Lise caglarindaydim. Duzenli bi ogrencilik hayatim gecmisti surekli ders calisan okulunu aksatmayan bi ogrenciydim. Bir gun arkadaslrim vasitasiyla biriyle tanistim ve o gunden sonra hayatima renk katan anlam katandi. Mutluyduk ,mutluydum. Ve zaman geciyor hersey yerinde duzenli bir beraberligimizin ardindan gun gectikçe endisem kaygim artiyordu. Surekli aklimi kurcalayan o konular hic bitmeyen mantiksiz dusuncelerden kendimi alamiyordum. . Ne yapsam icimdeki i his degismiyordu. Cunku beraber oldugum kisi doguluydu ve ailem karsi cikmisti . Olamaz diye diretiyo du. Aslinda benim icin hicbir sIkInti yoktu. Insan sevince hic biseyi gozu gormezmis hakikaten cok dogru bir sozmus. Surekli ailemin baskisindan sevgisini azaltiliyorlardi. Direndim inat ettim sevgimin ardinda olmayi. Basaramadim yiprandim hep köstek oldular. . Zaman geciyo ve birbirmizi daha da baglaniyorduk. Sevgimiz artiyor ve herseye ragmen hic umidimizi yitirmiyorduk.. Ve bi zaman geldiki asiri baskilar ve korkulardan endiselerden kendimi algilamiyordum. Bir gun herseyi anlattim ailem seni istemiyor diye. Kendine gelemedi bir kac gun. Zor mus cok zormus . Seviyosun canindan cok lakin mecbursunda ayrilmaya . Aile sonucta ne kadar red dense onlarida ezemiyorsun. Cok direndim ve yapamadim basaramdim guvendiremedim .. Bir gun tam dusundugumuz oldu. Ayrildik. Ve hayatiminzin finist cizgisi sona ermisti hersey durmustu adeta . Havanin bile rengi degismisti. Aslinda hersey ortadaydi . Birbirni seven iki cift simdi yok . . Hayat ne kadar acimasiz oyle dimi ne yaparsan yap degismiyor dogrular. . Sen sevginle uzuntunle kaliyosun. .
