1.bölüm
Her şeyden uzaklaşıp gitmek için bir çözümüm vardı.
Onu gerçekleştirmek zorundaydım yoksa burada kalıp onu daha fazla hatırlayıp içim yanabilirdi. Susmak daima iyi bir şeydi sus ve elinden geleni yap eğer yapmazsan kaybedersin ben de öyle yaptım çalıştım çabaladım ve Üniversite yi kazandım doğrusu bende çok şaşırmıştım hayat çok garipti. Unutmam gereken şeyler unutmam gereken kişiler vardı. Üniversiteyi kazandığım için ailem çok mutlu olmuştu.
Zaten her zaman böyle olmaz mı? Eğer üniversiteyi kazanırsan Ailen 'Çok Çalıştı çabaladı hak etti.' Eğer kazanamazsan 'Ben biliyordum kazanamayacağını Çalıştığın mı vardı ' der klasik aile.
Ben de kazanmıştım sonunda ve bugün otobüsüm kalkıyordu annem ağlayarak ' Ben sensiz ne yaparım ‘ diyordu aslında o da haklıydı. En büyük kız bendim ve annemle arkadaş gibiydik. Ama yinede anneme destek olmaya çalışıyordum. Babam hiç duygularını belli etmezdi. Genelde babalar öyle olur. Böyle derken bir an önce akşam olmuştu. Şimdiye kadar kimseyle çıkmadım ama sadece bir kişiyi sevmiştim oda beni sevmiyor diye unutup gitmiştim dersem de aslında daima aklımdaydı.
Akşam olunca bende otobüse bindim çok şaşırmıştım. Her şey o kadar hızlı gerçekleşti ki bir an kendimi yanımdaki kızla sohbet ederken buldum.
‘Nereye gidiyorsun?’
‘Üniversiteye peki ya sen’
‘Ben de osmaniyede kazandım 2. yılım gitmek için çok heyecanlıyım.’
Yanımdaki kız çok tatlı ve çok konuşkandı biraz daha soru sorsam tüm her şeyini anlatacak gibi duruyordu. Ama ben üzgündüm. Konuyu kapattım ve bir an önce sabah olmuştu. VEEE HERŞEY OLACAKTI…. HEYECANLIYDIM ACABA BU YIL BENİ NE BEKLİYORDU..
