İNTİKAM

-Sönecek mi İntikam Ateşi?-

Multimdia:Alperen

Ecenin ağzından;:)
Güzel olduğuna inandığım bir günün sabahına uyandım;)
Belki rüyamda Alpereni görememiştim ama yaklaşık bir buçuk saat sonra okulda görücektim.
Yüzüne nasıl bakıcağımı düşünürken aklıma onu öptüğüm gelmişti ve domates gibi kızarmaya başlamıştım.
Korkuyordum. Ya benle konuşmak istemezse? Ya sadece arkadaş olarak görürse!?
Hem duygularım yerlebir olmuş olucak hemde İntikamımı alamamış olucaktım.
Düşünmesi bile korkunçtu.
Geveze iç sesimi sustururken çantamı kapıp mutfağa gelmiştim.
Normalde sabah kahvaltsı yapmak pek bana göre değildi.
Ama canmdan çok sevdiğm annemle geçirdiğm nadir dakikalardan biriydi.
Yoğun işleri,benden uzaklaşmasına sebebiyetti.
Onun kazandığı parayı başkasının kollarında harcayan babamdanda intikamımı alıcaktım.
Sırf annem üzülmesin diye söylemediğm,ve yıllarca mutlu aile oyunu oynadığımız adam.
Benim intikam almam gereken çok kişi wardı.
Piyango Sürtüğe vurdu we ilk hedefim o oldu.
Hem iç sesimle boğuşuyor Hem annemle konuşmaya çalışıyor hem de lanet babamın yüzüne katlanmaya çalışıyordum.
Ki daha fazla başaramıyacağımı anladım ve çantamı alıp evden çıktım.
..
Okula vardığımda,gözlerimi Alperenden kaçırıyordum.
Beni görmemesi için yalvarırken sürtük Ceren in her zamaki yerinde olmadığını fark ettim.
Okula girdiğimde pürüzlü ağlamaklı bir ses konuşuyordu.
"Bunu bana yapma"
Arkamı döndüğümde ağlamaktan göz kalemi akmış,Perişan halde bir kız gördüm.
Nefretle değil,Yalvararak bakıyordu.
İster istemez içim burkuldu..
Hatırlıyordum bu sahneyi.
Geçen yıl Beni tüm okula rezil ettiğinde,kulağına korkak ve titrek sesle teslim olurcasına söylediğim sözdü bu.
Roller mi değişmişti?
Ama bir fark vardı.
Ben hiç hak etmeyen biri için üzülüyordum.
"Neyi?"
Ağlamaya başladı.
Sürtük Ceren ağlıyormuydu?
"A-Alpereni benden alma:( bunu bana yapma. İstediğini yap. Ama onu benden alma."
Ne diyordu bu. Canımı yakıyordu. İtip kalkmadan. Aşağılamadan. Onun bu hali canımı yakıyordu. Ama gözlerinde ilk kez başka bir duygu görüyordum. O güçlü sürtüğe ne olmuştu?
Neydi onu kedi yavrusuna çeviren. Kafamdaki deli soruları önemseden cevap werdim.
"Alpereni senden almıyorum. Çünkü Alperen hiç senin olmamıştı."
Dedim we göz yaşlarının yanaklarından süzülüşünü izledim.
İstediğimi yapmıyormuydum?
Canını yakmıyormuydum?
Neden bu hali içimi acıtıyordu?
İntikam istemiştim. We almıştımda. Alperen tamamen benim olduğnda, asıl intikamımı almış olucaktım.
Ama neden mutlu değildim?
İstediğimi elde etmiştim.
Neden!?
Neden mutlu olamıyorum!?
Babam olucak adamın hayatı boyunca söylediği tek doğru söz geldi aklıma.
"Başkalarının üzüntüsüyle sevinemezsin"
Dediğini hatırlaadım.
We hemen ardından panodaki yazıyı okudum.
"Bulutlar ağlamazsa,çiçekler nasıl güler?"
Arafta kalmıştım.
Sonra istemsiz bir şekilde ona sarıldım. İçtendi. Acı çektiği hıçkırıklarından belliydi.
Sessizliği cırtlak sesi kesti.
"Biliyormusun. Hiç arkadaşım yok. Yanımda dolaşan ve arkadaşımmış gibi gözükenler i arkadaşm sanmakta hata etmişim. Ve bugün hiçbiri yok yanımda. Özür dilerim. Lütfen. Benimle arkadaş ol."
Dedi ve ağlamaya başladı.
Dayanamıyordum ağlamasına.
Bu çağresiz halleri içimdeki eziği hatırlatıyordu bana. Tekrar sarıldım.
Mal mal bakanları aldırmadan.
Karşımda perişan halde duran o kıza.
Zamanında okulu bana zindan eden sürtüğe acıdım.
