Faraklit (Yardımcı) Sözcüğü Hakkında Hz.Muhammed (sav) müjdelendiğinin ispatı

Faraklit Sözcüğünün Araştırılması

Faraklit Sözcüğünün Araştırılması: Ben, şimdi bu konuyu iki yönlü inceleyeceğim.
A) Faraklit (Paraclete) sözcüğünden, Elçilerin İşleri 2/1,4 bölümlerinde geçtiği üzere; Pentikost günü öğrenciler üzerine inen Kutsal Ruh değil, müjdelenen peygamber, Abdullah oğlu Muhammed amaçlandı.
B) Protestan bilginlerinin müdeleyici rivayetlere kuşkuları.

A) (Paraclete) Faraklit / Yardımcı sözcüğüyle, peygamberimizin müjdelendiğini ispat. 

1- Peygamber İsa, önce şöyle söyledi: "Şayet beni seviyorsanız benim öğütlerime uyunuz." (Yuhanna 14/15.) Sonra, (Paraclete) Faraklitin geleceğini (Yuhanna 14/16 da) haber verdi, İsa'nın, bu açıklamadaki amacı, işitenlerin bundan sonra söylenen sözlere kulak verip, uygulamalarını zorunlu kılmaktır. Şayet, Paraclete (Faraklit), Pentikost günü, öğrenciler üzerine inen ruh olsaydı, bu durumda onu belirtmeye gerek kalmazdı. Zira; havarilerin, üzerlerine ruhun indiğini inkar etmeleri tahmin bile edilemez. Onlar, o gün ruhun kendilerine inmesinden önce de, o ruhun tadına varmışlardı. Bilakis; ruh, bir kimsenin kalbine indiğinde ve onda yerleştiğinde, onun belirtilerinin açık olduğu zaten uzak görülemez. Öyleyse, ondan etkilenen kişinin, o ruhu inkar etmesi düşünülemez. Ruhun inmesi, onlara göre, kuşkulanacak bir durum değildi. Öyleyse bu sözcük, müjdelenen peygamberi anlatmış olur.

Gerçek şudur ki; Peygamber İsa (a.s.) ümmetinden çoğunun, müjdelenen peygamber çıktığında, onu inkar edeceklerini deneyim ve İlahi-nurla bildiği için, sözlerini önce bu ruhun geleceğiyle pekiştirip sonra beklenen peygamberi müjdelemiştir.

2- Bu ruh, baba ile, mutlak olarak ve oğul ile onun lahutuna (Tanrısal yön) göre gerçek birliktelik ile birleşmiştir. Buna göre; bu ruha ayrı olarak, (Paraclete) Faraklit adı verilemez. Müjdelenen peygamber hakkında ise, zorlamaksızın bu sözcük kullanılabilir.

3- Vekillik, şefaat (aracılık) Tanrı ile birleşen şu ruhun değil, peygamberliğin özelliklerindendir. Bu iki özellik, normalde müjdelenen peygamber hakkında olup, ruh için uygun düşmez.

4- Peygamber Isa şöyle demişti: "Faraklit, benim söylediklerimi size hatırlatacak." (Yuhanna 14/26.) Ahdi Cedidin hiçbir mektubunda, Havarilerin, Peygamber İsa'nın dediklerini unuttukları ve Pentikost günü, inen ruh'un, onlara onu hatırlattıkları sabit olmamıştır.

5- "Şimdi; o gelmeden önce size söyledim, ta ki o geldiğinde ona iman edesiniz." (Yuhanna 14/30.) Peygamber İsa'nın bu sözleri, (Paraclete) Faraklit'ten, ruhun amaçlanmadığını gösterir. O ruh indiğinde, onun inkar edilmesi olası olmadığı gibi, onu uzak görmeye bile yol olmadığını birinci maddede öğrendin. Öyleyse böyle bir söze gerek yoktur. Akıl ve hikmet sahibi birisinin bile, gereksiz bir sözü konuşması uygun olmazken, peygambere bu durum nasıl yakışır?!

Şayet bizler, 'Faraklit' sözcüğü ile, müjdelenen peygamberi amaçlarsak; bu durumda söz yerinde olup, ikinci kez söylenmesinde de pekiştirme amacı güdülen uygun bir söz olur.

6- "O ruh (Faraklit) bana tanıklık edecektir." (Yuhanna 15/26.) Peygamber Isa, bu sözleri söylemişti. Halbuki; bu ruh hiçbir kimsenin önünde ona tanıklık etmemişti. Çünkü; bu ruhun üzerlerine indiği öğrencileri, bu ruhun tanıklığına gereksinim duymuyorlardı. Çünkü onlar, İsa'yı ruh inmeden önce de gerçek bilgiyle tanıyorlardı. Öyleyse; onların önünde ruhun tanıklığına gerek yoktu. Bu ruh, tanıklığa gereksinim duyan inkarcıların huzurunda tanıklık etmedi. Halbuki; Abdullah oğlu Muhammed, (s.a.v.) Mesih için tanıklık yaptı, onu doğruladı. Inkarcılık ve sapıklığın en çirkini olan, Tannılık iddiasında onu temizleyip, onun annesini de zina iftirasından uzaklaştırdı. Isa ve annesi Meryem'in suçsuzluğu, Kur'an ve hadislerin sınırsız birçok bölümünde açıklanmıştır.