Bu kitap bu platformdaki ilk kurgum. Gerçek bir hayat hikayesinden uyarlanmıştır. Tüm içtenliğim ve samimiyetimle yazdığım bu kitap umarım sizlere hitap eder.
İyi okumalar diliyorum..
.....
Selamladım doğan güneşi. Burnuma mis kokular geldi. Annemin leziz patatesli böreğinin kokusu buram buram sarmıştı etrafımı. Kalkıp mutfağa koşar adımlarla ilerlerken bir taraftan da dışarıdan gelen sesleri işittim. Sanırım bu Beyza ve Akif'in sesiydi. Ahh bir an önce yanlarına gidip tüm günü sokaklarda oyun oynayarak geçirmek için sabırsızlanıyordum. Derken kapı çaldı, bizim evde kapıları küçükler açardı bu arada. Gelen Beyza'ydı. "İçeri gel annem de mis gibi börek yapmış, yer misin?"dedim.
Doğrusu herkes bayılırdı annemin hamur işlerine. "Yemem mi bayılırım." derken Annem elinde bir tabak börekle yanımıza geldi. "Alın bakalım bu sizin için." dedi. İkimizde bir güzel karnımızı doyurduk. Ardından yola koyulduk. Daha işimiz çoktu evcilik oynamak masraflı bir iştir kap kaşıklarımızı düzenleyip bez bebeklerimizle topraktan ve çiçeklerden yemek yapacaktık. 5 yaşlarında olmanın en güzel yanı evcilik oynama hakkının sınırsız olmasıydı sanırım.
Yemeklerimizi hazırlayıp bez bebeklerimizin karnını doyuracakken küçük bahçemizin tahta kapısının yumruklandığını duyduk. "Kapıyı açın Yasemin, Beyza ben geldim."
Amanın bu Büşra'nın sesi yine oyunumuzu mahvedecek napıcaz derken tahta kapının kırık kısmından küçük ve ince ellerini çıkarıp sürgüyü çektiğini gördük. Sinirli bakışlarla bize bakarken bir yandan da "neden kapıyı açmadınız?" dedi. "Tam açıyorduk sen açtın." dedi Beyza. Hiç inandırıcı gelmemişti Büşraya. Dışlandığını ve istenmediğini anlayan Büşra topraktan ve güzel çiçeklerden hazırladığımız yemekleri yeni aldığı beyaz ışıklı ayakkabılarıyla toz duman etti ve koşar adımlarla oradan uzaklaştı. Göz göze geldik Beyzayla en üzgününden 2 çift göz, bez bebeklerin aç kaldığına mı üzülseydik Büşranın her seferinde oyunumuzu mahvetmesine mi bilemedik...
"Yağmur yağıyor hadi oyuncaklarımızı toplayalım. Ama olmaz ki bu kadarı bebeğimi ezmiş Büşra. Çok kalpsizsin neden her defasında bu kadar olay çıkarırsın anlamıyorum. Kıskanılacak neyimiz var ki bizim. En güzel oyuncaklar, elbiseler sendeyken bizimle derdin nedir?"... Kendi kendime mırıldanırken annem seslendi:"kızım hadi gel içeriye! yağmurda ıslanıp hasta olacaksın."
"Tamam anne"dedikten sonra Beyza'ya yarın tekrar oynarız diyip eve koştum.
Bebeğimin kirlenmesi beni çok üzmüştü. Hemen annemden mavi küçük leğenimi isteyip yıkamaya koyuldum. Sabunla oynamak en sevdiğim şeylerden biridir. Bebeğimin misler gibi kokması tıpkı anneminde beni kirlendiğimde yıkaması kadar önemlidir. Ben köpükle oynarken annemde kısa ve ince bir telle yanıma geldi" bak şimdi sana bir sürü baloncuk yapmayı öğreteceğim" dedi. Telin bir ucunda yuvarlak bir şekil oluşturdu ve köpüklü suya daldırdı. Ardından tele yavaşça üflemeye başladı. Gözlerim şaşkınlıktan kocaman açıldı. Annem gerçek bir sihirbazdı. Ve de benim kahramanım. Baloncukların etrafa dağıldıktan sonra patlamalarına üzülsemde her tele üflediğinde oluşan yeni baloncuklar yüzümde masum bir tebessüm oluşturuyordu. Tüm bunları yaparken ellerim suyun içinde buruş buruş olmuştu. Babaannemin elleri gibi olduğu için anne ben yaşlandım diyip her defasında şaklabanlıklar yapıyordum.
Hava kararmaya başlamıştı, evimizin içinde küçük bir balkon vardı. Camları kocamandı. Her gece oradan yıldızları izlerdim, hayaller kurardım. Bu gece hava bulutlu olduğundan gökyüzünde tek bir yıldız bile yoktu. Çaresiz içeri gelip annemle oturdum.
"Anne keşke bizimde bir televizyonumuz olsaydı, canım çok sıkılıyor."dedim. Annemde "seni yakında ana sınıfına yazdıracağım orada olduğun müddetçe sıkılmayacak, bir çok arkadaş edineceksin; bende bu sayede işe daha rahat gideceğim." dedi. Bizim bir dikiş nakış dükkanımız vardı. Her sabah saat 7-8 gibi uyanır oraya giderdik. Bense orada olmaktan nefret ederdim.
