gözlerinin gölgesinde sorguladım çiçek kokan vazoların çatlak yaralarını.
yoruyor o yaralara dokunup şifa niyetine sardığım desenli yara bantları.
anımsıyorum,, solan koltukta kenetlenip son kahkahalarımızı attığımızı.
şimdi siyahla karışmış dudaklarımız, mühürlenmiş dillerimiz.
kırık camların üstünde yürürken bedenim, ruhum eski anılar parkında gülüşüyor.
hakettim mi?
hakettik mi?
göz yaşlarım uzun ve kirli yoldan aşağı süzülüyor. yeşil çimenleri kirletiyor lâkin acılarımız gülümsüyor, hafifçe
yavaşça.
soldu sonra,
aniden.
*asla birlikte olma ihtimalinin olmadığı, imkansız birine aşık olmanın verdiği acıya, üzüntüye denir.
