'Ik Kan Er Niet Meer Tegen Demïan...' [DUTCH] Part1

'Ik kan er niet meer tegen Demïan...'

Ik moet er achter zien te komen.. wat is er zo erg aan hem?

Misschien is Demïan wel gewoon jaloers omdat hij zoooo knap is.. nee, daarom zij dit nooit doen.

Er moet toch iets te vinden zijn wat hem tot het slechte maakt...
Laat ik zijn naam Googlen tja je weet nooit...
'Jakeler Kennedy, taakstraf 20 uur voor mishandeling vriendin'
'Jakeler Kennedy, pleegt moord op 3 vrienden'
Wow dafuq, al in 2010 gebeurd mar toch...
Dat bedoelde hij dus met 'Ik ben veranderd'
De rillingen lopen over mijn hele lijf.
Tot mijn grote verbazing val ik in een diepe slaap...
'TRRRRRRRR'
Ik schrik wakker van m'n krijsende wekker en sla hem half kapot van het nachtkastje af. Pfff...
Ik doe de dingen die ik s'ochtends altijd doe en loop naar beneden om te ontbijten.
Ik pak mijn tas loop naar mijn fiets, 'Goedemorgen zusje' hoor ik achter me.
'Hey,goedemorgen broer' Antwoord ik.
Ik fiets met Demïan naar school en zet m'n fiets ergens in de stallingen.
Ik loop naar binnen en zie Jakeler gelijk staan. 'Hey euhm kan ik je even spreken?' Vraag ik aan hem.
Hij geeft me een zoen 'Altijd schoonheid' Lacht hij.
'Ik euhm, ik vond dit' ik laat de screenshot van het bericht zien, zijn gezicht vertrekt in een benauwde positie. 'Het is niet wat je denkt, ik ben veranderd echt waar, luister niet naar je broer Katelin' Hij pakt mijn handen vast. 'Kate, ik heb ontzettend veel meisjes gehad dat geef ik toe, maar jij bent speciaal, ik denk heel de dag aan je ik kan niet zonder je, mijn wereld is all about you' Zegt hij met tranen in zijn ogen. 'Verlaat me niet alsjeblieft.. Ik heb alles onder controle, ik ben clean ik...' De tranen schieten in mijn ogen. 'Ik weet het niet...'
Ik loop weg en neem plaats achterin het lokaal. Jakeler komt vlak na mij binnen. 'Kat, echt alsjeblieft geloof me nou!' Ik kijk naar de grond, voor dat ik kan antwoorden komt de docent binnen. Nadat ik alle les uren heb gehad haal ik wat koffie bij de kantine.
Ik ga rustig zitten om even na te denken. Ik ben nieuw hier, bijna niemand kent mij persoonlijk alleen als 'het vriendinnetje van Jakeler'
Ik hou van hem maar, waarom moet ik er zo achter komen, hij had het me toch kunnen vertellen? Pff te veel vragen. Ik sta op en loop de aula uit. Ik loop naar mijn fiets. 3 keer raden we daar op mij staat te wachten. Jakeler. 'Wil je alsjeblieft weg gaan Jake? Dankje'. Zeg ik terwijl de mijn sleutel in het slot doe.
Hij pakt mijn handen, 'Katrin alsjeblieft ik hou zoveel van je! Ik heb nog nooit zo iets gevoeld voor iemand!'
Zegt hij met tranen. 'Dat zij je zeker ook tegen je ex, die later in het ziekenhuis lag' zeg ik tegen hem. Ik stap op mn fiets en rijd naar huis.
Eenmaal thuis aangekomen loop ik trap op naar mijn kamer.
Ik begin te huilen...
Er word op de deur geklopt, ik droog mijn tranen. 'Binnen'
'Dit is bezorgd voor je' zegt Damïan. Hij geeft het aan met en loopt weg. Ik heb helemaal niks besteld?
Ik open de doos en zie de prachtige mint groene jurk die ik pas nog aan Jakeler heb laten zien. Ook zitten er een mega bos rozen en 3 doosjes met chocolade in. Omg.... Wacht een briefje.
'Lieve, leuke, knappe, charmante, Katrin. Het spijt me dat je die artikels hebt moeten vinden, ik was slecht, horrible en een of andere stomme freak die heel de dag leuk wilde zijn. Totdat ik verkeerde mensen ontmoette. Ze hebben me tot een moordmachine gemaakt. Totdat de maat vol was, eindelijk begreep ik dat ik gek was geworden. Ik besloot naar een inrichting te gaan van 2 jaar.
Na die 2 lange jaren heb ik mezelf weer gevonden kon ik gewoon weer naar school. Veel mensen geloven niet dat ik veranderd ben maar jij hoop ik wel...
Ik hou van je,
Jakeler. '

Ik weet het niet... Waarom zegt mijn broer dan zelfs nog dat hij slecht is...