In My Life,Falling In Love____Part-20
=====================
"ငါးနှစ်ရှိပီ..ကိုကိုNiniနားကထွက်သွားခဲ့တာ.
ကုတင်ပေါ်မှာဆေးပိုက်တန်းလန်းတွေနဲ့မြင်တိုင်းရင်ကနာကျင်ရတယ်.....
ကိုကို့ရဲ့Black GroupကြီးကိုအခုNiniဦးစီးနေပီလေ...
ကိုကိုပြောတဲ့စကားအတိုင်းNiniရင့်ကျက်တဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေပီ....
Janeနဲ့Liamတောင်မူကြိုတက်နေကြပီ...
မနက်တိုင်းကိုကိုရဲ့Morning Kissနဲ့နိုးထတတ်တဲ့Niniက...အခု
ဘယ်မှာလဲ....နေ့တိုင်းရှာနေရပီ...ညဘက်ရင်ခွင်ထဲမှာထည့်ထားပေးတဲ့ကိုကိုမရှိတော့..အိပ်မက်ဆိုးတွေကခြောက်လှန့်လို့..
အိပ်မရတဲ့ညတွေများခဲ့ပီ....
မနက်၇နာရီဆို.လာနိုးတတ်တဲ့ကိုကိုမရှိတော့Niniအဆင်မပြေနေဘူး..ညဘက်ကြယ်လေးတွေတောင်
အဖော်မရှိတဲ့Niniကိုသနားနေကြပီ.....
လွမ်းတယ်..အရမ်းလွမ်းတယ်...ကိုကို့ရဲ့ဆူတဲ့အသံလေးရော၊အမြဲချစ်တယ်လို့ပြောတတ်တဲ့အသံလေးရော''Liam-Ommaရေ.....
စားပွဲပေါ်မှာLaptopလေးကိုတင်ကာ...
အလုပ်လုပ်နေသောJenသည်...
အခန်းထဲအသံနဲ့ပြေးဝင်လာသောlaimကိုမြင်၍ပြုံးလိုက်မိသည်..."ဒီကလေးလေးတွေကြောင့်..Niniအသက်ရှင်နေတာပါ။''
ပြောရင်းပေါင်ပေါ်သို့လာထိုင်သောLiam...
Jane-အငယ်လေး...omma.အလုပ်လုပ်နေတယ်မလား။
Liamနောက်မှလိုက်လာသောJaneကဆရာကြီးပုံစံဖမ်းပီးပြောလိုက်သည်။
Liam-Yah...ငါ့ကိုအငယ်လေးလို့မခေါ်နဲ့ပြောထားတယ်မလား။
Jen-အငယ်လေး...မဆိုးရဘူးလေ..
သားအကိုမလား။Liam-Ommaမသိပါဘူး..ဒီကောင်သုံးမိနစ်ဘဲခြားတယ်ဆိုပီးလေကျယ်နေတာ...
Jane-ဟေ့ကောင်..မင်းကအငယ်လေးမို့လို့..အငယ်လေးလို့ခေါ်တာဘာဖြစ်နေတာလဲ...
Jen-ဒီကလေးတွေနဲ့တော့...
ထားပါ...အခုommaကိုဘာပြောစရာရှိလိူ့လဲ..Liam-ပုံပြင်ဖတ်ပြခိုင်းမလို့...
Jen-ဖတ်ပြရမှာပေါ့....
Jane-ရပါတယ်..ommaမအားရင်သားတို့ဒီအတိုင်းအိပ်လို့ရပါတယ်....
Jen-Ommaအားတယ်နော်...