Evett sonunda Ankara ya geldik. Ve eve dogru yürüyoruz .Annem eve çok yaklaştığımızı söylüyor ve ben meraktan çatlıyorum ... Eve geldikk . Apartmanın rengi toz mavisi. Girişi gayet güzel sarmaşıklarla çevrili bir demir kapısı var . Ve içeri giriyoruz . İçeri girdiğimizde iki yaşlı teyze ve amca bizi karşıladılar. Gerçekten ikisi de bizi cok sıcak karşıladılar . İçeri girdik . Bize kahve ve fırından yeni çıkmış olan çikolata parçacıklı kurabiyeler den ikram ettiler . Yaşlı amcanın adı Mehmet miş . Teyzenin ise Nihal . Mehmet amca konuşmaya başladı .
- Normalde evimizi çok severiz ama artık ankara nın hem trafiğinden hem havasından bıktık . Ve Muğla nın bir sahil kasabasına taşınmaya karar verdik. Bu arada sizin isminizi sormadık . İsminiz ?
- Ben Nükhet ve arkadaşım Zeynep . Biz İstanbulda yaşıyorduk fakat ikimiz de hacettepe devlet konservatuvarını kazandığımız için Ankara da ev tutmaya karar verdik.Konuşurken bir yandan da evi inceliyordum. Ve ne zaman evi gezdirecekler diye düşünürken Nihal teyze haydi size evi gezdireyim dedi . Öncelikle koridora baktık . Çok geniş olmasada dar olmayan bir koridor vardi . Daha sonra Koridorun ucundaki odaya götürdü bizi . daha sonra salona açılan diğer odaya gittik . Sonra tuvalete ve mutfağa . Evin heryerine bayılmıştım . Zeynebe sordum oda eve bayılmıştı . İkimizde çok mutluyduk. Annemlerinde yüzü gülüyordu . Galiba bu evde karar almıştık . Nihal teyze ve Mahmet amca sordular
- Ee ne düşünüyorsunuz ev hakkında.
- Annem ve Zeynebin annesi Füsun teyze birbirlerine baktılar .Biz gülümsüyorduk .Çünku evi çok beğenmiştik . Annemler de bunu anlamışlardı. Ve cevap verdiler .
- TUTUYORUZ!
Zeynep ve ben o kadar mutlu olduk ki .
Sonunda aradığımız o şirin evi buldukk ...
