Laila Adams is een 15 (bijna 16) jarig meisje.
2 jaar geleden ging ze met haar vader naar Brazilië. Daar is hij verdwenen. Nu 2 jaar later gaat ze met haar broer Jason opzoek naar hem, samen met 2 andere mensen die daar verdwaald zijn. Zullen ze hem...
Ik word wakker in een best wel lege kamer. Het enige wat er in staat zijn een bed, een kast met een paar kleren erin, een nachtkastje en een bureau met een roze stoel erbij. Nog een ding: ik kan dus echt niet zonder tekenen. Ik ga nergens heen zonder mijn tekenblok en mijn potloden en stiften set. Ik ga op mijn bed zitten en begin met een glimlach. Ik begin maar wat krabbels te zetten, maar uiteindelijk begin ik het steeds mooier te vinden. Ik kleur het in met een paar kleuren die ik uit mijn etui heb gepakt. Dit is uiteindelijk mijn tekening geworden.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Op zich ben ik er best wel tevreden over. Vroeger tekende ik veel vaker. Maar dat was toen mijn vader er nog was, hij was heel veel inspiratie voor me. Als ik aan hem denk zie ik opeens een traan op mijn papier vallen. Ik mis mijn vader zo erg. Besef dat hij gewoon in dit land is verdwenen! Opeens hoor ik geklop op mijn deur. "Laila? Is er iets?" Jasons stem. Snel veeg ik mijn tranen weg, maar hij heeft ze al gezien. Hij komt naast me op het bed zitten en veegt met zijn duim mijn tranen weg. "Gaat het over...Pap?" vraagt hij voorzichtig. Ik knik. Hij slaat zijn armen om mij heen en ik voel zijn rustige ademhaling. Ik voel me eigenlijk heel fijn als hij me omhelst. Zo blijven we misschien wel 5 minuten zitten. We maken eigenlijk best vaak ruzie sinds de verdwijning. Het slaat niet echt ergens op, voor dat het was gebeurt waren we echt goed maatjes.''Crianças? Oentbijten voor you!'' Mijn oma's wanhopige poging tot Nederlands laat mij en Jason hard lachen.
Als we aan tafel aanschuifen zet mijn oma een bord met gebakken ei en tomaat voor ons neer. Ik neem een hap. Het smaakt echt zo lekker! ''Vovó, isso é tão bom!'' zeg ik tegen mijn oma. Jason knikt met zijn mond vol als instemming. Ze glimlacht en zegt: ''Is lekker? Good, Good'' Dan komt mijn nichtje Rosa ook naar beneden gelopen. ''Goodmorning'' mompelt ze. Ik ruim mijn bord op en ga me aankleden. Dit trek ik vandaag aan, het is mega heet.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Als ik weer naar beneden kom nadat ik ook een beetje make-up op heb gedaan complimenteert Rosa me over hoe ik er uitzie. Ik bedank haar en zeg dat ze er ook heel leuk uitziet. Dit is wat zij draagt:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
We besluiten om gewoon samen te gaan wandelen in het park vlakbij het huis van mijn oma. We praten wat over koetjes en kalfjes. (Als ze iets zeggen is het in het Engels)
" Maar waarom kwam je naar Brazilië?"
"Ik wou gewoon weer mijn familie zien, ik heb jullie allemaal heel erg gemist Rosá!"
"Is er... nog een reden dat je terug bent gekomen? Wees alsjeblieft eerlijk Laila."
Ze kent mij zo goed. Ik weet alleen niet of ik wel wil vertellen dat ik morgen mijn vader wil gaan zoeken...
Heeyy! Wat vinden jullie tot nu toe van dit boek? Ik vind het wel een beetje saai, want ik ben inspiratieloos! Kunnen jullie misschien in de comments ideetjes zetten? Vergeet alstjeblieft niet om te stemmen! <3
