Adore you // Larry Stylinson

[014]

POV: Harry Styles

Het concert is afgelopen. Het was geweldig! Ik heb een paar grappen gemaakt, en het publiek was ook erg enthousiast.
Mijn gedachtes dwaalden wel vaak af naar Louis. Ik kan niet wachten om hem weer te zien! Zal ik hem bellen?
Ik zit in mijn aparte kamer, nog in de Ziggo Dome.
Ik pak mijn telefoon en toets zijn nummer in. Wat als ie slaapt? Ach, ik bel hem toch.
Mijn haar kleeft een beetje aan mijn voorhoofd door het zweet van het optreden, maar ik negeer het.
Na een paar keer overgaan hoor ik zijn stem, wat mij doet glimlachen.
Het klinkt schor, waardoor ik denk dat ik hem heb wakker gebeld.
'Heb ik je wakker gebeld?'
'Een beetje.'
'Zal ik weer ophangen?'
Het blijft stil aan de andere kant van de lijn. Ergens had ik verwacht dat hij 'nee' zou zeggen, maar dat doet hij niet.
'Lou?'
'I-ik.. bel me niet meer.'
Plots hangt hij op. Verbaast kijk ik naar mijn scherm. Bel me niet meer?
Heb ik iets verkeerd gedaan? Maar wat? Volgens mij ging alles goed tussen ons toen ik het huis verliet. Wat is er aan de hand? Het is al 22:30, maar ik moet weten wat er aan de hand is.
Ook al zei hij dat ik het niet moest doen, toch bel ik hem nog een keer.
Hij neemt niet op.
Ik begrijp er niks van!

Ik loop de Ziggo Dome uit, op weg naar mijn auto. Ik maak een weg door alle fans en paparazzi. Mijn hoofd staat er nu niet naar om allemaal vragen te beantwoorden.
Eenmaal aangekomen bij mijn auto, rijd ik snel weg. Zal ik naar Louis huis gaan?
Ja, dat ga ik doen.
Na even rijden kom ik aan bij zijn huis. Het is al laat; ik kan niet aanbellen. Dan heb ik kans dat ik zijn zusjes wakker maak en dat wil ik niet.
Ik weet welke kamer van Louis is. Ik raap wat steentjes van de grond, en gooi ze tegen zijn raam aan.
Ik zie hoe zijn gordijn open gaat en hij voor het raam staat. Ik zwaai naar hem. Meteen sluit hij zijn gordijnen weer.
Hé?
Ik bel hem weer. Dit keer neemt hij wel op.
'Laat me met rust.'
'Lou, ik begrijp het niet. Heb ik iets gedaan? Leg het me alsjeblieft uit. Ik snap het niet.'
'Je bent wel een goede acteur.'
Een goede acteur? Ja, ik heb in een paar films gespeeld. Maar weet hij dat? Is dat wat hij bedoeld?
'Kunnen we praten?'
Het blijft weer stil.
Hij slaakt een zucht. 'Goed dan.'
Hij hangt op. Na een tijdje gaat de voordeur open, en zie ik een Louis met rode ogen in de deuropening staan.
'Je moet zachtjes doen want iedereen slaapt al.'
Ik knik. Ik loop achter hem aan naar de woonkamer, waar ik vervolgens op de bank ga zitten. Louis neemt plaats naast mij, maar wel op een behoorlijke afstand. Ik laat het voor wat het is.
'Louis, vertel me alsjeblieft wat er aan de hand is.'
'Weet je dat niet al?'
Ik kijk hem verbaasd aan.
'Ehm, nee?'
Hij mompelt het woord "acteur."
'Please...' Ik zeg het bijna smekend.

POV: Louis Tomlinson

De hoofdpijn is er nog steeds. En nu zit Harry hier weer naast me. Harry Styles, met ontzettend veel volgers die beroemd is over de hele wereld. Die zit hier nu naast mij op de bank, alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Bij hoeveel jongens heeft hij dit al gedaan? Ben ik zijn "zoveelste" project?
'Please...' Zegt Harry smekend. Wat kan hij toch goed acteren, die jongen.
Toch zegt een klein stemmetje in mijn hoofd dat het niet gespeeld is, maar ik probeer niet naar die stem te luisteren.

