA MO ANG

Novela Juvenil

Sasagutin kaya ni Trixtan? At magiging ok kaya sila?

Chapter 16: The One That Got Away... :(

78 3 1

ni Jellyaaaace

ni Jellyaaaace

*CherMy's POV*

"I'm Sorry.." Sabi niya.

Then my tears started to fall. What a short time. Ang bilis naman. Parang kailan lng nung binigay siya sa akin.

"I understand. Wala naman akung magagawa kung minahal mo siya. Hindi mo yun kasalanan. Sadyang nahulog kalang." Sabi ko.

Then he started to walk away. Hanggang sa nawala nah talaga siya sa paningin ko.

"So, You're the one that got away." Then it rained.

Wala nah akung pakialam sa ulan. Inenjoy ko nalang. Bakit bah lahat ng minahal ko, iniiwan ako? Ano bah talaga?

*Flashback*

Nandito ako ngayun sa school. 7th monthsary namin ngayun ni Seth. :] Kaya hinanap ko siya.

After 123456789637 Years of finding, wala talaga. So, i decided to text him.

To: Babe'Seeeeth :)

| San kah? Andito ako sa gym. |

Umupo lng ako dun sa stairs. Habang hinintay ko siya.

"Babe.." Then, napalingon ako. Then i smiled.

"Ang tagal mo.." Sabi ko. Then i hugged him. but, he didn't hug me back.

"May problema bah?" Sabi ko.

"Siya nah talaga eh."

Pagkarinig nah pagkarinig ko sa siya. I knew it. :(

"Ok lng. Ganyan naman talaga. I understand."

*End of flashback*

(A/N: Yung nasa first part po ng POV, Yun yung dugtong ng flashback.)

Ang lakas parin ng ulan. Buti at nka PE ako ngayun. May nadaanan akung bahay. Then narinig ko yung kantang,.. "The One That Got Away"

Umiyak na naman ako ulit. Ganito pala pag mahal nah mahal mo yung isang tao. Binigay mo nah lahat. Pero kulang padin.

Naka-upo lng ako dito sa gutter. Umuulan parin. At ako? Umiiyak parin. :(

"Wag ka ng umiyak. Ang ganda2x mo pah naman."

I looked up. Pero, hindi ko makita ang mukha niya. dahil sa ulan kaya i looked down nalang.

"Alam mo bah? Mahal na Mahal ko siya." Para akung timang. Kinakausap ko ang isang tao nah hindi ko naman kilala. I laughed at myself.

"Ang ganda mo talaga." Sabi niya.

"Ito oh, panyo.. Wag mo nah sayangin luha mo." Then he walked away.

The rain stopped. So i decided to walk home. Na-alala ko parin yung lalaki kanina. I smiled. I reached for the handkerchief nah binigay niya.

I saw the Number 12 on it. And right there, i knew that he was a Soccer Player.

"#12, I'm gonna find you..." I whispered to myself.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Vas Happenin?! 2013 najud! :) I hope, this year would be AMAZAYN :)

Dedicated to her -------,, Bai ❤

~iHartYü ❤