İçimdeki intikam ateşi onun gözyaşlarıyla birlikte diniyordu.
Kulağına fısıldadım.
"Makyajn akmış, bırak Alperen i kim görse korkup kaçar.
Sarıldı.Daha sıkı sarıldı.Değişmişti.
"Nee!!? Olamazz yaa bi baksana Alperen etraftamııııı yaa Ece sakla beni tuvalete gitmemiz lazıım"
Gülümsedim. İlk kez sesi cırtlak we sinirli değilde,samimi ve dostça gelmişti.
Sanırım onu sevebilirdim. Önyargıdan. Ve Önyargılı insanlardan nefret ederdim. Ve o bu şansı hak ediyordu.
2 derstir derse girmedik we sınıfa gitmenin vaktiydi.
Sınıfa girdiğimizde yanına gelmemi işaret eden Alperene göz kırptım ve Cerenle birlkte arkaya oturdum.
Öküzün trene baktığı gibi bKıyordu.
Ve Öküz o olduğna göre trende ben oluyordum:D
Ceren e şans werdiğim için mutluydum.
Ama tabiki körü körüne her dediğine inancak kadar mal da değildim.
Değiştiğine inanıyordum.
Ama kullanmasınada izin wereceğini sanmıyordum..
Alperen in ağzından:
Yanıma oturmamıştı.Ve üstüne gidip Cerenle oturmuştu.
Cerenle iyi anlAşıyor gibiydi. Ya da benimle oturmak yerine ona katlanmayı seçti..
Bu kadarmı çok pişmandı dün den.
Ona okulu zindan eden kızla oturmayı göze alıcak kadar mı?
Yoksa her şey buraya kadar mı?
Zilin sesi düşüncelerimin içine ederken Ece nin hareketlendiğini gördüm..Yanıma gelmesi umdum, ve umduğumu buldum.
Cerenle yaptğı samimi diyolog lar aklımı karıştırıyordu. Tatlı sesiyle kendime geldim
'Alperennn telefon numaranı almamıştımmm yaniiii şey verirmsn ?"
Telefon numaramı istemişti. Kendi kendime havalara girerken sadece numaramı istediğini we götümüğn boşa kalktığını düşündüm. Numarasını kaydetmek için telefonumu açtığımda pişman oldum. Arkadan telefonun duvar kağıdnı gören Melis e kapa çeneni bakışları atarken soktuğumun cırtlak sesiyle
"OooO Havada aşk kokusu var haberimiz yok"
Dedi ve telefonumu ani bir hareketle kapıp duvar kağdmı herkese gösterdi.
Ardından sinirli bir ses tonuyla Ceren in
"Havada aşk kokusu olabilir. Ama yerde kan izlerinin çıkmasını istemiyorsan kapa çeneni cici kız."
Dediğini duydum we lafı 12 den sokmuştu.
Minnettar bakışlarımı onun üzerinde gezdirirken Ece nin ne kadar da mutlu olduğunu gördüm.Cidden arkadaş mı olmuşlardı?
Biri ateş. Biri baruttu. Ve kondurduğu buse yanağımı yaktığına göre ateş Eceydi.
Bu mutlu anlarına bir ömür şahit olmak istiyordum. Daha sevdiğimi söyleyemezken onunla evlenmek istiyordum. Kafayı yediğimi düşünürken Hoca sınıfa girdi.
Ve gereksiz şamataya son werdi
Ece nin ağzından:
Ceren gerçekten değişmişti. Onun bu tepkisi beni duygulandırmıştı wjsjwajwj
Ama Alperen in o kapak fotoğrafını gösteriş için koymadığını anladım ve kendi kendime mal mal gülüyordum.
Ceren üzülmüşmüydü acaba? Sessizce fısıldadım
"İyimisin?"
"Evet;) sadece yanlıştan döndüm. O senin. Haklısın hiç benim olmamıştı. Sadece unutmak zaman alıcaktı."
Way be. Beni şaşırtıyordu. Nedensizce ısınmıştım ona.
En büyük düşmanıma. -,-
Ama artık önemi yoktu geçmişin.
"Unutursun knkkğ elini sallasan ellisi"
Dedim ve tebessümünü izledim:S
Güzel di (benden daha güzel olmasada.-,-)
O na Alperenimi unutturmam lazımdı.
Sinsi olduğunu düşündüğüm şekilde kendi kendime güldüm ve zilin çalmasıyla birlikte oyalanmadan beni bekleyen sıcacık yatağma doğru depar atarcasına yürüdüm...
:) Umarım beğenmişsinizdir. İlk ithafımı burdan Şimal ime yapıyorum asjsj seviliyosun kanka:P
Yorumlarınızı bekliyorum