Adore you // Larry Stylinson

[025]

POV: Louis Tomlinson

Vandaag mag Harry weer naar huis. Hij moest een paar dagen in het ziekenhuis blijven liggen, maar hij is nu ontslagen.
Vrolijk loop ik het ziekenhuis uit, met Harry naast me.
Wanneer ik de deur wil uitlopen, zie ik allemaal fans staan. Niet een paar, maar echt de hele parkeerplaats staat vol.
We worden door een paar beveiligers naar de achteringang begeleid, waar iets minder fans staan. Snel loop ik samen met Harry naar de bus die aan het einde van het pad klaar staat.
Wanneer we beiden zitten laat ik een diepe zucht los. Harry is aan de drukte gewend maar ik echt totaal niet.
'Waar gaan we heen?'
'Ik heb contact met mijn ouders gehad. vind je het goed als we naar hun gaan?'
Ik knik. Ik had ze al eerder willen ontmoeten maar toen kwam er een ongeluk tussen...
'Leuk!'

Na een tijdje rijden zijn we bij een huis aangekomen. Ik neem aan dat dit het huis is waar zijn ouders wonen. Het ziet er mooi uit. Het is geen extreem groot huis, maar het is ook zeker niet klein.

Harry en ik stappen uit de auto, waarna we naar de voordeur toelopen en Harry aanbelt. Gespannen sta ik met mijn handen in mijn zakken voor de deur te wachten. Harry moet gezien hebben dat ik gespannen ben, want hij vraagt of het gaat.
'Jawel, ik ben alleen bang dat ze me niet leuk vinden of ons niet gaan accepteren.'
'Ik ben er zeker van dat ze jou geweldig gaan vinden, Lou.'
Precies op dat moment gaat de deur open en staat er een jonge vrouw in de deuropening. Ik schat haar maar een paar jaar ouder dan ik ben.
'Gemma! Wat doe jij hier?' Harry loopt naar haar toe en geeft haar een knuffel. 'Ik hoorde van mam dat je hier heen kwam, dus kwam ik hier ook heen!'
Harry moet lachen. Na een tijdje trekken ze zichzelf uit de knuffel en valt Gemma's blik op mij.
'Jij bent vast Louis!' Ik knik, een beetje bang voor hoe ze gaat reageren.
'Je bent nog leuker in het echt!' Ze stapt uit de deuropening naar mij toe en geeft ook mij een knuffel. Ik span eerst mijn spieren aan maar ontspan al snel.
'Ik weet het al van jullie twee. Ik ben zo blij voor jullie! Ik weet zeker dat mama en papa het geweldig gaan vinden.'
Ik geef een verbaasde blik aan Harry. 'Ik had het Gemma al verteld.' 'Oh, ik dacht al.'
Harry grinnikt. 'Kom, zullen we naar binnen?' Vraagt Gemma. Iedereen stemt in waarna we naar binnen lopen. Eenmaal binnen komen we aan in de woonkamer, waar ik een vrouw en een man zie zitten.
'Harry, mijn lieve jongen!' Zegt de vrouw en ze rent naar hem toe om hem in een knuffel te trekken. De man staat ook op om hetzelfde te doen.
'Ik heb je zo gemist...' ze krijgt tranen in haar ogen. 'Ik jou ook, mam.'
De man loopt naar mij toe en geeft me een hand. 'Ik ben Louis!'
'Dag Louis, ik ben de vader van Harry.'
'Leuk om u te ontmoeten.'
'Je hoeft geen u te zeggen hoor, daardoor ga ik me zo oud voelen...' Ik moet lachen en knik dan.
Ik wil Harry's moeder ook een hand geven, maar ze trekt me in een knuffel. 'Louis is het toch?'
'Ja, dat klopt.' Ze laat me los en kijkt me in mijn ogen aan. 'Ik ben Anne, de moeder van Harry. En mij moet je ook niet met "u" aanspreken hoor!'
Ik grinnik. 'Ik zal het onthouden.'
'We hebben een hoop bij te praten. Zullen we even op de bank zitten?' Vraagt Harry's moeder. Harry stemt in en al snel zitten we met zijn drieën op de bank, met zijn ouders tegenover ons.
Ik zit naast Harry, en Harry zit naast Gemma.
'Willen jullie wat drinken?'
'Cola graag.' Ik stem in en Gemma wilt een sinas.
Anne loopt de kamer uit en komt even later terug met drie glazen.
'Dus, vertel!'
Harry begint te vertellen over zijn tour. Over hoe geweldig, maar ook hoe zwaar het was. Hij vertelt over hoe hij in Amsterdam was en mij leerde kennen doordat ik hem aansprak. Hij moet lachen en kijkt mij aan.
'Dus je kende hem niet Louis?'
Ik schud met mijn hoofd. 'Mijn zusje bleek een fan te zijn en ik moest per se met haar mee om Harry te vinden. Toen we hem eindelijk hadden gespot durfde ze niet meer. Ik was zeker niet helemaal die menigte ingelopen voor niks, dus besloot ik hem aan te spreken,' zeg ik grinnikend.
Gemma barst in lachen uit. 'Dat is echt hilarisch!'

