lV. | Acının tarifsizliği.

107 25 24
                                    



"Aile."








Derin düşünceler eşliğinde ceketimi aldım ve onu da hızlıca giyinip önünü kapattım.

Elimi yüzümü yıkamak adına banyoya ilerlediğimde Kimin ile karşılaştım.

Gözlerini hemen benden kaçırmış, elindeki işle uğraşmaya başlamıştı. Ben de şu an için umursamadım. Daha büyük sorunlara sahiptim Taehyung gibi.

Banyoya girdiğimde elimi yüzümü yıkadım. Saçlarıma da su döktüm. Dün çamurdan ötürü biraz kötü duruyordu ama o kadar da pis değildi.

Yandaki peçeteyi alıp elimi yüzümü kuruladım. Heyecan dört bir yerden bedenime saldırıyordu. Gerginlik karnıma saplanan bıçak gibiydi.

Ne yapmam gerektiğini kestiremiyordum çünkü yıllar önce aşık olduğum, birçok anıyı paylaştığım kişi komutanımdı.

Aniden onu köşeye çekip, her şeyi bir kenara bırakarak yüzleşebilirdim. Lakin kendimi dizginlemeliydim, bunu da biliyordum.

Bilmek zor değildi, uygulamak zordu.

Koğuştan çıktığımda uzun koridorda karşılaştığım başçavuş bana Taehyung'un odasının nerde olduğunu söyledi.

Adımlarım geri geri gitse bile ona doğru yürüyordum.

Çünkü geri gitme lüksüm yoktu. Eğer şimdi elimde olsa topuklardım ama artık çok geçti. Bu benim mecburiyetimdi.

Tam kapısının önüne geldiğimde nefesimi tuttuğumu farkında değildim.

Ellerim titremiyordu ama yüreğim ve tüm benliğim titriyordu. Kapı kolunu indirmeden önce kapıyı çaldım. Kalın sesini duymamla kolu indirdim.

Odaya girdiğimde yoğun kokusu beni karşıladı.

Yumruklarımı sıktım. Çünkü kokusu hâlâ aynıydı ve değişmemişti. Ev gibi kokuyordu Taehyung.

Ciğerlerimi bayram eden bahar kokusu her ne kadar istemesem bile heyecanıma gölge olmuştu.

Birkaç adımı sonunda atabildiğimde kağıtlara gömülü kafasını kaldırıp benimle göz göze geldi.

Bu ani bakış beklenmedik değildi ama beni beklenmedik bir şekilde beni can evimden vurmuştu.

Çünkü sıcaktı, soğuk gözlerine rağmen sıcaklığı hissediyordum. Ve bu sıcaklığı hiç hissetmek istemiyordum.

İçimde bu kadar öfke varken beni saramaz, ısıtamazdı. Bu bana aykırıydı.

Sessiz durmaya son vermiştim çünkü bakışları sorgulayıcıydı. Konuşmasa bile, bana emir veriyordu.

Suç Ve İhtiras | TaekookHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin