(Chapter 3: Marked as being a killer)
(Sophia’s POV)
Claire: Sophia. Tara uwina tayo.
Sophia: ok.
Hanggangngayon di parinnawawalasaisip ko ang mga nangyayaringayon. Ngayong school year ang di komakakalimutan dahil sa mga patayangnagaganap sa mga kaklase ko. Bakit kaya nangyayaritoh? Ano kayangkasalanan ng klasingtoh sa taong pumapatay.?Arrgghhh ang hirap mag-isip.
Claire: grabingtrahedya ang mga nangyayaringayonnoh? Condolence sapamilya ni Empress.
Sophia: pwede bang magtanong Claire but no offend ah?
Claire: oo naman.
Sophia: meron ba kayongnagawangmali noon?
Claire: malingnagawa noon?
Sophia: oo.
Claire: ahmm. Wala.
Sophia: sigurado ka?
Claire: oo naman.
Kung wala silangnagawangmali noon, bakitgalit na galit ang killer sa klaseng ito. Kasinapapansinko sa bawat salitangbinibitiwan ng killer ay may halongpait at puot sa salita niya.
Claire: ah, Sophiatapos ka na ba sa project natin sa Math?
Sophia: hindi pa.bakit kalian ba ang deadline nun?
Claire: sapagkakaalam ko next week na.
Sophia: ah ganun, so kailangan ko na pala ngayonggumawa. 100 questions and answer pa naman yun.
Claire: oo nga eh. Ah Sophia maunana ako sayo, andyan na kasi yung sundo ko eh.
Sophia: ok. Bye take care.
Claire: kaw din, ingat ka sa daan ah.
Sophia: I know.
*sighs* kailangan ko ng magmadalingumuwi. Kailangan ko ng gumawa ng project. *sighs* mag-o-over time na naman ako ngayon. I don’t care kung male-late ako bukas.
*Fast Forward* (Bahay)
Brian: Sophia, nakauwi ka na pala.
Sophia: it isn’t obvious?
Brian: ah Sophia, anongulam ang gusto mong ipalutoko yan.
Sophia: wala akong pakialam, kunganongipaluto mo, at isa pa try mo kayanglutuin yung mga magulang natin ng sa gayunmaganahan akong kumain.
Brian: Sophia!!!
Bwesit!!! Maiwanko na nga ang walangkwentangkapatid na toh. Tss. Nakakabad trip, sana di na lang ako umuwi dito. Nakakabanas ang mga tao dito saloob ng bahay. Makapagbihisna nga, ng sa gayunmakagawa na ako ng project ko.
