My Irritable Crush

Chapter 26

Chapter 26

Lisa's P.O.V
~FLASHBACK~
Habang masaya akong kainuman mga lalaking andito lamang sa store.

Nang may mga lalaking lumapit sa amin.

Saka kami, sinugod.

Nagsuntukan mga kainuman ko.

Maging ako nakipag-suntukan na rin.

Suntok dito suntok doon ginawa namen.

Lahat napapatumba namen.

Hanggang sa tumayo ang lalaki.

May hinugot siya sa kanyang likuran.

Saka nilabas ang patalim.

Nanlaki mga mata namen.

Humarang naman sa akin ang mga kasama kong lalaki.

"Wag na kayo makialam kung ayaw niyong madamay!!" - usal ng lalaking may kutsilyo

"Bakit anong kailangan mo sa kaibigan namen??" - lalaking kainuman ko

"May atraso sa amin 'yan!!" - usal ng lalaking may kutsilyo

Napakunot noo ako sa sinabe ng lalaki, dahil wala naman akong maalala na may atraso ako sa kanila.

"Hindi kami papayag!!" - lalaking kainuman ko

"Wag niyo idamay sarili niyo!!"

"Pero?.... Kakampi mo kami!!" - lalaking kainuman ko

"Tama na ang satsat!!"  *sigaw ng lalaki*

Sumugod siya sa amin.

Humarang mga kainuman ko.

Pero sumugod din mga kakampi ng lalaki at sila muli ang nagsuntukan,

Ngayon kami na lang dalawa.

Hindi ko na pinatagal, sumugod ako sa kanya at sinipa ang hawak niyang patalim.

Saka ko siya tinadyakan, muli kami ay nagsusuntukan.

Nang 'di inaasahan.....

May sumaksak sa aking tagiliran.

Tinignan ko ang sumaksak sa akin.

Ginamit ko pa ang natitira kong lakas sinuntok at tinadyakan ko siya.

Hanggang sa may tumulomg na sa amin at may dumampot sa mga lalaking sumugod sa amin. Tumestigo naman ang may-ari ng tindahan, na sila ang una sumugod sa amin, kaya dinala na ako ng mga kaibigan kong lalaking nakainuman ko sa hospital.

Kahit lasenggo sila, pero mabait naman sila.

Naappreciate ko 'yung pinakita nilang kabutihan sa akin.

Lalo nung may patalim ang lalaki. Hinarang nila mga sarili nila para sa akin, at hindi ko makakalimutan 'yun.

Ngunit palaisipan pa rin sa akin kung sino ang mga 'yun at meron akong atraso sa kanila.

Hindi ko na alam ang nangyari, kasi 'yung mga kasama ko ang nagpunta sa barangay nila para kausapin sila ng Captain.
~End Of Flashback~

Tahimik lamang ako dito sa higaan ko, hindi ko rin kinikibo mga kaibigan ko.

Nang makita ko muli si Jennie, galit pa rin ako sa kanya.

Hanggang sa bumukas ang pinto.

At may lalaking pumasok isang tanod sa palagay ko.

"Bakit po??" - jisoo

"Pinapunta po ako dito ni Captain, para tanungin lang si Ma'am Lisa!" - tanod

"Okey sige po!" - jisoo

"Ma'am andito lang po ako para sabihin na, kung kilala niyo po si Jongin Kim o mas kilala bilang Kai?" - tanod

Kumunot noo kaming lahat.

"Si Kai? Siya po 'yung kausap ko na isang Kagawad po ng isang barangay na tinutulungan po ng Company namen!" - jennie  *tinignan ko lamang siya*

"Bakit po siya? Ano pong kinalaman niya??" - rosé

"Siya po kasi ang may utos na ipabugbog at saksakin si Ma'am Lisa!!" - tanod

Nanlaki ang mga mata nameng lahat.

Nagulat si Jennie sa kanyang nalaman, na parang 'di siya makapaniwala.

"Walang hiya 'yun!!" - seultzu

Mas lalo akong nagalit, tumingin sa akin si Jennie na ngayon umiiyak.

Tinapunan ko lamang siya ng masakit na tingin.

Napayuko siya.

"I'm sorry Lisa!!" - jennie

Hindi pa rin ako kumibo.

"So asan na po mga gumawa nito kay Lisa??" - jisoo

"Nasa custody pa po namen!" - tanod

"Ipakulong niyo sila, at pati 'yung Kai dahil siya ang may utos!!" - rosé

"Seul? Tzu? Tara dun?!" - jisoo  *pag-aya niya*

"Sige!!" - seultzu

"Irene, Sana and Rosé kayo muna bahala sa dalawa!!" - jisoo

"Sige! Mag-ingat kayo!!" - sanchaerene

*leave*

Wala pa rin akong imik.

Ayaw ko kasi magsalita muna.

Maraming iniisip ng utak ko, punong-puno ng pasakit.

Umiiyak lang si Jennie.

Tumitingin lamang siya sa akin.

Tinititigan ko lamang siya na walang emosyon.

Minsan iniiwas niya tingin niya pero ako pinagmamasadan ko lamang siya.

At nakakunot ang noo sa kanya.

Ngunit 'di siya nakatiis, lumapit siya sa akin.

Sa paglapit niya.

Hinawakan niya ang kamay ko.

Pero......

Inilayo ko ito.

"Patawad Lisa!" - jennie  *sobbing*

Pinikit ko lamang, dahil this time totoo na siyang umiiyak. Hindi na fake cry, this time totoo na 'yung drama niya hindi na nagkukunwari.

Napapikit ako , kasi nanghihina ako sa iyak niya boses niya.

Ayaw ko makita o kahit marinig dahil, bumibigay ako.