30 days remaining..

Ch. 1 Mystery

"Pose! Pose! Iyan! Okay!" Sabi ko shot after another.

"Okay ka lang Pat?" Tanang ng bestfriend ko, si Marette.

"I'm still alive, so i think.. okay lang ako." Pero sa totoo pagod na pagod na talaga ako.

Ako nga pala si Patricia a.k.a Pat. Pat ang nickname ko for 2 reasons.

1. Short for Patricia

2. Short for Payat.

Professional photographer po ako at nagtatrabaho ako sa isa sa mga pinakamalaking building sa Pilipinas. Napangalan ngang one of the most outstanding buildings of the Philippines ang building ito.

Enough with me, balik na tayo sa storya.

"Mar libre mo ako please!!." Sabi ko ni Marette.

"Sige na nga. Asan?" Sabi niya sabay roll sa eyes playfully.

"Starbucks!" Sigaw ko.

"Naman??" Tanong niya.

"Alam mo namang stress reliever ko ang Moch Frap." Sabi ko sa kanya at umupo sa isa sa mga bean bag sa studio.

Umalis na ang mga models. Nag photo shoot kami para sa isa sa mga magazines. Oh my so real!! (Made it up)

I put my hand on top of my forehead.

~~

Paglabas namin ni Marette sa studio punong puno na ang floor ng mga tao.

"Ano ba 'to!!" Napasigaw si Marette dahil sa ingay.

"Wala akong ideya! Tignan natin!" Sabi ko at lumakad patungo sa large crowd.

"Marwin!" Sigaw ka nang pagkita ko ni Marwin.

Tsaka pala si Marwin ang kapatid ni Marette.

"Anyare?" Tanong ko sa kanya.

"'Yan" sabi niya tsaka nag point siya somewhere.

Sinunod ko kung saan siya nag point at na shock ako.

Isang babae nakahiga sa floor. Lifeless

Blood was everywhere.

"What happened?" Tanong ko kang Marwin.

"Walang naka alam. Pero sundin niyo ako." Sabi ni Marwin at lumayo kami sa crowd.

Pumunta kami sa function room. Sa function room kasi nagtatrabaho si Marwin si Marette naman ay isang make up artist. Nothing fancy.

Umupo si Marwin sa isang upuan na nakaharap sa isang desk na merong conputer.

Tinignan namin ang cctv.

Nakita namin sa camera 1 which is the elevator yung babae.

Sa camera 2 naman nan doon pa sa elevator pero in a different angle.

Camera 3 nakita namin ang paglabas niya sa elevator.

Camera 4 naglalakad na siya sa hall.

Camera 5 nakita namin siya pero biglang nawala ang signal.

Pati na rin sa camera 6, 7 at 8 at iba pang camera.

After a few seconds bumalik na at ang nakita nalang namin ang babae. The same position sa nakita namin kanina.

"may office mate ako last year. Sabi daw ng mga past employees na haunted daw ang floor na 'to. And every 30 days meron daw mamatay na isang employee sa floor na 'to." Sabi ni Marwin at humarap na siya sa amin.

"And you believe them?" Sabi ni Mar tsaka nag roll sa kanyang eyes.

"So ang ibig mong sabihin merong multo?" Tanong ko ni Marwin completely ignoring Marette.

"Ikaw pa naman Pat? Ano ba kayo! Hindi na tayo mga bata." Sabi ni Marette.

"Hindi totoo ang mga multong iyan." Dagdag niya.

"I actually believe Marwin. I mean meron ka bang proof or evidence na hindi multo ang nag patay ng babaeng iyan. I mean kitang kita naman sa cctv eh and-"

"Patricia Divine Lateros. You're a twenty four year old girl already. Ikaw? Meron kabang mga evidence sa mga multong iyan? You know what. Let's not fight over this. It's probabaly just murder. Nothing more." Sabi ni Marette.

"I'll just wait for you outside." Sabi ni Marette at lumabas na siya.

"Pat." Tinawag ako ni Marwin.

Lumakad ako patungo sa kanya.

"Every murder merong nakasulat na R30." Sabi ni Marwin as he went through all the pictures of the employees na naging victim sa multo- i mean murder na ito.

"What does it mean?" Tanong ko sa kanya.

"Wala akong ideya. So mag ingat kayo ni Ate Marette. Bantayin mo si Ate Marette for me, please?" sabi niya sa akin.

"She's safe in my hands. Best friend ko 'yun eh. And I'll not allow anyone to put her in danger." Sabi ko at lumabas na rin.

~

Pumunta na kami sa Starbucks. Si Marette nalang ang nag order para sakin. Alam naman niya ang favorite ko eh.

Pumunta na ako dun sa table.

I remember what mum told me that night.

The night that guy killed her.

Pointed the gun to my mom's head and pulling the trigger with no mercy in his eyes.

Pero alalang- alala ko pa yung sinaba ni mom sa akin.

Even though i was still 7 years old that time i knew that she left me a mission.

A mission that could probably help me understand more my life.

And that mission is to.

Find Robert Gumirez.