In another life [TŁUMACZENIE PL]

~Rozdział 8~

W pewnym momencie, w drodze do domu z siłowni, Akaashi zgodził się, aby Bokuto spędził noc w swoim domu.

„Moich rodziców nie ma przez miesiąc," powiedział nieświadomie, powodując, że Bokuto wpadł w błagalny szał i został, dopóki Akaashi nie zgodził się.  Normalnie byłby czerwony z irytacji na dźwięk takiej irytującej wytrwałości, ale uśmiech, który pojawiałby się na twarzy Bokuto, ilekroć się na coś zgodził, sprawiłby, że Akaashi zapomniałby o tym, jak bardzo był sfrustrowany.

Wszedł do domu z Bokuto w ciągu kilku minut, szedł szybciej niż zwykle.  Tam chory drżał jak nowo narodzone zwierzę, nawet w dodatkowej kurtce, którą zaoferował mu Akaashi.

„Jest ciepło-" Bokuto wypuścił powietrze i zadrżał, gdy znalazł się w środku, zsuwając buty.

Akaashi wszedł i odwrócił głowę.  - Mam taką nadzieję.  Ruszył do przodu.  „Mój pokój jest w ten sposób".

Bokuto szybko podążył za nim.  Po raz kolejny obserwował otoczenie, będąc zafascynowanym wnętrzem czyjegoś domu.  Wszystko było schludne i idealnie rozmieszczone tu i ówdzie, nadając domowi Akaashiego ciepłą atmosferę.  Przypomniał mu o jego domu ...

Bokuto prawie wpadł na Akaashiego, gdy zatrzymał się, by wejść do swojego pokoju.

"Możesz usiąść gdziekolwiek."  Wszedł do łóżka i złożył jedną nogę, naciągając laptopa, aby go uruchomić.

- Czy twoje łóżko jest w porządku?  Bokuto ściągnął kurtkę Akaashiego.

- Powiedziałem gdziekolwiek.

Bokuto opadł na materac zaraz po tych słowach, uderzając głową o ramię Akaashiego.  Odskoczył z jękiem.

"Obejrzyj to."  Akaashi przesunął się na bok, aby dać gościowi więcej miejsca.  Mimo to Bokuto wciąż był wystarczająco blisko, by ich ramiona się dotykały.  Akaashi westchnął i leniwie przeciągnął palcem po padzie kierunkowym.  "Chcesz obejrzeć film?"

Bokuto zwinął się w sobie i włożył ręce do kieszeni kaptura.  - Tak. Wszystko jest w porządku.  Jego żółte oczy wpatrywały się uważnie w ekran.

"W porządku."  Akaashi otworzył pierwszy film, który miał w pamięci swojego komputera.  Odsunął laptopa i wcisnął play.

"Jak to się nazywa?"  Zdezorientowany Bokuto spojrzał na niego.

"Atlas chmur."

"Jak długie to jest?"

„Około trzech godzin".  Wyrzucił nogi z łóżka i przeszedł przez swój pokój, aby odzyskać gruby koc, który leżał zawinięty w zwijany fotel.  Następnie rzucił go Bokuto, gdy był dostatecznie blisko.  - Trzęsłaś się. Użyj tego.

Bokuto wziął w ramiona granatowy koc i ostrożnie zarzucił go sobie na ramiona.  Był miękki.  "Dziękuję Ci."  Nie odrywał oczu od ekranu.  - Kiedyś lepiej znosiłam zimno niż to.  Wyrwał mu się zażenowany chichot.

Wydychając przez nozdrza, Akaashi odzyskał swoje miejsce w łóżku, krzyżując nogi.  "Rzeczy się zdarzają."

"Tak..."

Na zewnątrz niebo powyżej pociemniało, gdy nadciągnęły chmury. Bokuto uspokoił się, zwinął w kłębek i patrzył, jak film się zaczął.