Moet ik het hem vertellen?
Ik kan het doen... en dan kijken hoe hij erop reageert. Als ik gelijk zie dat het gespeeld is, dan zijn we klaar. Niet dat we wat waren, maar je snapt wat ik bedoel.
Ik laat een diepe zucht.
'Heb jij mij in elkaar geslagen?'
Hij schrikt. Het was een oprechte schrik.. zoiets kan je onmogelijk zo goed acteren.
'Wat?! Louis, denk je dat echt? Is dat waarom je zo doet?'
Ik knik met mijn hoofd.
'Natuurlijk heb ik jou niet geslagen! O my god, nee. Ik...' hij zoekt naar de juiste woorden.
'Ik zou nooit iemand in elkaar slaan, nooit! Ik heb je ervan gered, niet geslagen. Ik weet dat jij daar geen herinnering meer van hebt, maar je moet me geloven. Ik zou nooit iemand pijn doen.'
Nu begin ik aan mezelf te twijfelen. Zat ik fout?
'Ik meen het, Louis. Ik zweer het.'
Hij zweert het...
'Het spijt me..' zeg ik zachtjes, waarna ik in huilen uitbarst.
Voorzichtig schuift Harry dichter bij mij, en ik zie dat hij twijfelt of hij een arm om mij heen moet slaan of niet. Uiteindelijk doet hij het wel, en ik voel zijn lichaamswarmte mij warm maken. Het geeft een fijn gevoel... een gevoel van bescherming.
Hij maakt wat sussende geluidjes. Na een tijdje ben ik weer wat rustiger, en kijk ik hem aan in zijn groene ogen. Die prachtige, groene ogen.
Hoeveel mensen zouden er wel niet een crush op hem hebben? Waarschijnlijk erg veel. Ben ik nu ook 1 van hun?
We hebben beiden niet door dat we lang in elkaars ogen staren.
Na een tijdje verbreekt Harry de stilte met een vraag.
'Waarom... Waarom dacht je dat?'
Meteen wend ik mijn blik af.
Ik vertel hem het verhaal over hoe bekend hij is en hoe dat mij liet voelen. Hij begreep het, maar zweerde nogmaals dat het echt tussen mijn oren zat en dat niks ervan waar was.
Dat is fijn om te horen. Het klonk ook zo oprecht... Ik geloof hem.

Ik merk dat ik moe begin te worden. De laatste dagen slaap ik erg veel, dat komt waarschijnlijk door de verwondingen. Mijn moeder heeft een melding gedaan bij de politie. Dat geeft mij ook een soort gevoel van rust.
Ik ga met mijn hoofd tegen Harry's schouder liggen, en sluit mijn ogen. De laatste tijd is er zoveel gebeurd... ik dacht dat ik even rustig vakantie zou houden maar niet dus. Tegelijkertijd heeft het ook voor een nieuwe vriendschap gezorgd, namelijk die met Harry.
Ik voel me een beetje schuldig over hoe ik over hem dacht. Alhoewel ik mezelf ook wel begreep. Ik ken hem pas net, en ik moet omgaan met zoveel nieuwe, verschillende gevoelens.
Ik weet nog steeds niet of ik hem leuk vind. Ik vind zijn ogen zo mooi, en zijn kuiltjes als hij lacht... Zo ongelooflijk schattig. En zijn haar lijkt zo zacht...
Maar ik val toch niet op jongens? Of wel?

Ik voel hoe Harry met zijn hand door mijn haar gaat. Het geeft me een fijn gevoel in mijn buik.
Ik hou mijn ogen gesloten. We zouden het even aankijken, dat is wat Harry had gezegd. Ik sta daar compleet achter.
Even aankijken.