ÖLÜM YILDIZI

Yeni Çocuk

Hafta sonu boyunca babam odasından hiç çıkmadı diyebirim.Yemek almak için çıkmasını saymazsak tabi.Bu hafta sonunun böyle geçeceğini düşünmezdim.Bir kapı zili ile hatta bir zarf ile 2 gün çok değişmişti,hatta tuhaflaşmıştı. Babam için endişeleniyordum.Zarf durumunu tuhaf karşılamıştı.

Lise 2'ye gidiyordum.Okulumu değiştirmiştim.Yeni okuluma başlayalı 1 ay olmuştu.Sınıfta tek kalırdım,arkadaşım yoktu.Bunu ben istemiştim.İnsanlar yarardan çok zarar getirmişti bana.Yalnız kalmayı düşüncelere dalmayı seviyordum.Tenefüslerde sınıfta oturur kıtap okurdum ya da bahçeye çıkar bir yere oturur muzık dınlerdım.Şu ana kadar kimse ilgimi çekmemişti.

Babam bugün işe gidecem mi acaba?Hiç bir fikrim yoktu.Haftanın ilk günü olduğu gibi,ilk iş günüydü.Aşağıya inip kahvaltıyı hazırladım,elimden ne geldiyse işte.Babama seslenmeye başladım; 'babaa kahvaltı hazırrr'... Sesim koca evde yankılanmıştı.Kapının kilidinin açılışını çok net duydum.1-2 dakika sonra babam merdvenden inmişti.Ona ne olmuştu böylee!! Saçı başı dagılmıştı,gözleri kızarmış,yüzü çökmüştü.O mavi gözleri boğuk bakıyordu... 'Ben yemiyeceğim bitanem,o kadar da zahmet etmişsin ama' dedi ve sarıldı.Bende sarılıp kulağına 'daima yanındayım baba,daima her ne olursa olsun' dedim.O zarfta ne yazıyordu bilmiyordum ama babam ben bunu diyince daha da sarıldı. 'Seni seviyorum meleğim,okulunda başarılar.Bir şey olursa ara,işe gitmeyeceğim bugün evdeyim' dedi ve tekrar yukarı çıktı.Şaşırmıştım babam işlerini aksatmayan biriydi.İş gününde işe gitmemek ona göre değildi.

Kahvaltımı yapıp çıktım.Okul ile evimizin arası baya vardı yürüyerek 1 saat sürerdi yani.Ben otobüsle gidiyordum.Okula vardığım da sırama geçip oturdum.Sınıfta sadece tek oturan bendim ve yanım da boştu.Telefonu çıkarıp müzik açtım(The Cranberries-Zombie).Başımı sırasya koyup olanları düşünmeye başlamıştım ki yanıma biri oturdu.Başımı kaldırıp ona baktım.Yeni gelmiş olmalıydı sınıfa ilk defa görüyordum çünkü bu çoçuğu.Bir kaç dakika birbirimize baktıktan sonra elini uzatıp  'Selam ben Yağız' dedi.Tanışmakta çekindim ama eli havada kalmıştı. 'Merhaba ben de Rumeysa.Memnum oldum Yağız' dedim.Gülümsemişti ama karşılık vermedim önüme döndüm.Yağız kitaplarını çıkarıp sıranın üstüne koydu.Kitapları koyduğu sıra da bileğinde ki dövmeyi gördüm. 3 tane yıldız vardı ve biri diğer 2 yıldıza göre büyüktü.İlginç ve güzel bir dövmeydi. Son tanışma safhasından sonra hiç konuşmadık.Tenefüste kızlar gelip Yağız ile tanışmaya çalısıyorlardı.Çocuk yakısıklıydı evet ve kızlarda ondan dolayı gelıyorlardı.Ama Yağız hiç biri ile tanışmadı.Evet hoş cocuktu,tuhaftı ve farklıydı da.HOPP orda dur Rumeysa daha ilk günden hatta daha ilk saatten cocuk ilgini mi çekti!! Yağız gün boyu kimse ile tanısmaya calısmadı.Sadece benımle konustu gun boyu hatta konusmaya calıstı.

Okul çıkışında eve yürüyerek gitmeyi planladım.Yürümeye ihtiyacım vardı.Yol üzerinde bir kitapçı görünce durdum.Bir kaç kitap alsam zararı olmazdı aslında.Evde gün boyu tektım,okulda da öyle.Okurdum en azından. İçeriye girdiğimde her yer çeşit çeşit kitaptı.Burası diğer kitapçılara göre çok ama çok farklıydı.Kapının girişinde kasa yan duvarda bir kapı ve içeriye girdiğmizde masalar ve sandalyeler vardı.Oturup burda da kitap okuyabiliyorduk.Bir kafeile kitapçı dükkanını birleştirmişlerdi resmen. 'İdam Mahkumunun Son Günü' ve 'Ölüm Şarkısını' alıp kütapçıdan ayrıldım.Kitapçının hemen yanında bir pastane vardı.Yaş pasta alsam belki babamla akşam oturur yerdim.Pastayı aldıktan sonra kulaklığımı takıp müzik dinlemeye(Linkin Park-Numb) başladım. 5 dakıka sonra babam aradı 'Canım nerdesın' 'Yuruyerek gelıyorum baba 1 saate orda olurum' dedım 'Tamam bıtanem kendıne dıkkat et bak,hadı gorusuruz' dedı ve kapattı.Yürüdükten sonra yorulduğumu fark edip bir otobüse bindim.Bizim evle durağın arası 10 dakıkaydı.Eve yaklasınca kapıda bırı vardı.2-3 kez zıle bastı sonra arkasını döndüğünde bunun Yağız oldğunu fark ettim.Onun ne işi vardı burda!! Benım evımde üstelık!! 2-3 dakıka sonra babam kapıyı açtı etrafına baktıktan sonra Yağız'ı içeri aldı. Neler oluyordu? Babam bu çocuğu nereden tanıyordu? Tanıyordu da benım mı haberım yoktu yoksa? Bu hafta kafamda ne kadar çok soru oldu ya.Bence ben bu soruları unutmamak için bir deftere yazsam hiç de fena olmaz aslında.. Bende eve 50 metra uzaktaki bir banka oturdum.Sırtım eve dönük olduğu için beni görseler bile tanımazlardı.Pastayı burda mı yesem acaba? Baya bekleyeceğe benzıyorum. 20 dakıkadır kımse çıkmadı kapıdan.Neyse burda yerım o zaman bende pastamı...40-45 dakika sonra arkama bakmak istedim ve birkaç saniye sonra evin kapısı açıldı.Çıkan Yağız'dı.Kapıyı kapattı ve gitti.Bende eve yöneldim.Anahtarla kapıyı açtım ve 'ben geldimm' dedim babam mutfaktan belirdi. 'Ne zamandır burdasın' dedi.Sesinde biraz korku ve endişe vardı. 'yeni geldim,neden böyle bir şey sordun ki' dedim 'hiç bitanem hiçç' dedi ve mutfağa geri döndü.

Bir şeyler dönüyordu ortalıkta ama hadi hayırlısı...