Lalisa Manoban akla gelmeyecek kadar iyi bir muhabirdi, Kim Taehyung ise inanılmayacak kadar mükemmel bir idoldü. Tilkiler gereğinden fazla kurnaz olsalar dahi, kaplanlar avlarını iyi bilirlerdi.
Kim Taehyung & Lalisa Manobal.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
★ Somewhere Only We Know, Keane
Listede kendiliğinden eklenmiş olan maddelerden birisi Kim Taehyung'un albüm ve plak satan mağazalara, müziğe düşkünlüğüydü. En yakın arkadaşlarımdan birisi olan Chaeyoung sayesinde bu bilgiye ulaşabilmiştim, kendisi iflah olmaz bir stalker sayılabilirdi. Hangi plak ve albüm dükkanına gidebileceğini düşündüğümde sadece iki seçenek olduğunu fark etmiştim, Seul'de sadece ikisi üzerine yoğunlaşmış retro dükkan pek yoktu. Sadece iki tane vardı. Birisinin şehir merkezinde olduğunu düşündüğümde onun oraya gitmesi mantıksız geliyordu, bu kadar aniden ünlenmiş bir idol öyle bir yerde rahat edemezdi. Geriye de zaten diğeri kalıyordu, eski bir sokakta bulunan epey eski bir dükkandı. Ayrıca Chaeyoung ile satış istatistiklerine bakmıştık ve Kim Taehyung dışında neredeyse hiç müşterisi olmadığını söylemek mümkündü.
Kim Taehyung'un öyle bir yere gitmesini beklemiyordum. Evet, kimsenin bilmediği bir yere gitmesini bekliyordum ama bu ani ğn nedeniyle daha şımarık birisi olmasını beklemiştim ve eski, pek geliri olmayan bir yere gitmesi ihtimali bana uzak gelmişti ama böylesi daha iyiydi, işime geliyordu. Bu benim için iyi bir hamleydi. Orada sürekli bulunursam bu onunla sürekli karşılaşacağım anlamına gelirdi, sürekli karşılaştığımızdaysa sohbetimiz başlayacaktı. Sonrasında ne olacağını bilmemeniz imkansızdı, onunla yakınlık sağlayınca ağzından bilgiler alabilecektim. Aslında, normalde müşterilerimle yakınlık kurarak bilgi almazdım ama bu gizli bir görevdi, bu görevde temkinli olmam lazımdı. Ünlü bir idolseniz bilgilerinizi herhangi yakınlığınızın olmadığı, rastgele bir insana vermezdiniz. Tam olarak da bu yüzden onunla doğal bir yakınlık kurmam lazımdı, sanki her şey kendiliğinden gelişiyormuş gibi davranmalıydım.
Şu an tam da o dükkanın önünde duruyordum, bana bir sürü bilgi verecek o mekanın önündeydim. Eski filmlerdeki, çocukların önünde oynamaya bayıldığı o neşeli dükkanlara benziyordu. Dıştan görünüşü bana Fransa'daki kafeleri hatırlatmıştı ve bu havayı seviyordum. Gerçekten içerisinde çalışan dışında kimse olmadığına yemin edebilirdim. Kapıyı açtığımda eski stil kapı çanı sesi kulaklarıma ilişmişti, çan seslerinden hoşlanmasam bile her sabah buna maruz kalmamın gerekli olduğunu düşündüm ve bir tepki vermeden içeriye girdim. Çok büyük bir dükkan değildi, aşırı küçük de diyemezdim. Her yerinde albümler ve plak setleri vardı, başka bir şey bulamazdınız. Dükkanda en sevdiğim gruplardan birisi olan Keane'nin 'Somewhere Only We Know' şarkısı çalıyordu. Şarkı aynı zamanda en sevdiğim şarkı da olabilirdi, şarkının verdiği o ayrı havaya bayılıyordum. Belki de burada çalışmaya başlama fikri o kadar da kötü değildi.
Kasanın arkasında duran yaşlı adamın bakışlarını fark ettiğimde hafifçe tebessüm ettim ona doğru. Adam bana biraz tuhaf bir şekilde bakıyordu, "Sen burayı nereden biliyorsun?" der gibi bir hali vardı. Sanırım bu da burayı Kim Taehyung'dan başkasının bilmediği konusunda küçük bir işaret olabilirdi. "Merhaba." Diye en sonunda konuştuğumda yaşlı adam da gülümsedi hafifçe.
