បបូរមាត់ស្អាតបឺតជញ្ជក់ឆ្អឹងដងកាំបិតរួចជាមួយនឹងកញ្ចឹងករ
ហើយខាំញិចលេងតិចៗដោយកំហឹងបូករួមជាមួយភាពស្រើប
ស្រាល បន្សល់ទុកនៅស្នាមស្នេហ៍ពណ៌កុលាបជាច្រើននៅជុំវិញរង្វង់កររួមនឹងឆ្អឹងដងកាំបិតម៉ត់រលោងរបស់ស្រីតូច។ ផាឡេតស្រែកយំដោយការឈឺចាប់ សភាពរបស់នាងពេលនេះមិនខុសពី
ស្រីដែរបំពេញតណ្ហារបស់គេ ទាំងដែរយប់មិញគេជិះជាន់រាងកាយ
របស់នាងមិនគ្រប់គ្រាន់ នៅមកធ្វើបាបនាងទាំងកណ្ដាលថ្ងៃត្រង់បែបនេះទៀត គេជាមនុស្សឬក៏យ៉ាងណាបានជាឃោរឃៅដូចជា
បិសាចបែបនេះ?
« ខ្ញុំអាណិតនូអីលណាស់ ដែរស្រលាញ់មនុស្សប្រុសគ្មានក្ដីមេត្ដា ធ្វើបាបរាងកាយមនុស្សស្រីដែរគ្មានផ្លូវតស៊ូដូចជាលោក សមមុខហើយដែរនាងចោលចេញពីលោក... »
ផាឡេតព្យាយាមរំលឹកពីនូអីល សង្ឃឹមថាគេនឹងបញ្ឈប់គ្រប់យ៉ាងត្រឹមពេលនេះ តែអ្នកណាទៅដឹងពាក្យសម្ដីរបស់នាង ដូចជាសាំងជះចូលក្នុងភ្លើងបន្ថែមឱ្យកាន់តែក្ដៅឆេះបែកផ្កាភ្លើងក្ដៅងំ ជុងហ្គុកងើបមុខពីដើមករសររលោង សម្លឹងមុខរបស់នាងយ៉ាងកំណាចដូចជាខ្លាកំពុងតែចាំលេបត្របាក់ចំណី នាងប្រហើនខ្លាំងណាស់ដែរហ៊ាននិយាយពាក្យនេះចេញមកបាន!!
« បើកុំតែនាងធ្វើរឿងថោកទាបនូអីលក៏មិនចាកចេញពីយើងដែរ ចាំទុកទង្វើអាក្រក់របស់ខ្លួនឯងផងទៅ ហើយក៏ដឹងផងថា យើងឱ្យតម្លៃស្រីគ្រប់គ្នាក្នុងលោកនេះជាពិសេសគឺនូអីលរបស់យើង លើកលែងតែនាង យូ ផាឡេត ស្រីមុខលុយ!! »
និយាយចប់រាងកាយសង្ហាក៏អោនចុះមកទាញភាពទើសទាល់នៅផ្នែកខាងក្រោមរបស់ផាឡេតរួមនឹងខ្លួនរបស់គេ បោះចោលទៅជ្រុងម្ខាងអស់ ដៃមាំទាំពោរពេញដោយ សរសៃររវាមគួរឱ្យខ្លាចចាប់ទាញត្រគៀកមូលក្បំរបស់ នាងក្រមុំចូលមកឱ្យកាន់តែកៀកជិតនឹងរាងកាយរបស់គេ ផាឡេតសម្ងំហូរទឹកភ្នែក នាងឈឺខ្លាំងការឈឺចាប់ដែរគ្មានសំលេង គ្រប់យ៉ាងរបស់នាងគ្មានសេសសល់អ្វីទាំងអស់ ទាំងរាងកាយនឹងកិត្តិយសដែរនាងខំថែរក្សាអស់19ឆ្នាំ ត្រូវមនុស្សដែរស្អប់នាង មកបំផ្លាញញាំញីច្របាច់នៅក្នុងដៃដូចជារបស់លេង។
« មិនបាច់ប្រឹងទួញសោកច្រើនទេ ទុកសម្លេងថ្ងូរអង្វរយើងទៅល្អជាង ចាំយើងបូកសរុបឱ្យទាំងការទាំងដើម!! »
