Glimpse of the Sun [ON GOING]

3 of 3

[ Really‚ can't believe him! ]

Hindi naging ganoon kasaya ang unang araw ko sa probinsya. Actually, I wouldn't be happy at all if I see that annoying face every day.

He got the plantation, yet he's still wandering around the house hypocritically helping Lola Celeste just to gain her trust and then gradually take this house from us.

That thought makes me despise him even more.

"Sii? Where are you going?" Si Lola Celeste nang makita akong hinahakbang ang aming baitang.

"Sa plantation po." I answered and she  nodded.

"Why?" Tanong niyang muli‚ tila sinusuri kung bakit pa pupuntahan eh hindi na rin naman amin iyon.

"Dadalaw lang po ako..." Mahinahon kong sagot pagkatapos makababa. She sighed‚ halatang may kakaunting pumipigil sa kaniya na huwag akong pahintulutan.

"That wasn't an indecent idea, alright. Just promise me you'll check or watch what you missed and then go home afterward." I nodded in response. "Alam mo pa ba ang daan papunta roon?" Dagdag niya. Inalala ko iyon kagabi ayon sa plano at sa palagay ko ay matatandaan ko pa ang daanan kapag sa likod ako dumaan. Sabi ni mommy ay doon daw ako dumadaan dati kapag pumupunta ako sa plantation.

"Opo." Hindi iyon gaanong sigurado. Dahil sigurado akong hindi ko naman talaga alam ang daan. Ngunit marunong naman akong bakasin iyon. "Sa likod po ako dadaan. Gagamitin ko po ang isang kabayo sa kwadra."

"Marunong ka palang mangabayo?" Biglang umaliwalas ang kaniyang mukha sa narining. "You should take Laurel with you then? Nang sa gayon ay hindi ka ma'pano." Halos lumuwa ang mga mata ko sa sinabi niya.

"Wag na po lola. Kaya ko na po... Baka malaman nun na nasa plantation NIYA ako‚ paalisin pa po ako bigla‚ kaya wag na po lola ayos lang." She laughed and nodded.

"Hindi ganyan si Laurel apo o kung ano pa mang iniisip mo. Mabait iyon. Magalang at maginoo."She genuinely smiled. "He's been helping me here when you and your family came back to Manila. He keeps coming back and helping me with everything." Ngiting-ngiti si lola habang sinasabi iyon. Maginoo my face! Halos ipakain nga sa akin iyong buhat-buhat niyang lupa kahapon eh!

"Alam mo Sii‚ tunay na magiging maswerte ang babaeng mapapangasawa niya." Halos manlumo ako sa sinabi niyang iyon.
"At lubos akong masisiyahan kapag ikaw yun." Tumawa siya.

"L-lola? Ayoko po sa isang 'yun." Gulat kong ganti.

"Why? He's good." Aniya.

"Hindi po lola. Napaka-sungit po niya." Pagtutol ko. She laughed tila alam na alam ang mga nangyayari.

"You two looks cool. Nagsusungit ba sa iyo?" Ngayon ko lamang nakitang sobrang kyuryuso ni lola.

"We're really not lola. Yes. " Sagot ko.

"Hindi mo ba talaga maalala ang batang iyon?" Tanong niya at inialok akong umupo muna.

"Not even a bit." I shrugged. Umupo ako sa tabi niya.

"You're so young back then. Hindi na ako magtataka kung nakalimutan mo na nga." Aniya. "You're still 10 while Laurel is 15." Five years ang agwat niya sa akin?! I thought it was three or something hindi halata sa itsura niya ang katandaan! Well, I am 21, he’s not that old, yeah.