Lost in Brazil.

2.

~1 week later~

Ik sta op het vliegveld met mijn lichtroze koffer in mijn hand. Jason staat naast me te bellen met zijn beste maatje Noa. Ik sta te wachten op Danah, ze wou me per se komen uitzwaaien. Ze is zo lief! Ik zie haar al aankomen rennen en wanneer ze mij ziet omhelst ze me gelijk. Ook Jason krijgt een dikke knuffel. ''Ik ga je zo missen Lail!'' zegt ze met een bedroefde blik in haar ogen.''Ik ga jou ook missen baby!"Opeens horen we uit de speakers:''Anyone joining the flight to Brazil would be happy to board now!'') (Iedereen die meegaat met de vlucht naar Brazilië nu instappen graag) ''Oh, ik geloof dat we moeten gaan Jason!'' Ik geef Danah nu snel een kus en ren met de koffers in mijn hand naar het vliegtuig. Ik kies een plekje bij het raam en Jason komt naast me zitten. Ik voel dat ik heel moe ben dus ik leun tegen Jasons schouder aan en voel dat mijn ogen dichtvallen. Voor dat ik in slaap val slaat hij een deken om me heen.

''Laila wakker worden, we zijn geland!'' Langzaam open ik mijn ogen. Ik kijk in Jasons ogen en ik zie dat we op de grond zijn geland. Ik sta op uit mijn stoel en pak mijn koffer uit die opbergplaats. (Ik heb geen idee hoe dat heet) We lopen uit het vliegtuig en de stewardess wenst ons nog ''Een fijne vakantie in Brazilië.'' We huren een taxi en even later staan we voor de deur van een Braziliaans restaurantje. Ik vertrouw het eten hier niet echt dus bestel ik gewoon frietjes. Jason komt aangelopen met een hele menu van -ik heb eerlijk gezegd geen idee wat het zijn en ik kijk er met een vies gezicht naar. ''Wat is er, het is gewoon lekker hoor.'' zegt hij smakkend. Ik HAAT het als hij smakt, ik kijk hem met een waarschuwende blik aan. Hij haalt alleen maar zijn schouders op. Ik rol met mijn ogen en ik haal mijn telefoon erbij. Ik klik op Instagram en kijk of er interessante dingen te zien zijn. Dat is wel het geval. Dan zie ik dat Danah mij heeft getagd onder een bericht. Dat waren wij toen we naar het strand gingen! (zie media) Ik glimlach en reageer er onder met: 🍀 Jason betaalt voor het eten en we lopen het restaurant uit. Ik heb het waarschijnlijk nog niet gezegd, maar in Brazilië is mijn vader verdwenen. Van mijn moeder mochten we niet naar hem zoeken, eerst mochten we niet eens gaan omdat ze dacht dat wij ook zoden verdwijnen. Toen heb ik haar gezegd dat mensen niet verdwijnen alsof ze in de bermudadriehoek terechtkomen. Daarom staan we nu dus voor het huis van onze oma. We bellen aan. ''Minhas crianças!'' Mijn oma omhelst ons met tranen in haar ogen. Ik sla mijn armen om haar heen. Ze ruikt naar kruiden en oliën. Mijn oma kent gelukkig wel een paar woorden Nederlands, maar ook niet echt heel veel. Ik loop het huis in en zie nog veel meer familieleden zitten in de woonkamer. Als ze mij en Jason zien staan ze op en omhelzen ons ook. Ik ben blij dat ze ons niet vergeten zijn. We blijven hier ook slapen deze dagen, ik heb er veel zin in! Mijn nicht Rosa laat ons onze kamers zien, ze praat in het Engels. Ze is ongeveer van mijn leeftijd, dat is fijn. Ons plan was om hier 1,5 week te blijven. Maar dat is heel anders uitgepakt.

Hey! bedankt voor het lezen van dit boek! Ik heb dit boek 2 dagen geleden gepubliceerd, en ik probeer wanneer ik ook maar tijd heb om een stukje te schrijven (: Vergeet alsjeblieft niet om te stemmen! Luv jullie<3

635 woorden

Xxx Zizi003