ផាឡេតខាំបបូរមាត់ដោយការឈឺចាប់ គ្រប់ពាក្យសម្ដីរបស់គេដូចជាមុខកាំបិតដ៏សែនមុតស្រួចចូលមកចាក់ទម្លុះបេះដូងរបស់នាងឱ្យចុកពេតផ្សារស្ទើរតែចង់ដាច់ខ្យល់ ស្របពេលដែរអ្នកនៅខាងលើកំពុងតែមានប្រៀបជាង កំពុងតែគយគន់នៅរូបរាង
ស្រឡូនគួរជាទីប្រាថ្នាទប់អារម្មណ៍ស្ទើរតែមិនជាប់ យប់មិញគេស្រវឹងមិនដឹងខ្លួនទើបមិនបានពិនិត្យ មើលខ្លួនប្រាណរបស់
នាងឱ្យបានពេញភ្នែក សារភាពថាស្រីម្នាក់នេះស្អាតពិតមែន ស្អាតគ្រប់ចន្លោះ តាំងតែពីក្បាលដល់ចុងជើង ជុងហ្គុកកាន់តែសម្លឹង កាន់តែទ្រាំមិនបាន អាច្រម៉ក់រឹងមាំខាងក្រោមរបស់គេចង់ចូលទៅសម្ងំអង្រួនទទួលក្ដីសុខក្នុងរាងកាយរបស់នាងពេញបន្ទុកហើយ។
« អា៎ៗ...អ្ហា៎...កុំអី!! »
បបូរមាត់តូចស្ដើងបន្លឺសូរសៀងដោយអារម្មណ៍ស្រើបស្រាល
ព្រោះតែត្រូវជុងហ្គុកពង្វក់ដោយម្រាមដៃស្រឡូនរបស់គេ អ្នកកំលោះញញឹមចុងមាត់ដោយការពេញចិត្តពេលភាពឬកពាររបស់
នាងបែបនេះ ថ្ពាល់ក្រពុំក្រហមងាំងដូចជាប៉េងប៉ោះទុំ មាត់របស់នាងបើកម្ហបៗមើលទៅដូចជាមានក្ដីសុខខ្លាំងណាស់ មាត់ថាមិនព្រម តែមើលកាយវិការចុះតបស្នងគេបានល្អណាស់ អ្នកកំលោះបានចិត្តក៏ប្រញាប់ស៊កម្រាមដៃពីរបន្ថែមទៀតចូលទៅរុករានស្រទាប់ផ្ការបស់នាងក្រមុំដែរកំពុងតែចាប់ផ្ដើមបញ្ចេញលំអងមកតិចៗ ជុងហ្គុកមិនទុកបបូរមាត់ឱ្យនៅទំនេរក៏អោនមកជញ្ជក់ចុងទ្រូងពណ៌សុីជម្ជូររបស់ស្រីតូចទាំងសងខាងដូចជាទារកកំពុងតែបៅទឹកដោះម្ដាយ។
« ពេញចិត្តណាស់មែនទេ? ហឹស? »
សំណួរមួយប្រយោគរបស់ជុងហ្គុកដូចជាទឹកមួយចានដែកដែរជះមកចំកណ្ដាលមុខរបស់នាងឱ្យភ្ញាក់ព្រឺតប្រមូលស្មារតីរបស់ខ្លួនត្រឡប់មកវិញ អារម្មណ៍ស្រើបស្រាលរលាយបាត់អស់ ពេលនេះនៅសល់ត្រឹមតែភាពអៀនខ្មាសទាំងឈឺចិត្ត នាងស្អប់ខ្លួនឯង
ដែរលិចលង់នៅជំនាញរបស់គេបណ្ដោយឱ្យតណ្ហានាំមុខធ្វើខ្លួនគួរឱ្យស្អប់ខ្ពើមបែបនេះ។
« គួរឱ្យរអើម!! »