Harry vertelt verder over de laatste paar dagen van zijn tour, hier in Londen.
Ook vertelt hij over het ongeluk, waardoor de sfeer een klein beetje overslaat. 'Maar nu gaat het weer goed toch Harry?' Harry knikt heftig met zijn hoofd. 'Ik heb echt nergens meer last van.'
Plots richten allebei zijn ouders hun ogen op mij, waardoor ik wat gespannen raak.
'Je hebt zijn leven gered, Louis,' zegt zijn vader.
Ik knik voorzichtig. 'Hoe kunnen we je ooit bedanken?'
Ik wil gelijk zeggen dat ik niks hoef, maar dan komt er iets in me op. Ik kijk Harry aan, die me verbaast aankijkt. Ik probeer een seintje te geven, en uiteindelijk denk ik dat hij het begrepen heeft.
'Ik denk dat er wel iets is... Harry?'
Nu kijken ze beide Harry aan.
Ik zie hoe Gemma met een glimlach naar mij kijkt. Waarschijnlijk weet ze waar ik op doel.
'Goed. Mam, pap, ik moet jullie iets vertellen.'
Zijn vader gaat wat rechter op de stoel zitten.
'Ik val op jongens. Ik ben homo.'
Gespannen kijk ik naar zijn ouders, wachtend op een teken van haat.
Echter komt die er niet, want zijn moeder staat op om hem een knuffel te geven. 'Lieverd, wat leuk voor je! Dat maakt ons helemaal niks uit!' Ook zijn vader is opgestaan om hem te knuffelen.
'Mijn grote jongen...' zegt hij.
Een diepe zucht verlaat mij. Een zucht waarvan ik niet wist dat ik hem in had gehouden.
Wanneer zijn vader Harry weer los heeft gelaten, kijkt Harry mij aan. Ik geef een een klein knikje waarna Harry begint te praten.
'En Louis is mijn vriendje.'
Nu ben ik degene die allemaal knuffels ontvangt. 'Louis, jongen toch! Wat leuk! Ik kan geen betere vriend voor Harry voorstellen. Jullie zijn voor elkaar gemaakt!' Zegt zijn moeder.
Ik begin te blozen.
'Bedankt...' zeg ik zachtjes. Gemma omhelst mij ook.
Ik kijk naar Harry die mij lachend aankijkt. Zijn lach is zo mooi...
'Blijven jullie hier eten?' Vraagt zijn moeder. Harry haalt zijn ogen van mij af en kijkt zijn moeder aan. 'Als dat mag?'
'Natuurlijk. Louis, heb je een voorkeur voor eten?'
'Nee hoor, ik vind alles goed,' glimlach ik.