Ölüm Bekçisi

Bölüm 1

-Ahh anne hayır bu yeni okulu sevmeyeceğimden eminimm.. Lütfenn diğer okukumda devam edeyim

- Şura hayır bu okul yeni evimize daha yakın daha kolay olucak senin için. Hem bak senin içinde daha kolay yeni arkadasların olucak. Yeni ortam falan bu her zaman iyidirr Hadiii simdi hazirlan gec kalıcaksın daha ilk günden

-Tamammm tamam hazırım bile çıkıyorum ben

- Dikkat et kendine.Bir sey olursa ara benii

-Okulda ne olabilir ki anne neyse hadi görüsürüz

Orta 2 deydim.Evimizi taşıdığımızdan artık bu okulda devam edicektim.Annem icin her ne kadar güzel bir fikir gibi görünsede bu yabancı yüzler bana hiç etkileyici gelmiyordu.Yavaş yavaş sıraya dogru gectim.İncelemeye basladim herkesi.Dikkatimi ceken kimse olmamısti.Ben tam buraya nasıl alışacağımı düsünüyodum ki bir kızın sesiyle irkildim

-Yenisin galibaa

- Evet

-Merhaba ben Rüveyda.

-Sura bende

-Memnun oldum
Dedi ve başka bişey dememi beklemeden arkasını döndü ve kahkahayla arkadaşlarının yanına döndü.
O gün saçlarımı üstten umursamaz bir sekilde bağlamıştım. Ben kendimi seviyodum. Kendimle barısık biriydim. Ama o an düsündüm baktım üstüme başima acaba komik duran bir sey mi vardı bende? Neye gülmustü o kız ?Bu sorular aklimda dönerken müdürün sesiyle kendime geldim. Tek tek iceri girmeye başlamıstık. Okul daha önceki okulumdan daha büyük ve daha güzeldi. Okula tek başıma inceleyip gezdikten sonra sınıfa girdim. Hoca coktan girmişti. Kapıyı çaldım. Sınıfa girdim. Kapıda beklemeye başladım.

İçeride 30-35 yaşlarında kumral bir kadin vardı. Kaşları çatıktı. Saçları ensesinde kahverengi ve düzdü. Uzun boylu ve bakımlı bir kadin duruyordu karşımda.

- Hoşgeldin kızım. Arkada Rüveyda'nın yanı boş hadii geç bakalım oraya da derse baslayalim.

Demesiyle hocayı incelemeyi bitirip kendime gelmistim. Daha sonra sınıfın pencere tarafina en arkaya dogru ilerledim. Tam o sırada Rüveyda süratını egmis bi bana bi hocaya bakıyodu.

- Off hocam baska yere otursa olmaz mı ?

-Rüveyda gördügün üzere sınıfta baska yer yok.

O anda neye uğradığımü şasırdım. Ne saniyordu bu kız kendini ? Ne hakla bunu söyleyebilmisti ? Hiç düsunmemis miydi beni kırilabilecegimi ? Olanlarının şaskinligini uzerimden atamadigim icin cok degisik bir sakinlikle sıraya cantamı biraktim. Oturdum. Rüveyda'yi incelemeye basladim. Nasıl bu kadar düşüncesiz olabilirdi ? İlk defa bir insan beni kırmıstı resmen bir hakeretti bu. Daha tanısmamıstık bile ben ne yapmistim ona da bana bunları soylemisti. Sessizce dersi dinlemeye başladim. Tabii arada da sınıftakileri inceliyodum. Hepsi cok degisik geliyordu bana. Sonucta o okul disinda bi ortama girmemistim. Daha doğrusu boyle bir seye gerek duymamistim.

Sıkıcı matemetik dersi sonunda bitmisti. Her derslik farklı sıniftalarmıs. Cok yorucu ve sıkıcı olsa gerek bu sürekli sınıf degistirme isi. Müzik dersligini ararken baya zaman gecerdim. Cunku sınıfa hocayla birlikte gelmistim. Sinifta bir telaş vardı. Arka sıraya gectim. Yan sırada iki çocuk oturuyodu. Bana doğru yakın olan sarışın yesil gozlü benim boylarımda cok zayıf bir cocuktu. Öyle olmasina ragmen pek de yakısiklı sayılmazdı. Zaten ben erkeklerle ilgilenmiyodum. Yakısıklı olup olmamalari umrumda bile degildi. Cünkü benim icin bir sey ifade etmiyolardi.