Kissing Her Flaws (Doomed Series #1) | Revising

Kabanata 13

Meeting

I gritted my teeth inwardly.

Ang aming pagitan ay halos isang dangkal na lamang enough for my knees to get weak. Tanging ang aking kamay nalang na nakatuon ang dahilan kung bakit hindi pa ako bumibigay.

Mataas sya sa akin kaya bahagya syang nakayuko. Pinanatili ko ang mga mata sa gilid hindi kailanman gustong mahuli ng kanyang mga mata. I don't want to look at him. Para bang pakiramdam ko ang mga mata nya ay isang patibong na kapag tumingin ka hindi ka na makakawala. And I hate that feeling.

"Now you're behave?" His amused tone is frustrating me. Kung hindi ganitong kalapit kami sa isa't isa ay kanina pa ako nakipag argumento sa kanya. I just don't have any strength to even argue with him.

Labis ang tahip ng aking dibdib at ang init sa loob ng opisina ay tila ba mas lalong tumitindi.

"Now I know how to shut up your mouth."

Matalim ang mata kong tumingin sa kanya lalo na ng makita ang ngisi nya.

Binasa nya ang kanyang labi.

"Can you fucking move?" Madiin at mahina kong singhal. I can't no longer take his presence. It's too much. Habang lumilipas ang segundo ay ang aking matatalim na mata sa kanya ay humihina. Nahihilo na sa kanyang mata. Nagiwas ako ng tingin.

He mischievously chuckled. He looked up while his grinned is obvious. He's playing around! Tumingin uli sya sa akin.

"What if I won't hm?" He devilishly grinned.

I gritted my teeth on him.

My heart is beating rapidly. Ang aking dibdib ay taas baba. Mariin akong napapikit pinipigilan ang pagsabog. Tinanggal ko ang pagkakataon ng aking kamay sa table para dalawang kamay na itulak ang dibdib nya. I pushed him. But his chest is like a fucking wall!

"I said move away!"

Hindi sya nakinig. Ang kanyang isa pang kamay ay humarang sa isang tagilaran ko kinukulong ako. Nanlambot ang aking kamay sa pagtulak sa dibdib nya. Pinilit kong magtimpi. I don't want to be rude to him he is my boss pero napupuno na ako. Gusto ko ng makawala sa pagiging ganito kalapit sa kanya. I want to feel calm. I don't want this feeling!

"I said move Revelion!" I shouted angrily.

His smirk faded. Umawang ang labi nya. Mariin syang pumikit.

Tinulak ko ulit sya. Ang kanina nyang lakas ay para bang nawala isang tulak ko palang ay napaatras na sya.

His jaw moved.

Huminga ako ng malalim at kinalma ang sarili. Natahimik kaming dalawa. Kundi pa pumasok si Josh ay baka tuluyan ng ganoon katahimik sa loob.

"Bro- oh..." Kumunot ang noo nya sa ayos naming dalawa. Tinuro ni Josh ang pinto. "May bisita ka. Maybe some of your client..." Anito tinatantya kaming dalawa.

Revelion sighned bago sya tumalikod at lumabas ng pinto. I took a deep breath and now I'm calm. Naupo ako sa swivel chair at isinandal ang likod.

"You okay?" Josh asked. He's grinning.

Huminga ko ng malalim at sinubukan ulit hanapin ang papel doon. "Yeah. I'm fine."

Hindi ako nag over time at maaga aking umuwi para sa anak. He's still adjusting with his nanny Carol. Pagkauwi ko ay naabutan ko si Aquias na nasa sofa mayroon syang juice at cookies sa ibabaw ng lamesa habang abala sa pagbabasa ng librong ibinili ko sa kanya noon.

Carol is on the kitchen naghahanda ng lulutuin. Deretso ako kay Carol para tingnan ang inihahanda nya. Nang makita nya ako ay agad syang ngumiti.

"Nako ma'am andyan kana pala."