ផាឡេងនិយាយបែរមុខចេញ មិនហ៊ានសម្លឹងមុខរបស់គេ ព្រោះឃ៖ញមុខរបស់គេពេលណាពាក្យថាចាញ់ស្ដែងចេញមកទាំងអស់ ពេលនេះនាងចាញ់ប្រៀបគេគ្រប់យ៉ាងទាំងផ្លូវកាយនឹងផ្លូវចិត្ត ក្នុងចិត្តរបស់នាងពេលនេះស្រែកសុំទោសទៅកាន់នូអីល រាប់រយដង នាងធ្វើខុសលើនូអីលជាលើកទី03ហើយ។
« ចាំមើលរអើមទៀតឬអត់? ពេលវាបានទៅគ្រលែងក្នុងរាងកាយរបស់នាង ត្រៀមថ្ងូរឱ្យពិរោះទៅ កាន់តែលឺកាន់តែល្អ!! »
និយាយដឺដងនាងក្រមុំចប់ ជុងហ្គុកដកម្រាមដៃរបស់ខ្លួនចេញរួចចាប់ច្បូតភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួនស៊កបញ្ចូលទៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយរបស់នាងក្រមុំមួយទំហឹង មិនខ្វល់ទេថាអ្នកខាងក្រោមឈឺចាប់យ៉ាងណា។
« អ្ហា៎...អឹម...ខ្ញុំឈឺណាស់លោកលឺទេ!! ហុឹកៗ... »
ផាឡេតទ្រហោយំដោយភាពឈឺចាប់ ដៃស្រឡូនព្យាយាមរុញច្រានដើមទ្រូងរបស់គេឱ្យចេញឆ្ងាយពីខ្លួន ព្រោះនាងគ្មានកំលាំងទ្រាំទ្របន្តទៀតបានឡើយ យប់មិញគេធ្វើបាបនាងពេញមួយយប់ នាងឈឺ ឈឺត្រង់ចំណុចដែរគេកំពុងតែញាំញីនេះខ្លាំងណាស់ ជុងហ្គុកបិទភ្នែកបិទត្រចៀកមិនខ្វល់ គេធុញទ្រាន់នឹងស្ដាប់សំលេងទួញសោកឥតប្រយោជន៍របស់នាងខ្លាំងណាស់ ទើបអោនបបូរមាត់មកបឺតជញ្ជក់ស្រូបយកពាក្យតវ៉ា គេខាំញិញបបូរតូចរបស់នាងក្រមុំតិចៗ ប្រើអណ្ដាតជ្រែកចូលទៅប្រលែងលេងនិងអណ្ដាតស្រីតូច ដួសដងនៅភាពផ្អែមល្ហែមចេញពីក្រអូមមាត់តូចដោយភាពភ្លើចភ្លើន។
« សឺត...អឹមៗ... »
សំលេងស្រែកថ្ងូរយ៉ាងមានក្ដីសុខរបស់អ្នកកំលោះលាន់រំពង
ពេញបន្ទប់ទទួលភ្ងៀវ សាឡុងរង្គើងឺតងឺរៗ ដោយសារតែចលនាចង្កេះរបស់អ្នកកំលោះដែរកំពុងប្រឹងប្រលែងអុកយកៗដោយភាពសុខស្រួល។
« ហុឹកៗ.....ហឹក...អ្ហាស៎... »
ស្រីតូចព្យាយាមខាំមាត់មិនបញ្ចេញសំលេង នាងក្ដាប់ដៃចូលគ្នាក្រចកចាក់ចូលសាច់បណ្ដាលឱ្យដាច់ រលាត់ចេញឈាមៗមករឹមៗ ភាពអៀនខ្មាសគ្របដណ្ដប់ពេញខ្លួនរបស់នាង នាងគ្មានសេចក្តីសុខឬអារម្មណ៍ត្រេកត្រអាលក្នុងការរួមស្នេហ៍ជាមួយនឹងគេ ផ្ទុយទៅវិញមានត្រឹមតែការឈឺចាប់គ្រប់ផ្នែកនៃរាងកាយ ទឹកភ្នែកបង្ហូរមកឥតឈប់ឈរ ខណៈពេលដែរជុងហ្គុកងើបក្បាលឡើងលើប្រឹងគ្រវែងចង្កេះអុកបញ្ចូលខ្លាំងៗ កាន់តែលឿនដោយភាពពុះកញ្ជ្រាះ។
