HIS RUDENESS

- - Prolouge

DH INDUSTRY

𝑬𝒓𝒊𝒏 '𝒔

"Ugh! I hate that guy!". inis na sinipa ko ang pintuan ng cubicle sa cr, mabuti nalang walang ibang tao, wala pa kasing break time. Gigil na pinag buntunan ko ang tissue roll na nasa isang gilid. Hinila ko ng hinila iyon habang nag lilitanya.

"Akala mo kung sino ka! Porke anak ka ng may ari ng kompanya! Napaka yabang mong hambog ka! Pag nagkaroon talaga ako ng pagkakataon dudukutin ko talaga yant bituka mo saka ko ipupulupot sa leeg mo!". humihingal ako sa galit matapos kong sabihin ang mga nasa isip ko. Padabog akong lumabas ng cr at bumalik sa desk ko. Naiinis parin ako pero wala akong magagawa kasi trabaho ko ang naka salalay kapag pinairal ko ang damdamin ko.

Malayo pa ako ay tanaw ko na ang naka ngisi niyang muka habang nakatayo sa tapat ng cubicle ko.

Kalma Erin... boss mo yan ..
trabaho lang..
isipin mo ang magulang mo. Para sa future nila ito. Tiis lang.

I keep on reminding myself that simula nung makilala ko ang hambog kong Boss. I needed that reminder kasi sa araw araw na ginawa ng Dyos wala na yat siyang ginawa kundi maging hambog at arogante. Parang wala syang ibang misyon sa buhay kung hindi ang pahirapan lahat ng tao sa paligid niya.

At nakaka inis na tila ako lang ang nakakaramdam ng gait at inis sa pinag gagawa niya, where in fucking fact! Lahat ng tauhan niya mula sa pinaka mababa hanggang sa Vice pres ng kumpanya ay nakaka ranas ng kagaspangan ng ugali niya.

But no one complain. Yung iba kinikilig pa!

Mas lumawak ang ngisi ng hudas ng makalapit ako ng tuluyan sa kanya, He even arched his eyebrows.

Goddammit!  Bakit ang gwapo!
Minsan iniisip ko kung required bang maging "GAGO" kapag gwapo?.

"Done sulking?". Taas ang kilay na tanong niya habang naka ngisi

Inirapan ko siya at hindi pinansin. Wala naman ako mapapala kapag pinatulan ko sya sa kahambugan niya.
Though minsan talaga na te-tempt  ako.

"Fine..." bumuntong hininga siya ng hindi ko siya pinansin. "I need you to send the Palagro Files in my email A.S.A.P." pag kasabi noon ay tumalikod na siya at bumalik sa kayang opisina adjacent to my cubicle.. Nag kibit balikat nalang ako at ginawa ang pinagagawa niya.

The  Palagro Files is one of our newest and biggest client. At kapag ganoon ay siya mismo ang umaasikaso noon.

Bago mag 5 pm ay nakaayos na ang aking mga gamit. I was just waiting for the Boss to come out dahil may pina bibigay ang head ng Financial dept. The instruction is to personally hand him the envelope. The bastards office is closed for visitors. At kapag ganoon ay ibig sabihin sobrang busy niya at hindi siya pwedeng abalahin kahit na emergency o kahit na magugunaw na ang mundo. He instructed me before about that, sabi pa niya ay siya mismo ang lalabas kapag may kailangan siya o kung may ipapagawa siya. So I opt to wait dahil walang choice at kahit na kailangan ko ng umuwe dahil birthday ni Tatay. Ayoko ma-late. I know na sabi ko na sa kanya iyon. Dapat nga mag under time ako pero dahil mas madami ang ginagawa ngayun kesa the usual day ay nag extend ako hanggang four pm. Pero mag five na wala pang senyales na balak niyang lumabas sa kulungan niya.

Yep! I called his office a prison. Kasi naman lagi siyang naka kulong doon.

Bihira ko lang tuloy masilayan ang kagwapuhan niya. I mean... Oo na gwapo nama kasi talaga kaya siguro kahit na napaka sama ng ugali ay mahal na mahal ito ng mga tao dito sa kumpanya. At isa pa sobrang hand working naman talaga niya. Pinapatunayan niya talaga sa kanyang Daddy na si Chief Henry Henry na hindi ito nag kamali na ipagkatiwala na sa kanya ang kompanya.

Five munites to Six o' clock ay nag desisyon na akong katukin siya. Bahala na siya sa buhay niya kung magalit siya sa pag istorbo ko sa kanya.

Sinabihan ko na siya, it might slipped his mind or ewan basta bubulabugin ko na siya. Late na late na ako sa celebration ni Tatay. Bibili pa ako ng cake sa paborito nitong bakeshop tapos mag commute pako! Aabutin na ako ng rush hour!

I knocked three times at nag intay na may sumigaw mula sa loob. Ngunit wala naman akong nadinig. Kaya inulit ko ngunit ganoon parin. Ilang beses ko pang inulit ang pak katok at nilakasan ko pa ngunit wala talaga!
I looked at my watch and saw na malapit ng mag six thirty kaya nag pasya na akong pasukin dahil baka naka headset nanaman ang hambog...

Ngunit natigilan ako ng makita kng wala namang tao sa loob. I roam around even in his personal kitchen ay walang bakas na may tao. I went to his private room inside his office, tulad kanina ay kumatok ako ngunit walang sumasagot.

Baka tulog na.. Sa isip ko at saka nag kibit balikat kailangan ko na talagang maka uwe. So ilalagay ko nalang sa table niya ang sobre para pag gising niya makita niya. Ngunit ganoon nalang ang panggigil ko ng mabasa ang isang post it note na nakadikit sa ibabaw ng lamesa niya.

"I leave early thank you for waiting"

-D

"DAMIEN PAPATAYIN NA TALAGA KITA!!!!".

---

𝑯𝑰𝑺 𝑹𝑼𝑫𝑬𝑵𝑬𝑺𝑺

𝑎 𝑛𝑜𝑣𝑒𝑙 𝑤𝑟𝑖𝑡𝑡𝑒𝑛 𝑏𝑦

ɪ ᴍᴀ ɢ ɪ ɴ ᴇ  ᴍ ᴇ  ᴡ ʀ ɪ ᴛ ᴇ
𝒶𝓁𝓁 𝓇𝒾ℊ𝒽𝓉𝓈 𝓇ℯ𝒸𝒾ℯ𝓋ℯ𝒹 2021