Vampirlerin Aşkı ve Öcü

Hiç Bir Şey Yolunda Değil!

-Derken telefon elimden kaydı ve her taraf karardı...
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
Yaklaşık ne kadar öyle kaldım bilmiyorum daha sonra kendi kendime uyandım ya da uyandığımı sandım düştüğüm yerden kalktım ama hatırladığım sert yer bir yastık kadar yumuşaktı.Ben baygınken taşındık mı diye düşündüm çünkü hiç bir şey yerinde değildi aşağı indim merdivenlerden inerken hemen arkamdan büyük bir gürültü duydum arkama bakmadan koşmaya başladım aynı zamanda bağırıyordum kapının arkasına geçip ne olduğuna baktım merdiven çökmüştü ve yerini bir beyazlık almıştı.Gittikçe ürküyordum birilerini bulmak için sokağa fırladım.Ama sokaklarda bomboştu.Neler oluyor böyle o sırada en sevdiğim insanları gördüm ve sarılmak için koştum uzun uzun sarıldım her birine.Daha sonra sordum.
-Neler oluyor?
Herkes sırayla konuştu.
-Aradığın tüm cevaplar bu kapının arkasında-bu kapıdan geç-bana güven bu kapı güvenli-bu kapının arkasında çok güzel şeyler var vs. vs.
Kapıya dikkatlice baktım birden her yer bembeyaz oldu sadece kahverengi kapıyı görüyordum sonra herkes birden toza dönüşüp uçtu.Gittikçe korkmaya başladım tam kapıyı açacaktım ki aklıma bir şey geldi ya bu ahiret kapısıysa en iyisi açmamak ve beni kurtarmalarını beklemek dedim ve boşluğun içine bıraktım kendimi sadece bekliyordum sadece bembeyaz bembeyaz....Sanki 1 yıldır orada bekliyormuşuz gibi geliyordu ki bir kapı belirdi bu kapı ise KIRMIZI en sevdiğim renk belkide bundan geçmeliyim.. Evet kesinlikle burdan gitmeliyim.Daha sonra kapıdan geçtim ve başımda ağlayan yakınlarımı falan gördüm.
-Neredeyim ben?
Abim çıkarak;
-Hastanedeyiz intihar hapı içmişsin ölüm tehliken var o yüzden konuşma ve yerinden kalkma uyuma da bir sorun olursa düğmeye bas ölmeden seni geri getirsinler...
korku ve sinirle abime baktım.
-Ne kadar açık sözlüsün ya bu böyle söylenir mi?!Ya ama ölüm tehlikem mi var?

-Evet!

-Abi ya ben bu kadar değersin miyim bu ne rahatlık ya!
Annem söze girerek
-Bunlara sana söylemeliyiz Jessy!

-Kimse benim duygularımı düşünmüyor!
Ağlamaya başladım ve yerimden kalkarak serumu çıkarmaya çalıştım herkes üstüme gelince serumu da tutup koşmaya başladım hastayken bile çok hızlı koşuyorum kimse bana yetişemiyor hahah!Derken hastane kapısına çıktım orada serumu çıkarabildim.Sonra hastaneye geri dönüp kimseye görünmeden kıyafetleri isteyip giydim saçımı da toplayıp kimsenin şüphelenmemesi için gayet sağlıklı bir birey gibi hızlı hızlı yürüyüp gülümseyerek dışarı çıktım.Taksiye atlayıp eve geldim.Burdan gitmek istiyorum.Bavulumu topladım ve kimse gelip görmeden dışarı çıktım.Nereye gideceğim ne yapacağım bilmiyordum.Sadece yürüyordum.Evden baya uzaklaşmıştı telefonum durmadan çalıyordu.Sonunda dayanamayıp kapattım o sırada bir satılık ev ilanı gördüm.
-Merhaba

-Merhaba

-Ben satılık ev için gelmiştim.

-He evet peki evi gezmek ister misiniz?

-Evet çok iyi olur..

-Tamam beni takip edin

-Peki...

-Bu arada 3 kat satılık kaçıncı katı istersiniz?

-Hangi katlar bulunuyor?

-3-5-2

-2 iyidir..

-Peki dediğim gibi beni takip edin.
2. Kata çıktık ev çok güzeldi yine satıcıya aramızda bir muhabbet geçti.
-Nasıl?

-Çok çok güzel:)

-Beğendiğinize sevindim...

-Ne kadar tutar?

-Kiralık satılık?

-Hangisi daha ucuz olur?

-Kiralık daha uygun olabilir.