Fısıltı

FISILTI (7.BÖLÜM)

2 Hafta Sonra

Heves'in ağzından

Konuşmamamızın üstünden iki hafta geçmişti. Kırgın hissediyordum , güçsüz hissediyordum . Okulun ilk günü çok saçmaydı böyle demem ama böyleydi.

Tatilden döndükten sonra Gökçe'yle hiç konuşmamıştık . En iyisi hazırlanıp Gökçe'yide alıp okula gitmek Gökçe'yle aynı okuldan olmak şanstı. Ama hiç bir zaman aynı sınıflara düşmemiştik. Buda şanssızlıktı. Kendimi çok dibe batmış hissediyordum. Hepsi onun yüzündendi işte... Eğer biraz daha yatakta uyuşuklanmaya devam edersem ilk günden okula geç kalıcaktım. Debelenip kalktım. Bişeyler giyip çıktım.  Arabaya bindiğimde Gökçe'yi aramak için cebimden telefonumu çıkardım. Rehberden en değerlimi aramak için tuşladım. Hemen telefon açıldı.  Sanki beni bekliyordu..

"Heves ! Nerdeydin neden beni aramadın hiç nasıl dayandın. Kırgınım sana ."

"Gökçe nerdesin? Her seyi anlatırım sana seni almaya geliyorum okul için. Tamam mi ?"

"Evdeyim hazırlanıyorum gel . Her şeyi anlatıcaksın . "

"Tamam."

Zaten bana böyle diyeceğini biliyordum . O böyleydi ne yapabilirim . Kırılgan dı. Bana da değer veriyordu  bunun  için  böyle davrandığını biliyordum . Arabayı hızlı kullanıyordum ama pek hızı  sevmezdim . Gökçe'lere geldiğim de kapının önündeydi arabaya bindi.

"Anlat!"

"Tamam. Gökçe ! Hani barda bir çocuk vardı anlatmıştım sana . Işte o ....

Benimle birlikte....

Ama birlikte olmadık ciddiyim ."

[[Cevap yok.]]

....