The Bastard's Property

Chapter 3

Hello,

I just wanted to greet you, beautiful people, hi. Because you're here this chapter is for you to enjoy. Keep reading and keep joining me every time I update.

AN:

Maybe you can write on the comment box every time I have an update, so that it will make me feel less lonely.😟

Love❤,

FF13

*****

Summer's POV.

NAKATIGIL ako sa harap ng magarang arko ng Maravilla. It's passed lunch already at hindi ko pa magawang pumasok sa border nito. Kanina pa ako dito at mukha na akong tanga dahil halos mag dadalawang oras na akong nakatigil lang dito.

Naramdaman kong nag vibrate na naman ang cellphone ko. I know it's Beth, kanina n'ya pa ako tinatawagan. I feel so terrible, kahit pumasok lang ng Maravilla hindi ko pa magawa. Kanina pa ako hinihintay ng mga tauhan ko, the photo shoot is still on-going at baka gabi na daw sila matatapos. Gagawin ang interview bukas nang umaga at para hindi na ako maging alanganin sa oras ay napag-pasyahan kong sumunod na kina Beth ngayong araw.

I let out a deep breath saka ko hinawakan ng mahigpit ang manibela. I gritted my teeth as I start the car's engine. Ten years is enough, hindi sa lahat ng pagkakataon ay tatakbuhan ko ang nakaraan na pilit kong kinakalimutan.

Huminto ako sa bungad mismo ng arko, maya-maya lang ay may kumatok sa bintana ng sasakyan ko. Isa sa mga nakatalagang bantay, nagdalawang isip pa ako kung bubuksan ko.

My hand is shaking as I press the window button. They are checking every people na papasok ng Maravilla.

The old man smile bago ito ito magsalita.

"Kanina ka pa namin napansin na nakatigil lang banda roon, Ma'am." Tapos ay tumingin ito sa lugar kung saan ako galing.

I remain silent as he continues to speak.

"May problema po ba? Tsaka unang beses mo lang ba dito sa Maravilla?"

I mentally roll my eyes, but I remain silent and stare at the old man back with a blank expression.

"Maari po ba naming mahiram ang ID n'yo? Kailangan kasi namin para malagay sa talaan ng mga dayo na papasok ng Maravilla ang inyong pangalan."

Alam ko naman 'yun kaya mabilis kong binigay ang identification card ko.

Kunot-noo n'ya naman itong tinitigan bago ibalik ang tingin nito sa'kin.

"Ma'am Summer, Iha."

Nag niningning ang mga mata nitong tumingin sa akin na kinukomperma na ako ang kakilala nito. Kalaunay naging malungkot ang pagkatitig nito sa akin pero wala naman itong ibang sinabi maliban sa inaabot nitong muli ang ID ko.

"Ikaw naman Iha, hindi ka naman dayo dito. Ito pala ang ID mo." At inabot n'ya ito sa'kin.

"Hindi na po kami tagarito at wala na po kaming bahay pa dito." Napilitan akong magsalita.

"Ano ka ba, hindi ibig sabihin na dahil wala na kayong bahay dito ay hindi na kayo taga rito. Ang orphanage at foundation ng mga magulang mo ay nandirito pa rin at mapakadaming natutulungan."