PAİN/ᴰᵉˢᵗᶦᵉˡ

⁷

Dean elindeki kağıdı okuduktan sonra  çaresizce etrafına bakındı.

“CASTİEL BURADA OLDUĞUNU BİLİYORUM! ORTAYA ÇIK LÜTFEN"

dean çok heyecanlıydı uzun bir süre sonra belkide onu tekrar görecekti.

“lütfen cas. Bunu bana yapma”

Dean umutsuzca tekrar etrafında dönerek castiel'i odanın içerisinde aradı. Fakat yoktu. Biraz sinirli birazda üzgünce sandalyeyi çekip oturdu.

Derin bir nefes aldı. İçinden gözyaşlarının sırası değil demişti.

Bir el omuzuna hafifçe dokunmuştu. Dean sandalyesini hızla geriye itip ayağa kalktı.

Ve işte buradaydı. Tipik trençkotu ve mavi gözleriyle o buradaydı.

Vakit kaybetmeden sarıldı önündeki bedene. Sıkıca kollarını sardı beline ve kafasını adamın boynuna gömdü.

Çok yorulmuştu. Onsuz geçen her saniye çok yorulmuştu. Tekrar gidecekmiş gibi sıkıca tutuyordu onu. Biri alıp onu götürebilecekmiş gibi ya da ortadan bir anda kaybolacakmış gibi. Sıkıca. Gözlerini yummuştu. Açamıyordu. Rüya olmasından korkuyordu. Kokusunu içine çekiyordu. Hayat kokuyordu castiel. Özgürlük kokuyordu. Huzur kokuyordu. Küçük bir çocuk gibi ağlıyordu. Bu ağlama, oyuncağı elinden alınmış bir çocuk gibi değil, kaybolan oyuncağını bulmuş bir çocuk gibi ağlıyordu

Titreyen sesiyle

“seni seviyorum” diye fısıldadı.

“seni seviyorum cass”

Veee final xnejsemdkeks FLASHBACK ve LORDUM hikayelerime bölüm gecikecek ancak 7 bölümü hazır bir hikayem var  okumak isterseniz hemen yayınlayacağım