《 Öğretmen olan SeokJin'e bir veli tarafından yanlış (?) bir mesaj gelir. Daha sonra SeokJin, oğlunun konuştuğu velinin oğlu ile sevgili olduğunu öğrenir. 》
☾ Yan Ship: ChanBaek ☆
"Dedim ya! Namjoon eniştemin sana sürprizi varmış."
"Ama ben çok sıkıldım!"
"Sabret biraz. Bak! Geldik bile."
"Peki."
Varmıştık bile. Güzel bir yerdi, seviyordum burayı. Hatta Chanyeol burada bana çıkma teklifi etmişti. Romantik adam işte. Babamı yanımdaki koltuktan indirip koluna girdim ve Namjoon eniştemin yanına götürdüm. Böylede düşünceli biriyim, seviyorum kendimi.
☆ ☆ ☆
Baekhyun kolumdan çıktı ve gitti. Arkamı döndüğümde Namjoon'u birde Han nehri'nin manzarasını görmüştüm.
"Namjoon?.."
"Seokjin, sana baktığımda gözlerimin içi parlıyor, kalbim hızla atıyor, sensiz olamıyorum ve sen dışında her yer flulaşıyor. Sen ve beni biz yapalım. Benimle evlenir misin?"
Gerçekten kendimi ağlamamak için zor tutuyordum. Namjoon önümde diz çökmüş bana evlenme teklifi ediyordu ve biz tanışalı neredeyse altı ay oluyordu. Nasıl bu kadar kısa bir sürede bağlanabildik birbirimize, neden o yokken kalbimde bir ağrı var, neden o olmayınca mutsuzum? Sanırım bunların hepsinin sebebi aşık olmamdı. Gözlerim dolmuş, burnum akıyordu. Birbirimize gerçekten bağlıydık biz. O, bensiz, ben onsuz yaşayamazdım.
"Sonsuza dek evet!"
Ayağa kalkıp beni kendine çekmiş ve bana uzunca bir öpücük vermişti. Demek aşık olmak böyle bir histi bulutların üstünde gibisin, onsuz yapamıyorsun.
"Bu teklifi kabul ederek beni dünyanın en mutlu insanı yaptın Jin."
Gözlerimden yaşlar süzülüyordu. Biz gerçekten evlenecek miydik?
"Tanrı şahidim olsun ki seni çok seviyorum."
"Bende seni bebeğim, bende seni."
☆ ☆ ☆
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
