Okullar kapanmıştı artık biraz dinlenebilecektim.Bir yerlere gitmek istedim,istedim ama nafile ayaklarımdan dolayı gidemiyorduk.Evde testlerimle birlikte tatil yapmaktan başka şansım yoktu . Sokağa dahi çıkamıyordum.Ama Efe her gün yanıma gelip benle ilgileniyor,beni ihmal etmiyordu. Ve bu benim hoşuma gidiyordu çünkü evde sadece (benim odamda) dört duvar, testler ve ben varız.Bende kardeşimle oynamayı tercih ettim fakat kötü bir kararmış çünkü istediği olmayınca ağlamıyor daha beteri beni dürtüp duruyor ve susmak bilmiyor."Tamam artık Ada'cım dedim test çözeceğim" dedim ama ayrılmıyor ki! Artık anneme söylemeye gideceğim dediğimde süt dökmüş kedi gibi oldu, hemen başımdan çekildi ve özür diledi.Ah yine testler ve ben kalmıştık.Ama yeter dedim. Benim de hidebileceğim yerler olsa gerek. Anneme dedim ki " anne bari Antalya'ya gidelim" dedim annem olur dedi. Ada ve ben havalara uçmuştuk. Erkenden bavullarımızı hazırladık, Efelere haber verdik onlarda gelecekmiş . Sevincim ikiye katlanmıştı.Otelimiz de ayırtılmıştı.Yarın sabah 09.00 da yola çıkacaktık ama Efelerle meydan büstünün önünde buluşacaktık o yüzden 08.50 de orada buluştuk.Ve arkalı önlü yola koyulduk. Hâlâ inanamıyordum Antalya 'ya gidiyorduk ve testler evdeydi bakalım engelim bu tatilde de sorun çıkaracak mıydı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KüÇüK ZoRlUkLaR ,BüYüK AdImLaR
General FictionEngelli bir çocuğun hayat ve başından geçen zorluklar.
