Korkuyorum

107 3 0
                                    

Kimse yokmuydu cidden ilk çalışımdı kimse duymamıştır belki diye kendimi avutuyordum. Bidaha çaldım ama yine ses yoktu . Sadece yankılanan zilin sesi ve ben vardık. Kulağımı kapıya dayadım. İçerde kimse varsa ses gelirdi kesinlikle . Ama ne bir tıkırtı nede Berkenin o sert ve güzel sesi. İçim içimi yiyordu . Kapıya hızlıca vurmaya başladım . Ama kimse çıkmıyordu . Kötü şeyler düşünmek istemiyordum ama böyle bir durumda iyi şeyler düşünemiyordum ki . Kimse kapıyı açmamıştı. Ağlamamak için zor tutuyordu kendimi . Okula gidip Denize sormaya karar verdim . Nede olsa Deniz Berkenin en iyi arkadaşıydı . Kesin birşeyler biliyordur . Otobüste biraz düşündüm . Aklıma hiç iyi şeyler gelmiyordu . Ayakta duracak halim yoktu. Otobüsten inip Denizi aramaya koyuldum . İyi şeyler duyup rahatlamak istiyordum . Her yere baktım fakat Denizi bulamıyordum. Bugün dersi vardı . Derslerini eken biri değildi .Bugünde gelmiş olması lazımdı . Delirmek üzereydim telefonu da kapalıydı. Ders dinleyecek halim yoktu. Biraz sahilde yürüyüp temiz hava alıp eve gidip yatmak ve uyandığımda herşeyin son bulmasını istiyordum . Kendimle başbaşa düşünüp mantıklı bir sonuç bulmayı umuyordum . Sahilde her kez sevgilisiyle eğleniyordu. Sonbahar olmasına rağmen gökyüzü mas maviydi. Ama benim gökyüzüm kararmıştı . Dün bana sarılışı aklıma geldi sadece sarılmış hiç konuşmamıştı. Bir şeyler söyleyecekti ama vazgeçti . Konuşmaya çalıştım ama yanıt vermedi ya da geçiştirdi . Benden son zamanlarda uzaklaşmıştı sanki . Onu kaybetmek istemiyordum . Düşünürken sahilin sonuna gelmişim bile . Ben onun gelmesini beklerken kokusuna hasretken ondan bir haber yoktu. Nasıl bu kadar vurdumduymaz oluyordu. Belki de tedavi olurken başkasını bulmuştu .Benden böyle kaçacağına neden kaçtığını anlatsaydı daha az acıtırdı canımı . Hava kararmaya birazda serinlemeye başlamıştı . Beraber geçireceğimiz günlerin hayalini kurarken sadece yollar ve ben vardık . Eve geldim üstümü bile değiştirmeden yatağa yattım . Çok yorgundum ama uyku tutmuyordu. Gözlerimden damla damla yaşlar süzülmeye başlamıştı. Korkuyordum . Saat gecenin üçüydü ağlamaktan gözlerim şişmişti . Sonunda göz kapaklarım gözlerime yenik düştü . Sabah uyandığımda saate bakmak için telefona uzandım ve yedi cevapsız arama vardı. Evet arayan Denizdi

Karanlık GökyüzüHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin