Love Me (Porgola)

Sahte Sevgili

Ömer kulübe alındığından beri yaklaşık iki hafta geçmişti, ve ilginç bir şekilde ölmeden Hürkan'ın yanında durabiliyordu. Zaten sevilen bir genç olduğu doğruydu ama sanki imkanı varmış gibi kulübe katıldığından beri sevenleri de artmıştı.

İnsanlardan isimsiz aşk mektupları bile alır olmuştu, ki artık buna da sıradan yaklaşabiliyordu. Ama kişiliğinden dolayı tabii ki bunlardan sıkılıyordu, öyle ki sahte bir sevgiliye ihtiyacı vardı. Evet, bu kadar ilgiden uzak kalmak için sahte biriyle öpüşebilirdi. Buna kesinlikle değerdi.

Mert'in yardımıyla bir kızla tanıştı, Melisa'yla. Sarışındı ve güzel bir yüzü vardı, dolgun dudakları çarpıcıydı. İnce beli ve şekilli göğüsleriyle cidden dışarıdan ilgi çekiciydi, ama Ömer kıza karşı hiçbir şey hissetmiyordu. Mert'e bunu söyledi ve Mert de dostunu anlayarak sarışın kızı uyardı. Kız da bunu ilk başta anlamıştı.

Ama günler geçtikçe işe daha ciddi baktı. Sarışın kız Ömer'e, onun kendisine baktığı gibi bakmamaya başladı. Kıvırcık saçlının elini her tuttuğunda kendisini ona daha yakın hissediyordu ve bunun sahte bir ilişki olduğunu gün geçtikçe unutuyordu. İnsanların içinde her zaman sarmaş dolaş oturuyorlardı, evet. Ama bir süre sonra Melisa yanlızken de bu şekilde davranmaya başladı.

Ömer istediğine ulaşmıştı fakat biraz zorlanıyordu. Evet, tanımadığı insanlar kendisine sayısız mektup göndermeyi kesmişti ama koluna giren bu kız hiç kendisinden uzaklaşmıyordu. Bir çeşit sülük gibiydi ve bu kendisi için son derece rahatsız edici bir durumdu. Onu uyardı ve birçok kez bunun sahte bir ilişki olduğunu söyledi, ama genç kız Ömer'i görmezden gelmek konusunda belli ki çok kararlıydı. Bir kulağından girip diğerinden çıkıyordu kıvırcık saçlının anlattığı şeyler.

Ömer bundan da sıkılmaya başladı, morali bozuluyordu. Özellikle de ekiple buluşamaması en çok canını yakan kısımdı, kafasını dağıtabildiği tek mekan orasıydı ve oraya bile uğrayamıyordu.

Melisa'yla sahte şekilde çıkmaya başladıktan bir hafta sonra kantinde ekiple karşılaştı, selam vermek için yanlarına gittiğinde tabii ki Melisa kolundan ayrılmak için çaba sarf etmemişti. Elini kaldırıp gruba selam verdi. "Hey, beyler!"

Hürkan ilk dönen kişiydi, gülümseyerek dönmüştü ama kıvırcık saçlının kolundaki kızı fark ettiğinde yüzündeki gülümseme soldu. Olabildiğince çaktırmamaya özen göstererek sahtece gülümsedi. "Selam Ömer... Selam... Eee-?"

Sarışın kız ağzını yayarak cevap verdi, "İsmim Melisa, Ömer'in sevgilisiyim." Hürkan düz bir mimikle başını salladı, Ömer onun sinirlendiğine yemin edebilirdi ama kanıtlayamazdı. Ardından Kaan ve ikizler de konuşmaya katıldı, bir süre sohbet ettiler. Ömer Melisa'yı işaret ederek gülümsedi. "Kulübe neden gelemediğimi anlamışsınızdır şimdi?" Diğerleri de anlayışla başlarını salladılar, Hürkan dışında. Bakışlarını ürkütücü denebilecek bir şekilde sarışın kızdan hiç ayırmamıştı. Düz bir mimikle kızı süzüyordu. Kaan arkadaşının yaptığı bu tuhaf hareketi fark edince kaşlarını kaldırdı, alaylı bir ses tonuyla konuştu. "Lan Hürkan, çocuğun manitasına mı göz koydun o bakış ne?"

Hürkan gözlerini kırpıştırıp kendisine bakan arkadaşlarını teker teker süzdü, ardından kısık sesle mırıldandı. "Öyle değil... Özür dilerim." Ve beklemeden hızlı adımlarla kantinin çıkışına doğru ilerledi, çıkmadan önce dönüp Melisa'ya bir bakış daha attı. Ama diğerinden farklı olarak bu gerçekten korkutucu bir bakıştı. Genç kızın tüyleri diken diken olmuştu, gergince Ömer'i çekiştirdi. "Bebeğim, çıkalım mı?"

Ömer sarışının neden bu kadar panik olduğunu anlamasa da çok takmadı, başıyla arkadaşlarına selam verdi, ardından o da Melisa'yla beraber kantinden çıktı.

Sarışın kız bir anda Ömer'i durdurup korktuğunu söyledi, kıvırcık saçlı olan onu takmayınca da yalvarmaya başladı. "Lütfen hayatım, sadece bu gecelik senin evinde kalabilir miyim?" Ömer kaşlarını çattı. "Saçma salak davranma Melisa, korkacak bir şey yok. Evine gideceksin ve hiçbir şey olmayacak." Kolunu sertçe çekip mırıldandı. "Gerçekten sevgiliymişiz gibi davranmayı da kes."

Genç kız çaresizce onayladı. O günün sonuna kadar beraber dolaştılar ve ardından ayrıldılar. İkisi de evlerine dağıldı. Sıradandı, bu ikisinin de iki haftadır yaptığı bir şeydi ve hiçbir değişiklik de olmamıştı.

Ama ertesi gün, Melisa okula gelmedi. Ömer ilk başta takmasa da genç kız telefonlarını da açmıyordu, ki Ömer'in telefonunu açmayacak son kişi Melisa'ydı. Merakına yenik düşüp kızın annesini aradı, uzunca çaldıktan sonra telefon açıldı. Ömer meraklı bir tonla konuşmaya başladı. "Şey rahatsız ediyorum da Melek teyze, Melisa'ya ulaşamadım merak etti."

Telefonun diğer tarafından içten bir ağlayış geldi, bunu beklemiyordu. Ve ardından ne olduğunu öğrendi, duyduğunu sindirmeye çalışırken zoraki bir biçimde yutkundu. Melisa... ölmüştü.