Gececi'nin Hayatı

Gececi'nin Hayatı Sayfa 2

günlerden cumartesi 

ben tanımadığım bir şehirde 

daha önce uyumadığım yabancı bir evde 

uykuya dalıyorum idi.

pazar günü babam okul kıyafetlerimizi getirdi.

bu şehre alışın burda uzun süre kalabiliriz dedi.

babamla hiç arkadaş gibi olmadım,

babamda babasıyla hiç arkadaş gibi olamamıştı,

aramızda hep bir resmiyet vardı.

bazen evet efendim şekli 

konuştuğum bile olurdu.

pazartesi oldu 

babamın yeni şoförü aldı kardeşimle beni 

önce bizi okula bıraktı sonra babamı almaya gitti.

bu sefer farklı bir his vardı içimde 

1.5- 2 senemi geçirebilirdim bu okulda... 

derse girdim 

tahtada kendini tanıtma faslını geçtikten sonra 

sırama oturdum.

klasik sıra arkadaşı muhabbetimizi de yaptık 2 dakikada.

kafamda bir rahatlık var.

gerçek dostlar, kardeşler edinebilirim,

gerçekten aşık olabilirim lan ben burda diyorum.

17 yaşındayım ne çocukluk aşkım oldu 

ne kardeşim diyebileceğim bu arkdaş.

aynı yerde 2 sene çok büyük zaman 

bizim gibi yaşayanlar bilir.

üniversiteyi de aynı şehirde okurum 

7 sene eder filan diye düşünürken zil çaldı.

yanıma bi kaç çocuk geldi 

nerden geldin neler yaparsın muhabbetleri.

biz muhabbet ederken gittikçe etrafımız kalabalıklaşıyordu 

her gelen katılıyordu sohpete,

içimde bi mutluluk oldu ulan 

insan bi kaç kişiyle havadan sudan muhabbete

mutlu olur mu hasret kalır mı ?

ben fazla makara bir herif değildim 

o zamana kadar,

kitap okuyan tiplerdendim

 biraz entel filan takılıyordum.

neyse o günden sonra 

hayatım baya bir değişti zaten

bu okulda da yabancılar vardı tabi,

onlarla aynı bina da farklı sınıflardaydık.

kantin ve bahçeyi ortak kullanıyorduk.

türk erkekleri yabancı kızlara hasta,

türk kızları da yabancılara (özellikle sarı pipili dediklerimize).

bir haftadan sonra iyice ısınmıştım şehre.

gidilecek bi kaç cafesi vardı zaten 

öyle büyük bir şehir değildi.

okulda desen 

iyice göte parmak enseye şaplak olmuştum çocuklarla.

arkadaşlarımı benim gibi 

uzun dönem bu şehirde vakit geçireceklerden 

seçmeye gayret gösteriyordum... 

zaman hızla geçiyordu  

şimdiden samimi bir arkadaşım olmuştu.

adı ömerdi 

babası babamdan daha yüksek bir mevkii de görev yapıyordu 

ve bu şehirde kalıcıydı.

ömer okulda ki çoğu kişiyi tanırdı,

beni de tanıştırdı.

şehirdede gidilecek yerleri bilirdi,

dolaştırdı cafedeki tanıdıklarıyla tanıştırdı 

sağolsun kral adamdı ömer

ömerle arkadaşlığım devam ettikçe 

çevremde genişledi,

okuldaki çalışanlarla,

esnafıyla,

öğrencilerle muhabbet kuruyordum.

bir gün ömer ve bir kaç arkadaşla dolanmaya çıktık şehirde,

biraz dolanıp her zaman gittiğimiz cafeye geçtik.

nargilemizi söyledik oturduk.

o sırada bir grup daha geldi 

türk yabancı karışık bir grup 

türk kızı da var yabancıda erkeklerde aynı şekil.

biz yabancı kızlarla kafamıza göre takılıyorduk 

ama aynı şeyi türk kızları yapınca geriliyorduk...