Madaling araw nang makauwi kami ni Yumi sa condo ko, she is staying with me because her hometown is far away from Manila. Bukas din ay pupunta kaming dalawa sa Antipolo para umuwi.
Kakatapos ko lang magshower nang naabutan ko si Yumi na nag-seselfie sa Iphone niya. Naramdaman niya ang presensiya ko kaya napatigil siya at napatingin sa akin, "Let's selfie, Karen! It's been a long time since the last time I took a selfie with you." Aya niya sa akin at lumapit naman ako sa kanya. "My gorgeous cousin is with me right now, I miss you so much." Madamdamin nyang saad sa akin. Ngumiti ako sa kanya, "Finally, after two damn years ay bumalik ka. I never contented for those years na ka-chat lang kita o ka-skype." Ngumuso ako.
Humalakhak siya. " Someone is complaining like a child. Ang importante ay nandito na ako, kung hindi ako nangibang bansa ay wala ako sa pwesto ko ngayon. Look, I'm enjoying being a hollywood director.."
"I'm proud of you, Yumi.." I look at her intentionally.
"..At ngayong may maipagmamalaki na ako, na nakamit ko na ang pangarap ko, ang isang pangarap ko nalang ang aabutin ko, ang pangarap kong makasama sa buhay ko.." patuloy niya. Si Harry Intavares ba ang tinutukoy niya?
"Yumi, are you sure that you love him? Maybe admiration lang yan o infatuation-"
"You think I still into him if my feelings is an admiration or infatuation? No, this is love. I love him. I love him more than anything. Hindi mo ako naiintindihan kasi hindi ka pa nainlove." She said in irrated tone.
"I'm sorry, Yumi." Paghingi ko ng tawad. Yes, I never been in love and I will never be but I know what love is! That love is sin, Nagiging tanga at bobo ang sinumang makaramdam nito. At ayokong mabiktima non!
Ngumiti si Yumi sa akin, "It's okay, let's have a sleep. I'm tired all night along. Goodnight cous."
Gumanti rin ako ng ngiti. " Goodnight."
BINABASA MO ANG
You are the Only Exception
De TodoHe has everything, but not his everything. Bakit kahit abot kamay niya ang babaeng mahal ay ang hirap pa rin niyang abutin?
