Dyosa #5

25 2 0
                                    


"Mommy, please. Don't leave us. Don't leave me. Don't leave dad. Please stay with us forever, Mom." I said while crying.

I don't know what's happening righ now. are Dad and Mom fighting?
"Daaad! *sob* don't let mom leave. Dad please. Please. Please." I looked at my mom at her eyes. But she just avoid it.

"Leigh. Darling." Mom said while she kneeled in front of me. "I promise, I'll be back. On your birthdays, christmas and every event that very important to you. I'll be there. I promise." Mom continued.
"Are you going to another conferece?" I asked her with full of curiousity.

She just nod as her answer.
I smiled and bit my lower lip.

I just look Mom walking towards the door. "Bye Mom! I'll miss you."

I don't get any answer from Mom. But I'm sure that she'll be alright in her conferece.
"Dad, did you don't miss Mom yet?" I asked dad and that caught his attention.
"I'm already Missing her,princess. But, she really need to go." Dad answered. "Yea, she need to go to the conference for our business, right dad?"

"Para sa ikabubuti mo ito,anak. Just be strong." dad said. I don't understand what's going on. And what did dad says? I have this very uncomforted feeling with dad.

I wish Mom will be okay. I miss Mom already.

*

Ten years ago nang umalis siya. Nung iniwan niya kami ni Dad.

Wala akong nabalitaan sakanya. Walang Text, sulat, tawag o kahit "Hoy Tangina niyo, Buhay pa ako." Wala eh.

Hindi ko alam kung conference ba talaga ang pinuntahan niya. Pero tengeneng conference naabot ng sampong taon?!

Simula nung umalis siya, nagSimula ng uminom si Dad. Gabi gabi nadin siyang umiinom. Lasing. May dalang babae.

Hindi ko na siya nakikita. Pano ba naman, Aalis siya alas Sais, edi syempre tulog pa ako nun. Tapos alas dose siya dadating edi tulog na ako nun.

Sa sampung taong nawala yung babaeng yun, parang nawalan na ng buhay sa bahay. Parang nawalan nadin ako ng magulang. Para kasing wala ng pakealam si Dad.

Mag-isa kong sinecelebrate yung mga Birthdays, christmas, new years, family days at lahat ng mga importanteng events na pinangako niya sakin. Na dapt nandun siya. Na dapat siya ang mag-aasikaso.

Tuwing nakakakita ako ng buong pamilya, galit, lungkot, hinanakit. Sama sama ang mga nararamdaman ko.

Inisip ko nalang na Patay na siya. Na wala na akong nanay. Sinabi ko sa sarili ko na hindi ako maapektuhan. Hindi ko iisipin. Hindi ako iiyak. Hindi ako masasaktan.

Akala ko handa ako. Hindi pala. Akala ko, magiging masaya ako kahit na wala siya. Hindi pala.

Akala ko kaya ko. Akala ko okay na ang lahat. Pero sobrang sakit parin na iniwan niya ako. Kami ni Dad.

Hinding hindi ko siya mapapaTawad. Dahil, para sakin patay na ang nanay ko.

Dyosa Nga KasiWhere stories live. Discover now