« អ្ហា៎...អ្ហឹក...អឹស!!! »
ជុងហ្គុកស្រែកថ្ងូរមួយដង្ហើម ទទួលយកក្ដីសុខដ៏អស្ចារ្យពេលទៅដល់ចំណុចកំពូលដោយភាពស្រណុកសុខស្រួល ទឹកដមស្នេហ៍ហូរបញ្ចូលទៅក្នុងរូបកាយតូចស្ដើងអស់ ស្របពេលអ្នកដែរនៅខាងក្រោមសន្លប់បាត់មាត់ឈឹងដោយសារតែរាងសង្ហាស្រូបយកកំលាំងកំហែងខ្សត់ខ្សោយរបស់នាងទៅអស់ ព្រោះមិនទាន់បានអ្វីចូលពោះសូម្បីមួយម៉ាត់ ទាំងដែរត្រូវចាប់បង្ខំតាំងតែពីរពេលយប់ម្ដងរួចហើយ នៅចាប់ផ្ដើមពេលកណ្ដាលថ្ងៃត្រង់នេះម្ដងទៀត បើមិនសន្លប់គួរឱ្យស្ងើចហើយ។
ជុងហ្គុកដកខ្លួនក្រោកចេញពីរាងកាយនាងក្រមុំ រួចអោនរើសខោដែរនៅក្បែរសាឡុងយកមកស្លៀកវិញ គេសម្លឹងផ្ទៃមុខសររលោងដែរមានទឹកភ្នែកដាបជាប់នៅលើថ្ពាល់របស់នាង អ្នកកំលោះដាក់អង្គុយក្បែរនាងវិញ ក្រសែភ្នែកកំហឹងប្រែពណ៌មកជាស្រទន់វិញពេលឃើញសភាពយ៉ាប់យឺនរបស់នាងទៅជាបែបនេះ គេដឹងខ្លួនថាខុសដែរបំពាននាងម្ដងហើយម្ដងទៀត ក្ដីអាណិតអាសូរកំពុងតែហូរចូលមកក្នុងបេះដូងរបស់អ្នកកំលោះដោយមិនដឹងខ្លួន ផ្ទៃមុខស្រទន់សម្លឹងទៅកាន់នាងរៀបនឹង
លើកដៃជូតទឹកភ្នែកដែរនៅជាប់ថ្ពាល់ឱ្យស្រីតូចហើយ តែខួរក្បាលស្រាប់តែនឹកដល់រឿងរ៉ាវដែរនាងបានធ្វើដាក់មនុស្សស្រីដែរគេស្រលាញ់ ទើបរាងក្រាស់ប្រញាប់ដកដៃវិញរួចក្រោកចេញពីនាង ដើរតម្រង់ទៅក្នុងបន្ទប់ ត្រឡប់មកវិញភ្ជាប់ជាមួយនឹងភួយពណ៌សរមួយ រួចបោះគ្របដណ្ដប់ទៅលើរាងកាយអាក្រាតរបស់ផាឡេត ព្រោះមិនចង់គ្រប់គ្រងអារម្មណ៍របស់ខ្លួនឯងមិនបានទៀត ពេលដែរឃើញរាងកាយរបស់ស្រីម្នាក់ នាងដូចជាមេធ្មប់ កាន់តែសម្លឹង កាន់តែមិនអាចដកខ្លួនបាន ម្យ៉ាងមើលទៅនាងអាចនឹងឈឺព្រោះមិញនេះគេក៏លេងដៃធ្ងន់ទៀត គេមិនចង់ធ្វើខ្លួនត្រេកកាម មិនលែងលើកសូម្បីតែមនុស្សគ្មានកំលាំងក៏ស៊ូបើកភ្នែកមិនរួច។
« កុំបន្ទោសខ្ញុំ...គ្រប់យ៉ាងនាងជាអ្នកសាងឡើងដោយខ្លួនឯង!! »
...................................
សូមទោសចំពោះពាក្យសម្ដីមិនសមរម្យ💜
❄︎អាយលី❄︎
