Artık benim de bir ailem olmuştu.Çok mutluydum.Akşam yemeğini anneciğim,babacığım ve little sisterımla beraber ve tabiki de aşkitoşkucukumla beraberce yedik.Sonra dışarıda oturduk.Aklıma beni bu yaşıma kadar getiren anne ve babam aklıma geldi.Anneme:
-Anneciğim bak aklıma ne geldi,hani beni bu yaşa kadar getiren ailem varya...Onları bu ev....bu eve getirsek olurmu diyecektim.Ama eğer istemezseniz en azından müştemilatta kalırlar.Olurmu?
-Bilmem ki benim için uygun olur fakat bir de babana soralım,bakalım o ne diyecek.dedi annem.Babam:
-Benim için de uygundur,ama müştemilatta kalırlar yani sadece orayı yatma amacıyla kullanırlar,diğer türlü her aman yanımızda kalabilirler canım.dediğinde sevindim.Sonrada:
-O zaman baba biz Can ile ailemi alırız,buraya getiririz sonrada Can'ın evinden eşyalarımı alırım.Nasıl olsa evlenicez ya.Baba yarın çok iş var.Biran önce yatalım,çünkü düğün hazırlığı ve ıvır zıvır işte.Neyse ya yine çok konuştum.Hepinize iyi geceler! diyerek içeri girdim.Tabi ya nasıl unuturdum.Kız kardeşimin adını bilmiyordum.Arkamı dönüp kardeşime işaret ederek yanıma çağırdım.Utanarak:
-Ya kusura bakma canım da ben senin ismini bilmiyorum.
- Sara, ablacım.dedi sarılarak.İçim bir kıpır oldu ve Sara yani kardeşime:
-Ya Sara biz senle beraber yatsak ya.derdemez boynuma atladı elimi tuttu,ve odasına doğru yol aldık.
-Ablaaağğ,ablağğ!
-Aşkım,hadi kalk bitanem.
Yine noluyodu ya of.Sinirim bozuldu.Tam rüyanın heyecanlı yerinde uyandırılır mı bir insan?
-Kapayın çenenizi sizin yüzünüzden Bofi gitti.Tam yakalamış yemeye hazır iken SİZ BOFİ'Yİ KAÇIRDINIZ!!!!!!!!!!
-Aşkım en köpek mi yiyorsun? dedi korkuyla.Sonra Sara "Zombiiii!!!!!" deyip odadan koşarak çıktı.Beni yanlış anladılar.Şimdi doğruyu söylesem dalga geçerlerdi.''Yok bişi,hiç kimse'' dedim.Banyoya girdim.Duş alıp aşağı indim.Herkes beni bekliyordu.Sara benden korkmuş,Can ise tedirgindi.Umarım annemler duymamıştır dedim.Ve annemn sırıtarak Bofi'nin kim olduğunu sormasıyla bir oldu.Ah lanet olsun!Şimdi açıkla bakalım Lara.
